สะพานสู่โลกกาแฟ!! 

ตลอดสี่สิบปีที่ผ่านมา ผมกินกาแฟ แต่ไม่เคยเข้าใจกาแฟ
เบอร์รี่ ส้ม ช็อคโกแล็ต บอดี้

ผมเคยได้อ่านผ่านตามมาบ้าง แต่ไม่เคยได้สัมผัส ว่ามันดียังไง ถึงทำให้บางคนถึงได้สังเวยตัวเองกลายเป็นทาสของกาแฟ
บัดนี้ ผมรู้ และเข้าใจ ด้วยประสบการณ์ตรง

จากร้านกาแฟเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่ในซอกหลืบ แห่งขุนเขา

Chang Puak Handcrafted Coffee

หลังจากเดินข้ามสะพานเล็ก ๆ ที่ทอดยาวสู่ตัวร้าน
ผมลังเลอยู่นาน เพราะยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะกินอะไร

แต่พลันเหลือบไปเห็น Moka Pot สำหรับต้มกาแฟอยู่หลายใบที่หลังเคานท์เตอร์
สัญชาตญาณส่วนลึกบอกผมว่ามันต้องเกี่ยวพันอย่างแน่นแฟ้นกับร้านนี้แน่ ๆ


จึงถามพี่เจ้าของร้านอย่างคนไม่รู้ว่า มันใช้ทำกาแฟอะไรได้บ้าง ?

อเมริกาโน่ร้อน คือคำตอบ

ไม่นานนัก Moka Pot ก็อยู่ตรงหน้าเตา โดยมีพี่เจ้าของร้าน คอยคุมหม้อต้มตลอดเวลา



เพราะหากหม้อร้อนเกินไป กาแฟข้างในที่เต็มไปด้วยแรงดัน จากการเดือดของไอน้ำก็พร้อมที่จะดันฝาหม้อต้มออกมาสู่โลกภายนอก
กลับกันหากอุณหภูมิต่ำเกินไป ก็คงมิอาจสกัดรสชาติที่ซ่อนเร้นอยู่ในเมล็ดกาแฟที่ผ่านการคั่วและบดมาเป็นอย่างดีได้


ไม่นานนักกาแฟก็ถูกเสริฟมาในแก้วใบเล็ก ๆ
จิบแรกที่ชิม  รสชาติเปรี้ยวของกาแฟขึ้นมาอย่างเด่นชัด
แต่เป็นความเปรี้ยวที่สดชื่น ไม่ใช่ความเปรี้ยวแบบไร้สาระเหมือนที่ผมเคยกินมา


เป็นความเปรี้ยวที่หนักแน่น ได้กลิ่นเปลือกส้มหอม ๆ
ไม่ต้องเติมน้ำตาล ไม่ต้องใส่ครีม ไม่ต้องปรุงแต่งใดใด ให้มากความ

บอดี้ เนื้อกาแฟ คืออะไร? ผมคิดว่าผมเข้าใจได้ผ่านแก้วกาแฟเล็ก ๆ ใบนี้
ราวกับว่า มันเป็นเส้นทางลัดสู่นิพพาน
เป็นหนทางแห่งการรู้แจ้ง
ที่ผ่านผมทำอะไรอยู่ ???

ผมดื่มกาแฟ หรือ แค่ดื่มสารละลายน้ำร้อนที่วิ่งผ่านเมล็ดกาแฟ!!
แต่ยัง ยัง เรื่องราวของร้านกาแฟแห่งนี้ยังไม่จบ

ก่อนกลับกรุงเทพฯ ในวันรุ่งนี้ขึ้น ผมตัดสินใจย้อนกลับไปที่ร้านเดิมอีกครั้ง
พร้อมแก้วเก็บความเย็นสีแดงใบเก่งที่ติดสอยห้อยตามผมไปทุกที่ไปด้วย
และสั่งกาแฟ ช้างเผือก แบบเย็น Signature ของที่ร้านมาลอง

แถมขัดใจเจ้าของร้าน  ด้วยการขอให้ช่วยตีฟองนมโป๊ะลงไปให้ด้วย

หลังจากอิ่มเอมกับรสสัมผัสของฟองนม ที่โป๊ะลงบนหน้าแก้ว
ก็ถึงคราวของชั้นกาแฟที่อยู่ข้างใต้ฟองนมนั้น

อึกแรกที่กาแฟถูกดูดขึ้นมาที่ปลายหลอด ผมเหมือนได้กลิ่นของมินต์จาง ๆ
แต่พอถาม เจ้าของร้าน กลับถูกปฏิเสธมาทันทีว่าไม่ได้ใส่

คราวนี้ก็ซัดไปอีกอึกใหญ่
ลึกเข้าไปตรงโคนลิ้นมันบอกว่า ใช่ มันต้องใส่ช็อคโกแล็ตแน่ ๆ

ไม่ได้ใส่ครับ เจ้าของร้านปฏิเสธออกมาอีกครั้งหนึ่ง

งั้นมันต้องเป็นอาราบิกก้า ผสม โรบัสต้า ใช่ไหมครับ ความรู้กาแฟเท่าหางอึ่งของผม ถูกขุดขึ้นมาใช้

ไม่ใช่ครับ แก้วนี้เราใช้ อาราบิกก้า ล้วน เจ้าของร้านปฏิเสธ มาเป็นรอบที่ 3

ความมั่นใจในปลายลิ้นของตัวเองพังทลาย
แต่ความรักในกาแฟของผมกลับมากขึ้น
เสน่ห์แห่งการคั่ว รสชาติที่ผ่านการรังสรรค์  และใส่ใจ
คุณสามารถพบมันได้ที่นี้ Chang Puak Handcrafted Coffee

ป.ล. 1 เป็นรีวิวร้านกาแฟที่ยาวที่สุดในชีวิต ประทับใจจนไม่อาจเขียนให้สั้นและกระชับได้

ป.ล. 2  HBD คุณแอนเจโล โมเรียนโด (Angelo Moriondo) นักประดิษฐ์ชาวอิตาเลียน ผู้คิดค้น เครื่องชงกาแฟเอสเปรสโซ
            ทำให้เราได้กินกาแฟดีดีกันได้ง่ายขึ้นครับ

#กินข้าวกับอาเฮีย
#เหล็กไม่เอาถ่าน