คือเราเป็นคนไม่ค่อยชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน โดยนิสัยอยู่แล้ว มากคนมากความ เราไม่ชอบความวุ่นวาย
ปกติสังคมไทยคือ อยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่มีเครือญาติ ปกติคนทั่วไป ญาติพี่น้องจะรักใคร่กลมเกลียวกันดี
แต่เราคงเป็นคนมีกรรม ที่ต้องมาเจอญาติที่เอาแต่แก่งแย่งชิงดีชิงเด่น เห็นแก่ตัว แต่ก่อนเราไม่เคยคิดถึงเรื่องพวกนี้เลย
จนมันมีหลายเหตุการณ์ที่วัดใจความเป็นญาติกัน ซึ่งเรารับรู้ได้แล้วว่า ญาติๆ เขาไม่ได้รักเรา รักครอบครัวเรา
และพร้อมที่จะเหยียบย่ำเสมอเมื่อเราก้าวพลาด แต่แม่จะบอกเราเสมอว่า ยังไงก็สายเลือดเดียวกัน อันไหนให้อภัยได้ก็ควรให้อภัย
แต่เราเคยพิสูจน์แล้วว่า การเอาความดีเข้าสู้ เราไม่ได้รับความดีนั้นกลับคืนมา มันเกี่ยวกับเรื่องเงินด้วย เขาเอาเปรียบบ้านเรา

เราเลยเลือกที่จะไม่ยุ่งเกี่ยวติดต่อกับญาติๆ ยิ่งรู้จัก ยิ่งเจ็บตัว หากบ้านเรามีอะไรที่ทำให้เขาได้ประโยชน์เขาจะเข้ามาหา
อย่างเช่น บ้านญาติจะมีงานมงคล ซึ่งเขารู้อยู่แก่ใจว่าเราจะไม่ไปร่วมงาน เพราะเราแสดงตัวชัดเจนว่าไม่ไป
ร้อยวันพันปีไม่เคยมาหาถึงบ้าน แต่พอใกล้วันงาน เอาซองมาให้กับมือ เขาก็ไม่ได้ชอบเรานะ แต่อยากได้เงินใส่ซองจากเรา เลยจำใจมา

นั่นแหล่ะค่ะ เราไม่อยากมีญาติแบบนี้ เราผิดมากหรอคะ ถ้าเราไม่โอเคกับเขา เลือกที่จะเดินออกมา
แล้วมาถูกตราหน้าว่าไม่รักญาติพี่น้อง เราควรรักคนที่ทำร้ายเราหรอคะ เราควรแคร์คนเหล่านั้นจริงๆ หรอ