เราเป็นเด็กคนนึงที่ ถูกแม่ทิ้งไว้กับคุณยายตั้งแต่เด็กๆ เราโตมากับคุณยายพอถึงชั่วเวลานึงที่คุณยายเราต้องไปทำงานที่ไกลๆ ทิ้งเราไว้อยู่กับแม่ ขออธิบายก่อนว่าแม่กลับมาอยู่กับเราได้3-4ปีแล้ว พอยายเราไปทำงานที่ต่างจังหวัดก็เป็นเวลา1-2ปีได้แล้ว มีแวะมาหาบ้างแต่นานๆจะมาที พอเราได้มาอยู่กับแม่ แม่จะด่าเราเกือบทุกวัน ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง ด่าเราไม่คิดถึงความรู้สึกเรา บางวันก็มีความสุขแต่มันแค่ชั่วเวลาสั้นๆ มีวันนึงเราบ่นว่าอยากตาย ไม่อยากอยู่แล้วเบื่อ มีแต่คนที่จ้องจะทำร้ายเรา ด่าเรา ตีเรา เหยียบเรา หลังจากวันนั้นครอบครัวเราได้มานั่งกินหมูกระทะกันแล้วมีคนในครอบครัวคนนึงพูดขึ้นมาว่า อยากตายหรอ ไปตายสิ รีบๆตายจะได้ไม่ต้องเป็นภาระ อยู่ไปก็มีแต่เสียกับเสีย ขก. วันๆกินแล้วนอน เราได้แต่รีบกินแล้วเข้าห้อง กลับมาที่แม่ เราอยากกินขนมพอเราไปซื้อ แม่กลับมาบ้านแม่ด่าว่าซื้อทำไมขนม ให้ตังไว้กินข้าว ซื้ออะไรไร้สาระ ทั้งๆที่เราแค่อยากจะกินเพราะไม่ได้กินนานแค่นั้นเอง เรื่องมันมีอีกเยอะค่ะ แต่ขอพิมไว้แค่นี้ดีกว่า