คือตัวเราเองเป็นคนชอบคิดมาก​ จะเก็บเอาเรื่องราวในชีวิตที่ตัวเรารู้สึกว่าเรามีปมมานั่งคิดแล้วก็ร้องไห้คนเดียวบ่อยมากเคยแบบอยู่ดีๆก็อยากร้องไห้เป็นคนที่ใครพูดกระทบจิตใจนิดนึงก็ร้อง​บอกก่อนเราถูกเลี้ยงมาด้วยป้าพี่สาวพ่อพ่อแม่เราแยกทางตั้งแต่เราแบเบาะป้าเราเป็นคนเลี้ยงดูเราตั้งแต่เด็กเรารักพ่อกับแม่นะแต่เรารักป้ามากกว่าแต่พอเราเรียนจบม.3ป้าเราแย่ไม่มีเงินส่งเราเรียนอีกอย่างบ้านป้าเราเขาอยู่บ้านลูกเขยเขาเลยให้เรามาอยู่กับแม่​ ซึ้งบางทีเราจะชอบร้องไห้โดยไม่ทีสาเหตุ​ บางทีแค่ฟังเพลงก็ร้อง​ เราเคยเจอยายคนนึงอายุ60กว่ามากับหลานยืนซื้อของงานวัดทำให้เรามองย้อนนึกไปถึงตอนที่ตัวเรายังเด็กเราก็ร้องไห้เคยเครียดๆเครียดมากร้องไห้คนเดียวเคยคุยคนเดียว(แต่ไม่ได้บ้านะค่ะ)​เคยคิดสั้นจะฆ่าตัวตาย​ แบบนี้เราเป็นโรคซึมเศร้า​ไหมค่ะ​ พี่ๆที่อ่านอย่าด่าหนูนะค่ะ​ หนูแค่อยากปรึกษาขอบคุณค่ะ