พ่อปฏิบัติต่อเราก็เหมือนคนที่ไม่อยากคุยด้วยเกลียดจนเข้าไส้ พูดดีๆก็โดนด่า และก็ชอบเอาเรื่องส่วนตัวเราไปพูดเล่นและไม่นึกถึงจิตใจเราเลยอะ เบื่อที่ต้องแกล้งยิ้มเพื่อกลบเกลื่อนแล้วนะ เราพูดไม่ดีตรงใหนอะ เราพูดดีๆก็ยังโดนด่าเลย ครอบครัวแทนที่จะเป็นจุดที่ลูกควรจะไว้เนื้อเชื่อใจที่สุดก็ดันเป็นแบบนี้จะปรึกษาแต่ละทีก็กลัวโดนด่า พอเรามีเรื่องไรแล้วบอกแต่เพื่อนไม่บอกครอบครัวก็โดนว่าว่า "ทำไมทำตัวแบบนี้พ่อแม่สั่งสอนส่งเรียนเลี้ยงดูทำไมไม่เอามาบอกพ่อแม่เลย ยังรักพ่อแม่อยู่บ้างมั้ย" พ่อแม่เหนื่อยจากการทำงานเพื่อหาเงินมาเลี้ยงดูส่งเรียนก็จริง แต่บางทีจิตใจเราก็มีนะ คือเราเบื่อที่ต้องมานั้งเสียใจกับเรื่องเล็กๆน้อยๆพวกนี้แล้วเราไม่อยากเสียใจแล้วอะ