เรากับแฟนเจอกันในเกมเกมหนึ่ง เราเป็นคนไปจีบเขาเอง เราตามตื้อเขาอยู่นานจนได้ตกลงเป็นแฟนกัน เราพยายามทำทุกๆอย่างๆเพื่อเขา เราไม่เคยเข้าใจกันสักเรื่อง เขาไม่โรแมนติก คุยไม่เก่ง ไม่เคยมีเซอไพร ถ้าเราไม่บอกไม่ขอ ไม่ว่าจะทะเลาะกันเรื่องอะไร เราเป็นคนผิดเสมอ เป็นคนที่ไม่ค่อยพูดคำว่าขอโทษ ถ้าเราไม่บอกให้ขอโทษ ไม่ง้อคน ถึงง้อก็ง้อส่งๆอะ พอเราไม่หาย เขาก็แบบประมาณว่า ไม่หายก็เรื่องของ เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ดูเหมือนจะหวงศักดิ์ศรีลูกผู้ชายมาก เรายอมเขาทุกๆอย่างจริงๆ ยอมเสมือนทาสเลย และอีกหลายๆอย่างเลย ละที่คบกันได้มาถึง5ปี เพราะไรหรอ? เพราะเราเป็นคนปรับทุกๆอย่างให้เข้ากับเขา เราเคยเปิดอกคุยกันเพื่อปรับความเข้าใจกัน เพราะเรารักเขามาก และเราก็อดทนปรับให้เขาไม่ไหวแล้ว ความอดทนทุกคนมีขีดจำกัด แต่เหมือนยิ่งคุยยิ่งแย่ลง เขาเคยบอกว่า เขาเป็นของเขาอย่างนี้ ถ้ารับได้ก็คบ รับไม่ได้ก็เลิก ละด้วยความที่เรารักเขามากๆ เราก็อดทนอดกลั้นให้เขาต่อไป เราหวังว่าสักวันหนึ่งเขาคงคิดได้แหละ แต่เขาก็ยังคิดไม่ได้ เราคบกับเขาตั้งแต่เขายังไม่มีอะไร ผ่านร้อนผ่านหนาว ทุกข์สุขมาครบถ้วนเลย จนเขาเรียนจบ มีงาน มีเงิน มีรถ มีทุกๆอย่างแล้ว อ่อ ลืมบอกไปว่าตลอดที่คบกันเรานั่งรถไปหาเขาตลอด 5ปีกว่าที่คบ เขามาหาเราประมาณ5ครั้งได้ เคยถามนะว่าทำไมไม่มาหาบ้าง เขาบอกเหนื่อย ไม่อยากนั่งรถ ในใจก็คิดว่าอ้าวแล้วเราละ คิดว่าไม่เหนื่อยหรอ? อ้างไม่ว่างบ้างทั้งที่ว่าง ติดงานหรือติดอะไรจริงๆเราเข้าใจนะ ไม่เคยว่าเลย แต่พอมีเวลาแล้วไม่ให้เราเลย เราก็เสียใจไง ที่เราไม่สำคัญพอ เท่าที่จำได้ เขาไม่เคยโทรหาเลย มีแต่เราโทรตลอด ในเฟสเราก็ลงรูปคู่ตลอด แท็กหาเขาตลอด เวลาเจอโพสต์อะไรที่น่าสนใจเราแท็กหาเขาตลอดเลย แต่เขาไม่เคยสนใจเลยแม้แต่โพสต์เดียว ไม่เคยมาเม้น ไม่เคยมากดไลท์ แต่กับคนอื่นเม้นไลท์ แรกๆเราก็ไม่อะไรหรอก หลังๆเราน้อยใจไง เลยถามเขาว่าทำไม? แล้วก็ทะเลาะกันเหมือนเดิม ไม่เข้าใจกันเหมือนเดิม สิ่งที่เราเคยทำให้มาตลอด พอวันนึงเลิกทำ เขาก็ว่าเราเปลี่ยนไป ...  เพียงเพราะเราทำให้ต่อไปไม่ไหวแล้ว เราเหนื่อยมากๆแล้ว เราเลยกลับมารักตัวเองมากขึ้น แต่เขาก็ให้เงินเราใช้นะ ให้ค่ารถ เวลาออกไปกินไรก็เลี้ยงตลอด ขับรถพาไปเที่ยวนั่นนี่ เข้าวัดทำบุญ เวลาทะเลาะกันทีไร เขามักจะเอาเรื่องบุญคุณมา แบบว่า ทำไมไม่นึกถึงตอนที่พาไปเลี้ยง พาไปนั่นนี่บ้าง บลาๆจนกระทั่งวันเกิดเรา เรารถล้มหัวฟาดพื้นหัวแตกในวันเกิด เขาไม่มีมาถามเลยว่าเจ็บไหม เป็นไงบ้าง ที่สำคัญไม่มีเบิดเดย์ ถ้าเราไม่ย้ำถามว่าวันนี้วันอะไร เราโคตรเสียใจเลยจริงๆ และเราก็อดทนอดกลั้นกับเขามาหลายๆเรื่องเลยมาเรื่อยๆ จนเราทนไม่ได้สติ เรานอกใจเขา ทีแรกก็แค่จะประชดให้เขาได้หึงบ้าง แต่ปรากฏว่าเขาไม่ค่อยหึง เวลามีคนมาจีบไรงี้ เราบอกเขาตลอดว่าเออมีคนมาจีบนะ เขาก็ดูเฉยๆอะ คนนั้นมีทุกอย่างที่เราอยากได้มาตลอดจากแฟนเราแต่เราไม่เคยได้จากแฟน แฟนทำให้ไม่ได้ แต่คนนั้นทำให้ได้ทุกอย่าง จนเราได้นอกกายแฟนเราในที่สุด แต่เราก็มาคิดได้ทีหลังว่า เขาไม่สมควรโดนกระทำแบบนี้ถึงแม้เราจะไม่ค่อยเข้าใจกันก็เถอะ เราได้บอกเลิกชู้เราไป แต่ชู้เราตื้อเราไม่เลิก จนไปทักหาแฟนเรา เรื่องจึงเลยเกิด และในที่สุดเราก็เลิกกันจริง จะเลิกกันเราไม่อะไรหรอกนะ เพราะเราเคยคิดอยากเลิกกับเขามาเป็นปีแล้ว เพราะทนเขาไม่ไหว ที่อยู่เพราะรักและหวังว่าเขาจะคิดได้ แต่ไม่เลย ยังมีอีกหลายๆเรื่องเลยนะ มีอีกเยอะมากๆๆๆๆๆๆ คือเราอยากให้เขามองตัวเองบ้างว่าทำดีที่สุดแล้วจริงๆหรอ เราเคยบอกเขาไปว่าถ้าเลิกกันไปเขาจะหาคนที่ทนและทำทุกอย่างเพื่อเขาไม่ได้เท่าเราแล้ว เว้นแต่เขาจะเอาบทเรียนนี้ไปแก้ไข เราเลิกกันมาได้เกือบเดือนแล้ว เราก็รู้สึกผิดมากนะที่ทำให้เขาเสียใจขนาดนี้ เขาร้องไห้หนักชนิดที่ว่าเราไม่เคยเห็นเขาเสียใจหนักขนาดนี้มาก่อน เรารู้สึกผิดมากๆ อยากกลับไปแก้ไข อยากกล้บไปเลิกกันดีๆ แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ยังให้เราเป็นเพื่อนเขา เราโคตรสำนึกเลยตอนนี้ ด่าได้นะ ด่าแรงๆเลยก็ได้ เพราะเรามันแย่จริงๆ 

ข้อดีเขาก็มีนะ เขารับเราได้เสมอไม่ว่าเราจะเป็นยังไง เขาก็รับได้ เรานึกข้อดีเขาได้แค่นี้แหละ

ยังมีอื่นๆอีกเยอะแยะมากมายแต่พิมพ์ไม่ไหวแล้ว

ด่าได้เลยนะ