สวัสดีค่ะ คือเราอายุ 30 ปี แต่งงานมาได้ 1 ปี วางแผนมีบุตรมาตลอด แต่ปัญหาคือ ประจำเดือนมาไม่สม่ำเสมอ รอบนานสุดคือ 72 วัน เคยไปรักษาภาวะมีบุตรยากมา 1 ครั้งเมื่อปีที่แล้ว กินยา/ฉีดยากระตุ้นการตกไข่ แต่ก็ล้มเหลวไป ก็เลยปล่อยผ่านไปไม่กดดันตัวเอง จนมาปีนี้ ช่วงเดือน กพ.-มีค ประจำเดือนมาค่อนข้างตรงรอบ คือไม่เว้นนานเหมือนแต่ก่อน LMP 25 มีค ทีนี้ วันที่ 13 พค ลองตรวจปัสสาวะดู ลองตรวจดูเล่นๆ ไม่หวังเลย เพราะตอนแรกเจอขีดเดียว ตอนแรกจะทิ้ง แต่ลืม พอมาดูอีกรอบนึง ขึ้นขีดจางมาก แต่ขึ้น เริ่มมีความหวัง ก็ตรวจมาเรื่อยๆ ชัดขึ้นๆ คือดีใจมากที่สุดในชีวิต จนวันที่ 17 พค ตัดสินใจไปคลินิกสูติกรรมของหมอ A ในจังหวัดหนึ่ง พอดีมาเรียนเฉพาะทางที่นี่ ครั้งแรกไม่เจออะไร แต่คุณหมอบอกว่าผนังมดลูกหนาตัวขึ้นแล้ว นัดอีก 1 สัปดาห์ 25 พค พอถึงวันนัดไปตรวจ ตอนแรกเกือบไม่เจอแล้ว จนคุณหมอถามว่าได้ตรวจปัสสาวะซ้ำอีกมั๊ย แต่สุดท้ายก็เจอ คือเป็นจุดไข่ปลาขนาดเล็กมากๆ ซึ่งเอาจริงๆถ้านับตาม LMP คือ 8 wk แล้วนะตอนนั้น แต่คุณหมอบอกว่าประมาณ 5 wk คุณหมอให้ยากันแท้งมากินนัดอีก 2 wk คือ 8 มิย ที่ผ่านมา พอถึงวันก็ไปตามปกติ เราก็นับต่อจากที่คุณหมอบอกคือ 5 wk + 2 wk วันนี้คือ 7 wk นะ แต่พอมาถึงวันจริง หมอนับตาม LMP เหมือนเดิม คือ 10+5 wk เจอแค่ถุงตั้งครรภ์ ไม่เจอตัวอ่อน คุณหมอฟันธงว่า "ท้องลม" นัดให้มาตรวจดู 20 มิย แล้วถ้าเขาไม่หลุดจะนัดเหน็บยาขูดมดลูก (คุณหมอบอกว่าเด็กไม่สมบูรณ์ แล้วเขาจะหลุดลอกออกมาเอง) แล้วคือเราไม่มีอาการแพ้ท้องเลย กินได้ทุกอย่าง มีแต่ง่วง และคัดตึงเต้านม ตอนนั้นใจสลายมากค่ะ ท้องแรกด้วยกว่าจะท้อง เสียใจ ร้องไห้ คุณหมอ A ย้ำว่า "แล้วไม่ต้องไปตรวจที่ไหนอีกแล้วนะ" คือใจเราอ่ะ ใครจะเชื่อ เพราะว่าพึ่งตรวจเจอว่าท้องเอง รอบประจำเดือนก็ไม่ตรงด้วย ถ้าไข่เราตกช้าล่ะ เราก็ไม่ยอมนะ กลับไปหา หมอ B ที่จังหวัดบ้านเกิด ที่เคยรักษาภาวะมีบุตรยากด้วย คุณหมอก็บอกว่า ถุงการตั้งครรภ์มันยังเล็กมากนะ 1.23 เซนเอง ยังไม่เห็นหรอก รอเขาอีก 2 สัปดาห์ แต่ก็บอกหมอ B นะว่า ไปหาหมอ A มา แกเป็นคนฟันธง หมอ A เป็นหมอในจังหวัดใหญ่ ที่ หมอ B ก็เคยรีเฟอร์เคสไปหาบ่อยๆ เพราะเครื่องมือแกดี ทรงพลัง ตรวจเห็นได้ชัด แต่สำหรับเคสเรา หมอ B ก็บอกนะว่า ในเคสมีบุตรยาก เราต้องรอให้ถึงที่สุด ได้ยินแบบนี้ก็ใจชื้น อย่างน้อยเราก็ยังมีโอากาสรอต่อไปอีก หมอนัดอีก 2 wk คือ 25 มิถุนายนนี้ค่ะ ทั้งลุ้น ทั้งกังวล ทั้งหวัง และเผื่อใจ แต่ตราบใดที่เรายังไม่ตกเลือด เราก็ยังมีความหวัง มีท่านไหนมีประสบการณ์แบบเราบ้างมั๊ยคะ