เราตามจีบเขามา 7เดือน 17วัน เราคอยกวน คอยหยอดเขาตลอดแต่บางทีเราไม่รู้จะเริ่มคุยกับเขายังไงดี เราก็เลยถามเรื่องที่เขาเกเรนั้นนี่ เขาไม่พอใจ โกรธเราด่าเรา (เราเสียใจมากกลับมานอนร้องไห้คนเดียว แต่เขาก็ไม่รู้หรอก ก็ชอบเขาอ่ะเนาะถึงเสียใจก็ยอมตามง้อเขาตลอด) สุดท้ายเขาก็ตกหลุดพรางของเรา เขากลับมาชอบเราแหละ แต่ตอนนั้นเราไม่รู้ จนวันหนึ่งเขาชวนเราไปดูหนัง Your Name (2016) ก่อนไปดูเราโคตรตื่นเต้นเลยนะ ในหัวคิดตลอดเลยว่าเขาจะโอเคกับเรามั๊ย เพราะเราทั้งดำ ผอมเกิ๊น หัวเหม่ง แต่งตัวก็บ้านๆรวมๆก็คือไม่สวยแหละ แต่เขาหล่อไงมีคนมีจีบมาชอบเขาเยอะแยะ หลังจากไปดูหนังกลับมาเราก็คิดนะว่า อื้มม..หรือเราไม่ชอบเขาแล้วนะ ก็คุยกับเขาปกตินะแต่ก็บอกเขาไปว่าไม่ได้ชอบเขาแล้ว แต่.. เขาสารภาพว่าเขาเริ่มชอบเรา หึ!!จากคนที่ไม่ชอบขี้หน้าเรา เกลียดเราด้วยซ้ำกลับมาชอบแล้วเนี้ยนะ เขาวัดค่าความรักเป็นเปอร์เซ็นนะ ตอนนั้นคือให้เรา70% เหลืออีกแค่30% ก็จะได้ใจเขาแล้ว เขาให้เราเลือกระหว่างกลับไปจีบเขาให้ได้อีก30%มา กับต่างคนต่างไม่รู้จักกัน เราก็ลังเลนะสุดท้ายเราก็กลับไปหาเขาจนได้ใจเขามาครอบครอง แต่ยังไม่ได้คบกันนะเขารอเวลา..ในที่สุด วันที่ 09.04.2560 เราก็ได้คบกัน เราโคตรดีใจ มีความสุขมากๆเลย แต่ช่วงที่คบกันเขามีกฎข้อบังคับให้เราสัญญาแหละ ห้ามนอนเกินเที่ยงคืน กินข้าวเช้าห้ามเกิน10โมง เราก็โอเคสัญญา(แต่ในหัวคือจะทำได้มั๊ยเพราะชอบนอนดึก และตื่นสาย ชอบคุยกับเขาอยากคุยกับเขานานๆ เผลอแปปเดียวก็เที่ยงคืนละ แต่กลัวเขาว่า เราก็เลยสัญญาไป)แต่เรากลับทำไม่ได้ก็เลยทะเลาะเรื่องเนี้ยกันตลอด5ปี ตอนนั้นเราผอมมากเขาก็อยากให้อ้วน พอเราอ้วนเขาก็อยากให้ผอมบังคับให้ออกกำลังกาย เราก็สัญญาว่าจะออกแต่คนไม่เคยออกกำลังกายอ่ะก็เลยออกบ้างไม่ออกบ้าง ก็ทะเลาะกันอีก เราก็ง้อตลอดนะก็รู้แหละว่าเราผิด ขอโทษเขาจนเขาเบื่อแหละ แต่ก็รักกันมาตลอดนะ บอกรักกันทุกวัน บอกมอนิ่ง ฝันดีกันทุกวัน คุยกันตลอด ทะเลาะกันดีกันเป็นแบบนี้ตลอด แต่เราก็รักเขาไม่เคยเบื่อนะ เรื่องนอกใจเขาไม่เคยมีหรอก เขาจะบอกเราตลอดว่าเป็นคนรักเดียวใจเดียว เราเชื่อเขานะ แต่เขาไปเรียนอาชีวะมีแต่ผู้หญิงอ่ะเราก็หวงบ้างหึงบ้าง ทะเลาะกันเรื่องนี้บ้างก็คนมันหวงอ่ะแล้วคือตอนนั้นเขาก็ติดเราด้วย เราชวนทะเลาะบ่อยจนเขาไม่ค่อยไปเรียนจากเพื่อนที่เคยตามให้ไปเรียนก็เลยตีตัวห่างจากเขา เราก็บอกให้ไปเรียนให้สนใจเรียนสนใจอนาคตตัวเองบ้าง ไม่ต้องสนใจเค้ามากเดียวเค้าก็หาย (เราเป็นคนขี้น้อยใจ ชอบให้แฟนง้อถ้าไม่ง้อแปปเดียวเราก็หายเอง) ย้ำตลอดว่าให้คิดถึงอนาคตตัวเองก็กลัวจะเสียการเรียนเพราะเรา แต่เขาไม่ฟังละเขาก็ทนไม่ไหวเพราะเพื่อนรอบตัว ไปเรียนก็เหมือนอยู่คนเดียว เขาเลยตัดสินใจหยุดเรียนแล้วมาสมัครเรียนใหม่ปีหน้า เรียนรอบนี้ก็โอเคนะจนเขาได้ไปฝึกงาน1ปี เราโคตรคิดถึงเขา เราร้องไห้ตลอด เราติดเขาไปแล้วอ่ะ เรามีเขามาตลอดไม่เจอหน้ากันแค่วันเดียวเราก็คิดถึงเขาแล้ว เราร้องไห้ตลอดตอนไปส่งเขาขึ้นรถก็ร้องไห้ตลอด ช่วงนั้นเราก็คุยกันน้อยลงเพราะเขาไม่ค่อยว่างต้องทำงาน ก็มีทะลาะและให้กำลังใจกันบ้าง คือยิ่งอยู่ไกลเราก็ยิ่งงี้เง่าขึ้น ก็คนมันคิดถึงมากให้ทำไงได้ อยากให้เขาอ้อน อยากให้เขาสนใจ อยากให้ง้อ กว่าเราจะทำใจได้เราต้องออกไปอยู่กับเพื่อนบ่อยๆเลยนะ จนตอนนั้นมีคนเข้ามาคุย เราก็คุยปกตินะที่คิดก็คือแค่เพื่อน เพราะเรามีเพื่อนผู้ชายก็เยอะอ่ะ ก็ไม่ได้คิดอะไร ตอนนั้นก็เหงาด้วยแหละเลยคุยไปสักพักแต่คุยแบบเพื่อนนะ คุยไม่กี่อาทิตย์หรอกเราก็เลิกคุย(อันนี้ เราไม่น่าไผคุยกับคนอื่นเลย) แต่แฟนเราก็มาหาบ้างชวนวันหยุดยาวหรือไม่กี่วันเขาก็มา ในการมาของเขาทุกครั้งเราโคตรมีความสุขเลยแหละ ตอนนั้นเขายังฝึกงานไม่เสร็จหรอกแต่เราอ่ะใจร้อน รู้สึกผิดเลยไผสารภาพกับเขาว่าแอบไปคุยกับคนอื่น เราก็ขอโทษเขาตลอด แล้วมีคนมาขอเฟสเราเขายังพูดไม่จบหรอกแต่เราบอกไผว่ามีแฟนแล้ว คือเราผิดแค่ครั้งนั้น แล้วเราก็ผิดสัญญาเดิมๆกับเขามาตลอด เราพยายามอยู่นะแต่เราไม่ชอบอ่ะพยายามไปก็ทำเหมือนเดิม เราก็พยายามปรับตัวอยู่แต่มันก็มีบ้างที่ผิด เราห้ามเขาไม่ดูดบุหรี่เขาก็พยายามนะจนเขาเลิกได้ เราก็บอกเขาว่าถ้าห้ามอะไรเค้า เตงก็ห้ามทำด้วยนะ แต่เขาก็ไม่ฟังเรา เขาห้ามเรานอนเกินเที่ยงคืน ต้องกินข้าวห้ามเกิน10 โมง แต่เขานอนดึกตี1ตี2 ตื่นเกือบเที่ยง เขาบอกว่าเป็นเพราะเราทำให้เขาคิดมากเลยนอนไม่หลับ เราก็เป็นฝ่ายผิดอีก เราน้อยใจอยากให้เขาง้อ แค่เดินมาหาเราแล้วกอดเราไว้เราก็หายแล้ว ตอนแรกก็ดีแหละหลังๆมาไม่สนใจเราแล้ว เรางี่เง่าเอาแต่ใจแหละแต่แฟนเราเป็นหนักกว่า เหมือนผู้หญิงในเวอร์ชั่นผู้ชายอ่ะ นิสัยเด็กน้อย เราก็รู้แหละว่าทุกอย่างที่ให้ทำคือเป็นห่วงเรา แต่เราก็เป็นห่วงเขาแต่เขาไม่รู้สึกไง เราชอบบ่นเวลาขับรถมอไซ เราอ่ะเป็นห่วงชอบขับรถเร็ว แซงซ้ายแซงขวานั้นนี่ เราบ่นทุกครั้งตลอดที่คบกัน บุหรี่ เหล้าเราก็ไม่อยากให้ไปยุ่งเราอยากให้เขาอยู่กับเราไปนานๆ เราชอบให้เขาถ่ายรูปรายงานว่าอยู่ไหนถึงไหนแล้ว เราก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง แต่ทีเราไม่ทำก็ไม่ได้โกรธเราตลอด เราจะติดGPSเครื่องเขากับเรา เขาโวยวายปาโทรศัพท์ทิ้งเลย ก็เราเป็นห่วงเขา เขาไม่ค่อยตอบไม่ค่อยรับสายเรา เราก็เป็นห่วงถ้าเกิดอุบัติเหตุขับรถตกข้างทางแล้วไม่มีใครเห็นจะทำไง เขาไม่เคยฟังเราเลย จนช่วงรับปริญญาเขาบอกเลิกเราตลอด เราก็คิดว่าเขาพูดเล่น น้อยใจอะไรเราหรือป่าวนะ เราก็ติดตลกอ่ะเขางอน เราก็ง้อเขาพอเขาพูดด้วยเราก็คิดว่าเขาหายงอนแล้ว แต่เขากลับมาบอกเราว่าเขาโกรธมาตลอด1ปี เราก็งงก็ยังพูดดีกันอยู่เลย คือเขามีไร เป็นอะไรก็ไม่ชอบบอกเราชอบเก็บไว้คนเดียว เราก็เห็นเขาเป็นปกติเราก็ไม่รู้ จนเดือนกุมภาพันธ์ 2565 แม่เราอยากให้เราไปทำงานที่ต่างประเทศพอเราบอกเขา เขาก็เริ่มตีตัวออกหางจากเราบอกเลิกเราทุกวัน บล๊อกเราทุกทาง ตอนนั้นเราไปทำงานคือแอบร้องไห้ตอนเลิกงานละพยายามกั้นน้ำตากลัวไปทำงานแล้วลูกค้าเพื่อนที่ทำงานจะรู้ว่าร้องไห้มา พอเราออกจากงานเขาก็ทำแย่ๆกับเรามากขึ้น เราจะร้องไห้ก็ต้องกั้นไว้เพราะอยู่กับพ่อแม่ เราทนมารทุกครั้ง ยิ่งเขาบอกว่าเขามีคนที่ชอบใหม่แล้ว รักเขาไปแล้ว คือเราเสียใจมากเขาก็บอกเราว่าเขาผ่านมันมาหมดแล้ว นอนร้องไห้ คิดฆ่าตัวตายนั้นนี่ จนเขาหมดรักเรา แต่เราตื้อไม่ยอมเลิก เรารักเขามากอ่ะ เขาเสนอทางออกให้เราคือ เขาขอมีแฟนเพิ่มแล้วเขาจะกลับมารักเรา เธออออ!ไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกนะอยากให้แฟนตัวเองมีคนอื่นอ่ะ ความคิดเห็นแก่ตัวมากอ่ะ เขาก็ว่าเรา งั้นก็เลิกกัน เขาบอกว่าเขามีคนใหม่รอเราที่ไปทำงาน กลับมาแล้วถ้าอยากมีเขาอยู่ก็ให้แย่งจากคนใหม่มา คืออะไรอ่ะ?? เราไม่รู้ว่าที่เขาพูดมาคือลองใจเรา ประชดเราหรือคิดจริงๆ คือเราโคตรเสียความรู้สึกอ่ะ เขาก็บอกว่าก็เหมือนกับตอนที่เราแอบไปคุยกับคนอื่นตอนที่เขาไปฝึกงานนั้นแหละ โห!นี้คงเป็นเวรกรรมเราใช่มั๊ยที่ทำกับเขาแบบนั้น แต่เราก็รักเขามาตลอดไม่เคยคิดที่จะเลิกกับเขาเลย ทุกครั้งที่ต้องห่างกันมีแต่เราที่ร้องไห้วิงวอนหาเขาจะเป็นจะตายตลอด เขาก็เหมือนจะรักเรามาก สัญญาจะแต่งงานจะมีเราแค่คนเดียว สุดท้ายคนที่พูดก็ทำไม่ได้ เขาบอกว่าเราเห็นแก่ตัวที่ไม่ยอมเลิกกับเขาเพราะกลัวคนใหม่เข้าใจผิด เธอออ!บอกเลิกเราไม่ถึงเดือนเธอไปมีคนใหม่แล้วคือที่ผ่านมาเราโง่มาตลอดเลยเหรอ คิดว่าเขาจะคิดเหมือนเราสุดท้ายก็มีแค่เราที่คิดไปเอง เรารักเขามากจนเราไม่เคยเผื่อใจ เพื่อนก็ด่าเพื่อนก็ว่า บอกตลอดว่าให้หาใหม่ อยากจะบอกเพื่อนเหมือนกันเราก็อยากหาใหม่เหมือนกัน แต่ติดที่เรารักเขามากเราวาดฝันทุกอย่างกับเขาไว้เยอะ เรารับปริญญาเราก็อยากมีรูปหวานๆกับแฟนก็เข้าใจว่าไม่ชอบถ่ายรูป แต่เราก็อยากมีรูปสวยๆเป็นความทรงจำกับเขา เราอยากถ่ายรูปใส่ชุดครุยแล้วถ่ายรูปพร้อมกับเขาบ้าง ทุกอย่างที่เป็นเขา เราชอบแค่30% เราไม่ชอบคนสูบยา กินเหล้า เล่นยา เกเร ขี้โมโหโวยวาย แต่เรามองเขาด้วยความรักมันถึงเป็น100% เราดีใจที่เราเป็นคนที่ทำให้เขาอยากเรียนต่อ อยากสร้างอนาคต แต่ที่ตรงนั้นเขาไม่ต้องการเราแล้ว ก็อย่างที่เขาว่าแหละผู้ชายเริ่มจาก100%-0% ส่วนผู้หญิงเริ่มจาก 0%-100% แต่เราให้เขาเกิน100%ไปมากแล้ว ทุกๆวันเรามีแต่เขา เขาหายไปใจเราแทบขาด เราจำตอนทะเลาะกันกับเขาไม่ค่อยได้อ่ะจำความรู้สึกไม่ได้ แต่เราจำตอนที่เราอยู่กับแล้วมีความสุขได้ตลอด ถ้ามันเริ่มน้อยลงเราก็จะงอแง งี่เง่ากับเขาจนตอนนี้เขาเบื่อ เขารำคาญเรา เขาบอกว่าเขาอยู่คนเดียวแล้วมีความสุขมากกว่าอยู่กับเรา แต่เขาไม่รู้เลยว่าเราอยู่กับเขาเรามีความสุขมากกว่าอยู่คนเดียวอีก เรามีเขาจนเราจำตอนที่เราอยู่คนเดียวไม่ได้แล้วอ่ะ เขาเคยบอกว่าเขาไม่เคยทนกับนิสัยของเรา เขาใช้ใจตลอด โคตรทรมานเลยนะที่เขาไม่ได้คิดแบบนั่นแล้ว เราไม่ชอบออกไปข้างนอกเราชอบที่จะอยู่ดูหนัง เล่นเกมกับเขาที่ห้องมากกว่า เราไม่ค่อยชอบให้เขาพาไปกินของแพงๆหรือซื้อของแพงๆให้หรอก เราอยากให้เขาเก็บเงินมากกว่า ขอแค่อะไรเล็กๆน้อยๆก็ได้แค่นั้นเราก็มีความสุขแล้ว บางครั้งก็ลืมขอบคุณเขาไปบ้าง แต่เร่ก็จะแบบ อุ้ยยแพง ซื้อมาทำมั๊ยเสียดายตังค์ เขาก็จะชอบทำหน้าน้อยใจเหมือนเราไม่ชอบ ที่จริงก็ชอบหมดแหละ ที่จรเขาไม่ต้องซื้ออะไร ไม่ต้องพาไปกินอะไรแพงๆก็ได้ ขอแค่มีเขา เราก็มีความสุขมากแล้ว  สุดท้ายความรักจะเป็นเช่นไร แต่เราก็ดีใจและมีความสุขมาตลอดนะ ถึงตอนนี้จะต้องกลับไปเสียใจเหมือนตอนแรกที่เริ่มจีบเขาก็ตาม มีแต่เราที่คอยตามเขามาตลอด..ระหว่างรอเขาเรียนจบเราพยายามหางานที่ได้อยู่ใกล้เขามาตลอด เรารอเขามาตลอดเราก็ไม่คิดว่าเขาพยายามจากเรามาตลอด ทุกครั้งที่ได้พบกันเรามีความสุขตลอดเราอยากนอนโง่ๆอยู่กับเขาที่ห้อง ไม่อยากออกไปไหนเลย เราแค่อยากนอนกอดเขาจนกว่าวันหยุดเราจะหมด เราชอบที่เขาทำกับข้าวให้กินถึงจะไม่ได้อร่อยมากเวอร์แต่ชอบที่เขาทำให้กิน รักทุกอย่างที่เขาทำให้ ถึงคนอื่นจะมองว่าเขาชอบทำเราเสียใจ ชอบตั้งกฎโง่ๆกับเรา แต่เราก็ทำให้เขาเสียใจเหมือนกันแค่เขาไม่พูด มันเลยดูเหมือนเขาเป็นตัวร้าย แต่ก็อยากให้เขาดูเป็นผู้ใหญ่กว่านี้นะเราสองคนน่าจะไม่ทะเลาะกันบ่อยแบบนี้ เราอยากมีเขามาตลอดมีเขาแล้วเรามีความสุข เขาคือความสุขอีกครึ่งของชีวิตเราเลยละ ถึงกระนั้นกถึงตอนนี้เราอาจจะไม่ได้เป็นความสุขของเขาแล้วก็ตาม..🥺