สวัสดี เข้าเรื่องเลย
.
.
.
จากประสบการณ์ที่เราเพิ่งเจอมาสดๆร้อนๆเลย เราอยู่ปี 1 แฟนเราอยู่ม.6เราคบกับเเฟนมา8เดือนแล้ว14นี้ก็จะ9เดือน
เรามีความสุขมากๆที่ได้คบกับเขา ส่วนตัวเราเรายอมรับที่ผ่านมาเรา งี่เง่า เอาแต่ใจ(แต่เอาตรงๆคนก่อนๆที่เราคบเราก็เป็นแบบนี้ )
แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ เรารู้สึกว่าเราคบกับเขาแล้วเราก็โครตรู้สึกดี มีความสุข เหมือนกับเราเริ่มจากศูนย์ไปร้อยเลยนะ หลายคนก็คงเป็น
เมื่อเรารักใครมากๆอ่ะเราจะรู้สึกว่าเราไม่ได้ทำตัวงี่เง่า ไม่ได้งอแง แต่จริงๆแล้วสิ่งที่เราทำมันงี่เง่ามาก งี่เง่าจนเขาเหนื่อย ผสมกับที่เขาเรียนม.6ด้วย
ตอนที่เราคบกันช่วงแรกๆเราก็ยอมเขาทุกอย่าง ทำตัวดีไม่งี่เง่าแต่พอนานๆเข้า เราเริ่มทะเลาะกันช่วงแรกๆเราทะเลาะกันแต่เราก็เล่นๆหยอกๆง้อกันแบบ
น่ารักตามภาษาคนรักกันใหม่ๆ มันโอเคเลยแหละมันรู้สึกว่าเราเป็นตัวของตัวเองกัน ตอนเราไปมหาลัยเขาก็นั่งไปกับเราบางวันถ้าเขาว่างเขาก็ไปเฝ้าเราลงแปลงด้วย เรานั่งรถไฟด้วยกันจนเราชิน เขาไปทุกที่ ไปหาเรา ไปเฝ้าเรา ไปรอเรา ไปกินข้าว ไปเล่นกับเพื่อนเรา ไปหอเพื่อนเรา คือทุกที่ในม.เขาไปมาหมดแล้ว ทุกคนหลายคนคงชอบเวลามีแฟนแบบนี้ เราไม่เคยจะห่างกันเลยเราเล่นกันตลอดไปไหนไปกัน เราไม่เคยไปไหนกะบแฟนเรามากนัก(คนก่อนๆ)
เพราะเราไม่ชอบ แต่สำหรับแฟนคนนี้ทำให้เราเปิดโลกกว้างมากขึ้น รู้อะไรใหม่ๆ เราแฮปปี้นะที่เจอแบบนี้ ทำของขวัญวันคบรอบให้ตลอด
แต่เราดิไม่เคยให้ไรเขาเลย ขอโทษนะ เขาเป็นคนที่เข้าใจเราทุกอย่าง ไม่ห้ามจนเกินไปปล่อยเราอยู่กับเพื่อนให้เวลาส่วนตัว แต่ต่างจากเราเลยเราเอาแต่ใจ
ห้ามโน้นห้ามนี้ทุกแย่างจนเขาอึดอัด เราเคยเปิดใจคุยกันครั้งนึงแต่เราก็ทำให้เขาได้แค่พักนึง เราก็กลับมาเป็นแบบเดิม จนเราทะเลาะกัน ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องที่เกิดจากเราด้วยแหละ เราลืมคิดไปว่าเขาโตแล้วเราโตๆกันแล้ว เราทะเลาะกันจนเขาบอกับเราว่า เปลี่ยนได้ไหมนิสัยแบบนี้ โตๆกันแล้วอย่าทำเป็นเด็กเลย เราก็รู้สึกเสียใจแหละที่ว่าเราเด็ก แต่เราก็เด็กจริงๆแหละ เราขอสัญญากับเขาว่าเราจะปรับปรุงตัวเองปรับเข้าหากัน แต่สุดท้ายเราก็ทำมันได้แค่พักเดียว ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามนะ เราพยายาม พอมาถึงเดือนนี้เรารู้สึกได้ว่าแฟนเราเปลี่ยนไปแต่เราไม่พูดเรากลัวว่าเราถามแล้วแฟนเราจะทะเลาะเรากลัวการ"บอกเลิก" พอวันที่ 23 ธ.ค เราเขาเฟสแฟนเรา ไปเจอที่แฟนเราไปโพสกับเพื่อนผู้ชาย เราเกิดหึงไม่ชอบ แฟนเราเลยบอกว่า เพื่อนกันนะเข้าใจกะนหน่อยเรื่องเพื่อนบอกหลายรอบแล้ว เราก็ชวนทะเลาะอีกจนเขาบอกว่า เบื่อ เบื่อทุกอย่าง เหนื่อยคืนนั่นเราทะเลาะเราร้องไห้กันเราขอโทษ เราคิดว่าเราจะดีกัน แต่พอวันต่อมาเขาก็ยังเป็นแบบเดิม เราใจไม่ดีแล้ว พยายามง้อพยายามขอโอกาส แต่เราก็ได้มานะ เรารู้สึกว่าเราสำนึกทุกอย่าง เราไม่อยากนิสัยเด็กแล้วเราคตั้งใจมาก แต่เขานั่นสิที่เปลี่ยนไปแล้วเขาบอกว่า รอนะ พยายามหน่อย เราก็ทำแต่สุดท้ายเขาก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ซึ่งจิงๆเรารู้นานแล้วว่าไม่เหมือนเดิม เราพยายามทุกอย่าง้อ คุยดีดี แต่เขาก็เปลี่ยนไปแล้ว พอมาถึงวันที่ 25 ธ.ค เราไปรับเขาที่รร.เราได้เจอกันมันก็มำให้รู้สึกว่าเราลืมไปแล้วว่าเราทะเล่าเกันเรากลับมาดีกันสะอีก แต่ดีได้ไม่นาน เราก็ไปงี่เง่าใส่เหมือนเดิม จนทะเลาะกันรุนแรง เขานิ่งเพื่อนๆของเรากำลังสนุกกับการมาเจอกันอีกครั้ง แฟนเรานิ่งเราขอไปคุยกันสองคน เราร้องไห้ เขาใจอารมกลัวเสียใครไปไหม นั่นแหละ แฟนเรานิ่งเรารู้เลยว่าแฟนเราเหนื่อยมาก ทนมานานมากเรารัเงไม่ให้เขากลับบ้านเราอารมร้อนมากจนคลุมสติไม่ได้ เพื่อนเราเลยให้แฟนเรากลับไปก่อน พอต่างคนต่างกลับทุกอย่างเป็นยิ่งกว่าเก่า มันแย่มาก มันเหมือนว่าเรากำลังจะหมดเวลาแล้วนะเขาต้องไปแล้ว เขาเหนื่อยมามากกับเรา เขาเปลี่ยนไปโดยที่เขาบอกว่า รู้สึกเฉยๆไปแล้ว ไม่รู้สึกไรแล้ว เปลี่ยนไปแล้วนะ แต่เราก็ขอโอกาส จนเขาไม่ไหวแล้ว วันที่ 26 ธ.ค เราคุยกันจนสุดท้ายเธอได้บอกมาว่า" ไม่รอดหรอก เลิกกันนะ" เราต้องยอมรับใช่ไหม ใช่ เขาบอกว่าเราต้องอยุ่ได้ เขากลายเป็นคนเย็นชาไปเลย เขาไม่ได้เสียใจเลย เราคุยกันบอกลากันยาวมากๆ เขาขอคอลไลน์กับเรา เขาร้องไห้เหมือนเขาเหนื่อยมากๆๆ เราร้องไห้เราสงสารทำไมเราต้องงี่เง่าขนาดนี้ หลังจากนั่นเราก็ง้อ พยายามแล้วรู้สึกผิดรู้สึกสำนึก เข้าใจไหมแต่มันสายไปแล้วไง เราปรับตัวเองตอนที่มันสายไป อยากบอกเขานะ เราเคารพการตัดสินใจเรายอมรับ แล้วเราจะอยู่ให้ได้นะ น่าจะอยู่เค้าดาวด้วยกันเนอะ ขอโทษนะ ที่เราทำมันพังเอง วันนี้ 28ธ.ค เราตามไปที่รร.เพื่อง้ออีกครั้งแต่แผนร่มมันไม่สำเร็จ เราเจอเขาแต่เขาก็คงอารมไม่ดีไม่อยากเจอเรานัก เราเลยกลับมาเพื่อนที่ลบบัญชีไลน์ลบทุกอย่างเฟส เราลบแอป ที่เกี่ยวกับโซเชียล เราว่า เขาไม่อยากเห็นเราอีก แต่เขาก็อยู่ได้ เขาอยู่ได้โดยที่ไม่มีเรา เขาโอเคขึ้นเมื่อปล่อยเรา เราอยากขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยมาตลอด ตอนนีคิดถึงนะ เราอยากรอนะ ถ้ามันใช่ "ให้โอกาสเราอีกครั้งนะ"
ปล.คิดถึงนะไอหมู
8เดือน คิดว่ารักครั้งนี้มันดีกว่าทุกครั้ง พังเพราะเรางี่เง่าเอง
.
.
.
จากประสบการณ์ที่เราเพิ่งเจอมาสดๆร้อนๆเลย เราอยู่ปี 1 แฟนเราอยู่ม.6เราคบกับเเฟนมา8เดือนแล้ว14นี้ก็จะ9เดือน
เรามีความสุขมากๆที่ได้คบกับเขา ส่วนตัวเราเรายอมรับที่ผ่านมาเรา งี่เง่า เอาแต่ใจ(แต่เอาตรงๆคนก่อนๆที่เราคบเราก็เป็นแบบนี้ )
แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ เรารู้สึกว่าเราคบกับเขาแล้วเราก็โครตรู้สึกดี มีความสุข เหมือนกับเราเริ่มจากศูนย์ไปร้อยเลยนะ หลายคนก็คงเป็น
เมื่อเรารักใครมากๆอ่ะเราจะรู้สึกว่าเราไม่ได้ทำตัวงี่เง่า ไม่ได้งอแง แต่จริงๆแล้วสิ่งที่เราทำมันงี่เง่ามาก งี่เง่าจนเขาเหนื่อย ผสมกับที่เขาเรียนม.6ด้วย
ตอนที่เราคบกันช่วงแรกๆเราก็ยอมเขาทุกอย่าง ทำตัวดีไม่งี่เง่าแต่พอนานๆเข้า เราเริ่มทะเลาะกันช่วงแรกๆเราทะเลาะกันแต่เราก็เล่นๆหยอกๆง้อกันแบบ
น่ารักตามภาษาคนรักกันใหม่ๆ มันโอเคเลยแหละมันรู้สึกว่าเราเป็นตัวของตัวเองกัน ตอนเราไปมหาลัยเขาก็นั่งไปกับเราบางวันถ้าเขาว่างเขาก็ไปเฝ้าเราลงแปลงด้วย เรานั่งรถไฟด้วยกันจนเราชิน เขาไปทุกที่ ไปหาเรา ไปเฝ้าเรา ไปรอเรา ไปกินข้าว ไปเล่นกับเพื่อนเรา ไปหอเพื่อนเรา คือทุกที่ในม.เขาไปมาหมดแล้ว ทุกคนหลายคนคงชอบเวลามีแฟนแบบนี้ เราไม่เคยจะห่างกันเลยเราเล่นกันตลอดไปไหนไปกัน เราไม่เคยไปไหนกะบแฟนเรามากนัก(คนก่อนๆ)
เพราะเราไม่ชอบ แต่สำหรับแฟนคนนี้ทำให้เราเปิดโลกกว้างมากขึ้น รู้อะไรใหม่ๆ เราแฮปปี้นะที่เจอแบบนี้ ทำของขวัญวันคบรอบให้ตลอด
แต่เราดิไม่เคยให้ไรเขาเลย ขอโทษนะ เขาเป็นคนที่เข้าใจเราทุกอย่าง ไม่ห้ามจนเกินไปปล่อยเราอยู่กับเพื่อนให้เวลาส่วนตัว แต่ต่างจากเราเลยเราเอาแต่ใจ
ห้ามโน้นห้ามนี้ทุกแย่างจนเขาอึดอัด เราเคยเปิดใจคุยกันครั้งนึงแต่เราก็ทำให้เขาได้แค่พักนึง เราก็กลับมาเป็นแบบเดิม จนเราทะเลาะกัน ทะเลาะกันเรื่องไม่เป็นเรื่องที่เกิดจากเราด้วยแหละ เราลืมคิดไปว่าเขาโตแล้วเราโตๆกันแล้ว เราทะเลาะกันจนเขาบอกับเราว่า เปลี่ยนได้ไหมนิสัยแบบนี้ โตๆกันแล้วอย่าทำเป็นเด็กเลย เราก็รู้สึกเสียใจแหละที่ว่าเราเด็ก แต่เราก็เด็กจริงๆแหละ เราขอสัญญากับเขาว่าเราจะปรับปรุงตัวเองปรับเข้าหากัน แต่สุดท้ายเราก็ทำมันได้แค่พักเดียว ไม่ใช่ว่าเราไม่พยายามนะ เราพยายาม พอมาถึงเดือนนี้เรารู้สึกได้ว่าแฟนเราเปลี่ยนไปแต่เราไม่พูดเรากลัวว่าเราถามแล้วแฟนเราจะทะเลาะเรากลัวการ"บอกเลิก" พอวันที่ 23 ธ.ค เราเขาเฟสแฟนเรา ไปเจอที่แฟนเราไปโพสกับเพื่อนผู้ชาย เราเกิดหึงไม่ชอบ แฟนเราเลยบอกว่า เพื่อนกันนะเข้าใจกะนหน่อยเรื่องเพื่อนบอกหลายรอบแล้ว เราก็ชวนทะเลาะอีกจนเขาบอกว่า เบื่อ เบื่อทุกอย่าง เหนื่อยคืนนั่นเราทะเลาะเราร้องไห้กันเราขอโทษ เราคิดว่าเราจะดีกัน แต่พอวันต่อมาเขาก็ยังเป็นแบบเดิม เราใจไม่ดีแล้ว พยายามง้อพยายามขอโอกาส แต่เราก็ได้มานะ เรารู้สึกว่าเราสำนึกทุกอย่าง เราไม่อยากนิสัยเด็กแล้วเราคตั้งใจมาก แต่เขานั่นสิที่เปลี่ยนไปแล้วเขาบอกว่า รอนะ พยายามหน่อย เราก็ทำแต่สุดท้ายเขาก็ไม่เหมือนเดิมแล้ว ซึ่งจิงๆเรารู้นานแล้วว่าไม่เหมือนเดิม เราพยายามทุกอย่าง้อ คุยดีดี แต่เขาก็เปลี่ยนไปแล้ว พอมาถึงวันที่ 25 ธ.ค เราไปรับเขาที่รร.เราได้เจอกันมันก็มำให้รู้สึกว่าเราลืมไปแล้วว่าเราทะเล่าเกันเรากลับมาดีกันสะอีก แต่ดีได้ไม่นาน เราก็ไปงี่เง่าใส่เหมือนเดิม จนทะเลาะกันรุนแรง เขานิ่งเพื่อนๆของเรากำลังสนุกกับการมาเจอกันอีกครั้ง แฟนเรานิ่งเราขอไปคุยกันสองคน เราร้องไห้ เขาใจอารมกลัวเสียใครไปไหม นั่นแหละ แฟนเรานิ่งเรารู้เลยว่าแฟนเราเหนื่อยมาก ทนมานานมากเรารัเงไม่ให้เขากลับบ้านเราอารมร้อนมากจนคลุมสติไม่ได้ เพื่อนเราเลยให้แฟนเรากลับไปก่อน พอต่างคนต่างกลับทุกอย่างเป็นยิ่งกว่าเก่า มันแย่มาก มันเหมือนว่าเรากำลังจะหมดเวลาแล้วนะเขาต้องไปแล้ว เขาเหนื่อยมามากกับเรา เขาเปลี่ยนไปโดยที่เขาบอกว่า รู้สึกเฉยๆไปแล้ว ไม่รู้สึกไรแล้ว เปลี่ยนไปแล้วนะ แต่เราก็ขอโอกาส จนเขาไม่ไหวแล้ว วันที่ 26 ธ.ค เราคุยกันจนสุดท้ายเธอได้บอกมาว่า" ไม่รอดหรอก เลิกกันนะ" เราต้องยอมรับใช่ไหม ใช่ เขาบอกว่าเราต้องอยุ่ได้ เขากลายเป็นคนเย็นชาไปเลย เขาไม่ได้เสียใจเลย เราคุยกันบอกลากันยาวมากๆ เขาขอคอลไลน์กับเรา เขาร้องไห้เหมือนเขาเหนื่อยมากๆๆ เราร้องไห้เราสงสารทำไมเราต้องงี่เง่าขนาดนี้ หลังจากนั่นเราก็ง้อ พยายามแล้วรู้สึกผิดรู้สึกสำนึก เข้าใจไหมแต่มันสายไปแล้วไง เราปรับตัวเองตอนที่มันสายไป อยากบอกเขานะ เราเคารพการตัดสินใจเรายอมรับ แล้วเราจะอยู่ให้ได้นะ น่าจะอยู่เค้าดาวด้วยกันเนอะ ขอโทษนะ ที่เราทำมันพังเอง วันนี้ 28ธ.ค เราตามไปที่รร.เพื่อง้ออีกครั้งแต่แผนร่มมันไม่สำเร็จ เราเจอเขาแต่เขาก็คงอารมไม่ดีไม่อยากเจอเรานัก เราเลยกลับมาเพื่อนที่ลบบัญชีไลน์ลบทุกอย่างเฟส เราลบแอป ที่เกี่ยวกับโซเชียล เราว่า เขาไม่อยากเห็นเราอีก แต่เขาก็อยู่ได้ เขาอยู่ได้โดยที่ไม่มีเรา เขาโอเคขึ้นเมื่อปล่อยเรา เราอยากขอโทษนะที่ทำให้เหนื่อยมาตลอด ตอนนีคิดถึงนะ เราอยากรอนะ ถ้ามันใช่ "ให้โอกาสเราอีกครั้งนะ"
ปล.คิดถึงนะไอหมู