ขอโทษนะคะ รบกวนถามได้มั้ยว่ามันคือการปกติมั้ย
หนูอายุ19ปี แต่เก็บทุกอย่างมาคิดจนปัจจุบันเครียดหนักเกินไป ทะเลาะกับแม่ แม่ไม่คุยด้วย เรื่องเรียน ไปเรียนตัดผมมาอีกทำไม่ได้ตามเพื่อนไม่ทันก็เครียดจนล่าสุดร้องไห้ตลอด ปวดหัว จนจะอาเจียนเมื่อคิดเรื่องทุกข์ๆ อยากอยู่คนเดียว เหม่อลอย ท้อ เหมือนต่อให้ออกไปนอกบ้านหาความสุขไม่ได้ แต่เข้าบ้านมาก็ไม่มีความสุข ไม่มีที่ไหนสบายใจเลย เหมือนตัวเองเป็นคนไร้ค่าความสามารถ บางทีก็กลัวการนอน เพราะว่าจะเหงาจนร้องไห้ไม่ก็ฝันร้าย เก็บมาคิดจนนอนไม่หลับ ควรพบหมอมั้ยคะ หรือควรปล่อยวางด้วยตนเอง หนูพยายามบ่อยวางแล้วแต่ทำไม่ได้ เคยมีครั้งนึงอายุ17ถามแม่ว่ายากไปหาหมอ เพราะเคยเป็นมาก่อน(เป็นมาตลอด) แม่บอกไร้สาระ เพราะคนที่บ้านไม่เคยเป็นแบบนี้ เคยคุยกับพี่ที่รู้จักคนนึงที่เป็นโรคซึมเศร้า เขาแนะนำให้ไปหาหมอที่ตรงข้ามรามา เขาบอกเข้าขั้นซึมเศร้าเหมือนกัน แต่หนูไม่อยากสรุปเอง หนูคิดว่าอาจจะเป็นเเค่การคิดมากไปจนเก็บมาสะสม
ควรพบหมอมั้ยคะ หรือไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ
หนูอายุ19ปี แต่เก็บทุกอย่างมาคิดจนปัจจุบันเครียดหนักเกินไป ทะเลาะกับแม่ แม่ไม่คุยด้วย เรื่องเรียน ไปเรียนตัดผมมาอีกทำไม่ได้ตามเพื่อนไม่ทันก็เครียดจนล่าสุดร้องไห้ตลอด ปวดหัว จนจะอาเจียนเมื่อคิดเรื่องทุกข์ๆ อยากอยู่คนเดียว เหม่อลอย ท้อ เหมือนต่อให้ออกไปนอกบ้านหาความสุขไม่ได้ แต่เข้าบ้านมาก็ไม่มีความสุข ไม่มีที่ไหนสบายใจเลย เหมือนตัวเองเป็นคนไร้ค่าความสามารถ บางทีก็กลัวการนอน เพราะว่าจะเหงาจนร้องไห้ไม่ก็ฝันร้าย เก็บมาคิดจนนอนไม่หลับ ควรพบหมอมั้ยคะ หรือควรปล่อยวางด้วยตนเอง หนูพยายามบ่อยวางแล้วแต่ทำไม่ได้ เคยมีครั้งนึงอายุ17ถามแม่ว่ายากไปหาหมอ เพราะเคยเป็นมาก่อน(เป็นมาตลอด) แม่บอกไร้สาระ เพราะคนที่บ้านไม่เคยเป็นแบบนี้ เคยคุยกับพี่ที่รู้จักคนนึงที่เป็นโรคซึมเศร้า เขาแนะนำให้ไปหาหมอที่ตรงข้ามรามา เขาบอกเข้าขั้นซึมเศร้าเหมือนกัน แต่หนูไม่อยากสรุปเอง หนูคิดว่าอาจจะเป็นเเค่การคิดมากไปจนเก็บมาสะสม