***** ความเดิมจากตอนที่แล้ว *****

แอนดี้แห่งจักรวาลหลักได้พบกับแอนดี้จากอีกจักรวาลหนึ่ง  ทั้งสองได้ประลองกำลังกันเล็กน้อยก่อนจะทำความรู้จักกัน แล้วแอนดี้จากอีกจักรวาลหนึ่ง ซึ่งต่อไปจะเรียกว่า "แอนดี้ 2" ก็ชวนแอนดี้แห่งจักรวาลหลักซึ่งต่อไปนี้จะเรียกว่า "แอนดี้ 1" เหาะกลับไปยังศูนย์ฯ โลโคเทีย เพื่อทำความรู้จักกับ "กัปตันวันชนะ และชาวคณะ THE FUGITIVE 2" ผู้าจากอีกจักรวาลหนึ่งเช่นเดียวกัน ...ถึงจุดนี้ นิยายหลงกาล ได้ทำการเปิด "พหุจักรวาล" (MULTIVERSE) เรียบร้อยแล้ว...

ทางฝ่ายอสูรต่างดาวเร็พไทเลี่ยนกับเลโอนีดาส ก็ยังไม่สามารถสร้างยานก๊อปปี้ THE FUGITIVE ซึ่งมีวิทยาการของดาวเนโอโซรอสผสมอยู่ด้วยได้เพราะบุคคลสำคัญที่จับตัวเป็นเชลยกักขังไว้ในแคปซูลแช่แข็งไม่สามารถปลุกให้ตื่น

คืนวันเพ็ญสุดท้ายที่ต้องรับการบำบัด ลาลูน่าตื่นขึ้นด้วยเวลาที่กำหนดบังคับ และกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่า ไล่ทุบกระจกหน้าแคปซูลปลดปล่อยทุกคนที่ถูกกักขังให้เป็นอิสระ ทุกคนตื่นขึ้นจากความหลับใหล ลาลูน่าพังประตูที่คุมขังจะหลบหนีออกไป แต่ก็เจอเหล่าทหารในวังหลวงสกัดขัดขวางและทำท่าจะยิงพวกเขา แต่ลาลูน่าในร่างราชินีแวร์วูลฟ์กระโดดเข้ากัดขย้ำฆ่าพวกทหารเหล่านั้นตายเป็นเบือด้วยความเร็วที่เหลือเชื่อ เลโอนีดาสโกรธมากเมื่อทราบเรื่องจากทหารและจะลงมือเอง ตั้งท่าจะปล่อยลำแสงพิฆาตเข้าใส่กลุ่มเชลย แต่เอ็มม่าขอร้องห้ามและยื่นข้อเสนอว่าให้ปล่อยตัวเฉพาะลาลูน่าและบรรจงสองคนเท่านั้นออกไปเป็นอิสระแล้วตนจะช่วยแปลช่วยถ่ายทอดวิทยาการแห่งดาวเนโอโซรอสให้เพื่อให้การสร้างยานสำเร็จ เลโอนีดาสหลงเชื่อจึงปล่อยนางพญาแวร์วูลฟ์ไปพร้อมกับบรรจงซึ่งนั่งขี่หลังนางออกไปพ้นจากเขตวังหลวงเข้าป่าขึ้นเขาและให้หนุ่มอาข่าขึ้นต้นไม้สูงใหญ่ ส่วนตนร้องระดมพลมนุษย์หมาป่าจากทั่วทุกสารทิศแล้วนำทัพบุกวังหลวง...ฝ่ายบรรจงได้พบกับออเรเคิลในเวลาต่อมาไม่นานหลังจากนั้นเพราะนางบังเอิญขับยานส่วนตัวผ่านมาพอดีจึงรับเขาขึ้นยานไปด้วยและได้ทราบความเคลื่อนไหวจากปากของบรรจงนั่นเอง แถมแทบกรี๊ดแตกเมื่อรู้ว่าเลโอนีดาสยังไม่ตาย จึงตัดสินใจขับยานบินตามกองทัพมนุษย์หมาป่าซึ่งนำทัพโดยลาลูน่าไปโดยไม่รอช้าและร่วมกับนางต่อสู้โดยบินฉวัดเฉวียนโรมรันพันตูกับเหล่ากองทหารเข่นฆ่าเป็นว่าเล่น

ส่วนภายในฐานปฏิบัติการลับใต้ดิน หลังจากปล่อยให้ลาลูน่าพาบรรจงหนีออกไปแล้ว เลโอนีดาสก็ทวงสัญญากับเอ็มม่าที่ว่าจะช่วยถ่ายทอดวิทยาการดาวเนโอโซรอสเพื่อจะสร้างยานเลียนแบบ THE FUGITIVE ให้สำเร็จ แต่ห็หลงเหลี่ยมคุณแม่ต่างดาวเข้าจนได้เพราะนางกับแอนนาและเด็กชายแจ๊คจับมือประสานกันแล้วถอดจิตออกจากร่างไปโดยฉับพลัน ปล่อยให้ร่างกายเนื้อล้มลงไปนอนกองกับพื้น ทำเอาอดีตสายลับตัวแสบโมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงร้องก่นด่าโขมงโฉงเฉงโดยไม่รู้จะทำประการใดได้

ต่อนี้ไป เชิญติดตาม "แดนศิวิไลซ์" (หลงกาล ภาค 2) ตอนที่ 70 ต่อไปได้เลยครับ.......

# # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # # 

"เกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น ? เหตุไฉน เจ้าจึงร้องเอะอะโวยวายแบบนั้นเล่า ?"

เสียงร้องถามผ่านเข้ามาในห้องโดยไม่ปรากฏตัวเจ้าของเสียง แต่อดีตสายลับสองหน้าก็ตอบทันทีโดยไม่ต้องบอกว่าใครถามเพราะเสียงนั้นเขาคุ้นเคยดีอยู่แล้วไม่มีใครอื่นไปได้...

"อ่า...นายท่านขอรับ! ข้า ขออภัยต่อนายท่านเป็นอย่างสูง ข้าทำพลาด เกิดเรื่องใหญ่แล้วขอรับ!" เขาระล่ำระลักตอบ และคุกเข่าลง ยกสองมือขึ้นมาทาบอกแล้วยื่นไปข้างหน้า ทำการอ้อนวอน "นายท่าน โปรดลงโทษทัณฑ์ข้าด้วยเถิด เอาให้หนักขอรับ! ข้าจะได้ระมัดระวังตัวมากยิ่งขึ้น และไม่ประมาทอย่างนี้อีกต่อไปภายหน้าขอรับ!"

"เดี๋ยวๆๆ ใจเย็น! " ผู้เป็นเจ้านายส่งเสียงตอบ "เจ้าสงบสติอารมณ์เสียก่อน อย่าเพิ่งตีโพยตีพายรุ่มร้อนใจ แล้วจงค่อยๆ บอกข้ามาว่าเกิดอะไรขึ้น"

ได้ยินน้ำเสียงปลอบโยนจากผู้เป็นเจ้านายผู้คืนชีวิตให้ตนได้ฟื้นกลับมาอย่างนั้น เลโอนีดาสจึงค่อยรู้สึกผ่อนคลาย แล้วจึงเปิดเผยเรื่องราวที่เกิดขึ้น ยกเว้นความเป็นไปภายนอกซึ่งเริ่มวุ่นวายโกลาหล แต่ตนยังไม่รู้!

หัวหน้าเร็พไทเลี่ยนจ้องมองเลโอนีดาสผ่านจอภาพและฟังเขาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นจากอีกห้องหนึ่งซึ่งเป็นห้องพักส่วนตัว พลางมองไปยังร่างของสามแม่ลูกซึ่งนอนกองอยู่กับพื้นแน่นิ่งราวกับร่างอันไร้วิญญาณ ไม่กระดุกกระดิกไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่นิดเดียว พอฟังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในห้องนั้นจบ จึงได้ออกคำสั่งกับเขาไป

"ช่างเถอะ! ไม่เป็นไร...ตอนนี้ เจ้าก็จัดการนำตัวทั้งสามคนไปไว้ในตู้กักขังใหม่ก็แล้วกัน! ตู้ใหม่นะ อยู่ในห้องปฏิบัติการ 2 ตู้เหล่านั้นจะมีความแข็งแกร่งกว่าตู้แช่แข็งในห้องนี้ ขังพวกเขาไว้ รอพวกเขาฟื้น โดยเฉพาะนางหญิงต่างดาวผู้เป็นแม่!  ถ้านางตื่นเมื่อไร เจ้าจงเรียกข้า แล้วข้าจะจัดการกับนางเอง! เจ้าเสียเหลี่ยมนางมาทีหนึ่งแล้ว อาจจะหลงกลนางอีกเป็นครั้งที่สองก็เป็นได้"

"ได้ขอรับนายท่าน" เลโอนีดาสตอบด้วยความโล่งอกที่เจ้านายไม่ถือโทษโกรธเคืองอะไรต่อตน "ข้าจะจัดการตามคำสั่งของนายท่านเดี๋ยวนี้ และหากนางผู้เป็นมารดาของสองคนนั่นตื่นขึ้นมายามใด ข้าก็จะรายงานให้นายท่านทราบทันทีขอรับ"

"ดีมาก! เริ่มจัดการได้! ตอนนี้ข้าจะขอพักผ่อนก่อน!"

"ขอรับ นายท่าน"

แต่ยังไม่ทันที่จอมอสูรต่างดาวจะได้เอนหลังลงนอนบนเก้าอี้ซึ่งปรับเอนเป็นเตียงนอนของตน พลันมีเสียงสัญญาณเตือนภัยดังขึ้น ทั้งภายในห้องพักส่วนตัวของตน และในห้องปฏิบัติการซึ่งเลโอนีดาสกำลังจะลงมือทำงานตามที่ตนสั่ง กังวานไปทั่วบริเวณ พร้อมกับเสียงประกาศเตือนจากระบบ

อ๊อดดดดดดดดดด............อ๊อดดดดดดดดดดดด............อ๊อดดดดดดดดด..............

"อันตราย มีผู้บุกรุกจำนวนมาก จากภายนอก ให้ทหารในวังทุกนายร่วมกันต่อสู้ ขับไล่ หรือสังหารศัตรูผู้บุกรุกทุกราย! ย้ำ! อันตราย มีผู้บุกรุกจำนวนมาก จากภายนอก !! ให้ทหารในวังทุกนายร่วมกันต่อสู้ ขับไล่ หรือสังหารศัตรูผู้บุกรุกทุกราย! "

หัวหน้าอสูรเด้งตัวลุกขึ้นยืนทันที แล้วมองไปยังจอภาพ และทันทีที่เห็นว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นด้านนอก สายตาของตนก็แดงก่ำ แยกเขี้ยวด้วยความโกรธ ร้องตะโกนสั่งการทั่วบริเวณวังหลวง ณ บัดนั้น!

"ฆ่าผู้บุกรุกให้หมด!! และอย่าให้พวกมันบุกผ่านประตูหรือกำแพงวังเข้ามาโดยเด็ดขาด !! และ...." จากนั้นเปลี่ยนภาษาพูดจากภาษามนุษย์โลกชาวแอตแลนติส เปลี่ยนเป็นภาษาดาวบ้านเกิดของตน!

"ชาวไซเมนนัสทั้งหลาย! ที่แฝงตัวอยู่ในร่างทหารก็ดี ที่จำแลงกายเป็นมนุษย์โลกซึ่งเป็นทหารอยู่ก็ดี จงกลับคืนร่างเดิมแล้วร่วมกันต่อสู้กับเหล่าผู้บุกรุกโดยทั่วกัน อย่ามัวเสียเวลา! เพราะร่างมนุษย์โลกไม่สามารถต่อกรกับพวกมันได้ !!"

"รับทราบขอรับนายท่าน!!"  เหล่ามนุษย์ผู้ถูกร่างแฝงแทรกตัวและ "มนุษย์ปลอม" ทั้งหลายในคราบนายทหารรักษาพระองค์แห่งจักรพรรดินับพัน ทั้งภายในวังและนอกวัง ส่งเสียงตอบต่อผู้เป็น "เจ้าเหนือหัว" ของพวกตนอย่างพร้อมเพรียงกัน ก่อนจะพากันสลัดร่างมนุษย์ทิ้งกองบนพื้นหรือแปลงร่างกลับเป็นร่างเดิมอันเป็นร่างเดรฉานน่ารังเกียจและน่าเกลียดน่ากลัว จากนั้นกระโจนเข้าใส่บรรดา "ผู้บุกรุก" คือเหล่ามนุษย์หมาป่าซึ่งดาหน้ากันเข้ามาชนิดมืดฟ้ามัวดิน และบางส่วนก็พยายามกระโดดเข้าใส่ยานบินลึกลับขนาดเล็กสีดำสนิทลำหนึ่งซึ่งบินโฉบลงมาและโฉบขึ้นไปอยู่เบื้องบนสลับกันไปและปล่อยลำแสงพิฆาตสังหารพวกตนเป็นระยะๆ

"บ้าที่สุด!" หัวหน้าอสูรต่างดาวร้องคำรามด้วยความโกรธ "ข้ายังไม่ทันเตรียมการอะไรเลย ยานบินใหม่ก็ยังไม่เสร็จ ต้องมารับการบุกรุกจู่โจมแบบนี้เสียแล้ว! นึกไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าพวกชาวโลก จะมีเจ้าพวกสุนัขปีศาจเหล่านี้ร่วมเข้าพวกด้วย!!"

"ไม่เป็นไรหรอกขอรับ นายท่าน!!" เลโอนีดาสส่งเสียงเข้ามา ตามมาด้วยภาพปรากฏบนจอภาพอีกจอหนึ่งใกล้ๆ กับจอภาพแรก "เดี๋ยวข้าจะออกไปร่วมมือกับพวกของเรา จัดการเจ้าพวกนั้นอีกแรง พวกมันจะอย่างไรก็เป็นสิ่งมีชีวิตธรรมดาๆ บนโลก จะร้ายกาจแค่ไหนกันเชียว!!"

"เจ้าเสร็จธุระแล้วหรือ เลโอนีดาส ?"

"เรียบร้อยแล้วตามที่ท่านสั่งขอรับ นายท่าน"

"ดี!" จอมอสูรต่างดาวคำรามในลำคอ ก่อนจะสั่งการ " งั้นเจ้าจงออกไปร่วมสมทบกับกองทัพของพวกเรา จัดการเจ้าพวกนั้น!"

"ไปเดี๋ยวนี้แหละขอรับนายท่าน!" อดีตสายลับตัวแสบพยักหน้าแล้วทำท่าจะออกไปจากห้อง แต่ถูกผู้เป็นเจ้านายเรียกรั้งไว้

"เดี๋ยวก่อน!"

"ขอรับ เจ้านาย..." เขาชะงักกึก แล้วถาม "มีคำสั่งอันใดเพิ่มเติมหรือขอรับ ?"

"พยายามมองหาตัวผู้เป็นเจ้านายของพวกสุนัขปีศาจ มันมีสีขาวเผือก โดดเด่นแตกต่างจากพรรคพวก ฆ่ามันให้ได้!! หากฆ่ามันได้ พวกบริวารก็ไม่มีปัญหา จะต้องพากันหนีแตกพ่ายกระเจิงหางจุกตูดไปตามๆ กันแน่ทีเดียว !!"

"ขอรับเจ้านาย ข้าจะฆ่าหัวหน้าสีเผือกของพวกมันให้ได้ขอรับ!" เลโอนีดาสพยักหน้าขณะตอบ

"ยังมีอีกอย่างหนึ่ง..." ผู้เป็นหัวหน้ากล่าวเสริม

"อะไรหรือขอรับ ?"

"มียานบินลำเล็กสีดำลำหนึ่ง บินร่วมทัพกับพวกมัน จัดการเสียด้วย ถ้าเป็นไปได้ ยึดยานลำนั้นมา! ถ้ามันลำบากนัก ก็ทำลายมันเสีย! พร้อมทั้งคนขับยาน!!"

"ได้ขอรับ เจ้านาย!" เขาตอบอย่างมั่นใจว่าตนจะสามารถทำได้ทั้งหมด

"ดี! ไปได้แล้ว และนำชัยชนะกลับมา ไม่ชนะ ไม่ต้องกลับ !!"

"รับบัญชาขอรับ นายท่าน!!" เลโอนีดาสรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ ก่อนจะใช้การเทเลพอร์ทออกไปจากห้องปฏิบัติการลับแล้วไปโผล่ข้างนอก เพื่อเผชิญหน้ากับกองทัพแวร์วูลฟ์ซึ่งตนก็เพิ่งรู้ว่าเพิ่งบุกจู่โจมเข้ามาโดยฝ่ายตนแทบไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้ก็ถูกสังหารไปไม่น้อยแล้ว !!

และคำบัญชาของเจ้านายเหนือหัวของเขานั่น คือคำบัญชาขั้นเด็ดขาดที่บังคับให้อดีตสายลับสองหน้าแห่งแอตแลนติสจำเป็นต้องคว้าชัยชนะให้ได้ เพียงสถานเดียวเท่านั้น !!

"ให้มันรู้ไปสิวะ! ว่าข้า และพวกเรา จะพ่ายแพ้ให้กับเจ้าพวกสุนัขปีศาจเหล่านี้ !!!"  เลโอนีดาสคำรามออกมา หลังจากเทเลพอร์ทจากข้างในห้องปฏิบัติการลับใต้ดินมาปรากฏตัวนอกกำแพงวังหลวง ซึ่งตอนนี้คลาคล่ำไปด้วยพวกแวร์วูลฟ์และเหล่าทหารวังหลวง กับทั้งเหล่าเร็พไทเลี่ยนต่อสู้โรมรันพันตูกันอยู่ทั่วทุกทิศทาง มีทั้งการที่พวกดทหารยิงอาวุธแสงพิฆาตถูกแวร์วูลฟ์ไฟลุกไหม้ท่วมตัวแต่ก็ยังต่อสู้ไล่กัด ตบ ตะปบ ขย้ำพวกศัตรูที่อยู่ใกล้ตัว ทั้งพวกทหารและเร็พไทเลี่ยนซึ่งถูกพวกแวร์วูลฟ์จับได้และฉีกร่างกระจุยกระจายบ้าง ขย้ำกัดเอาบ้าง ตะปบด้วยกรงเล็บเป็นแผลเหวอะหวะบ้าง แม้แผลพวกมันจะประสานสนิทด้วยตนเองได้แต่ก็มิใช่ทันทีทันใดต้องใช้เวลา ฉะนั้นเหล่าเร็พไทเลี่ยนก็บาดเจ็บสาหัสไปมิใช่น้อย ที่อยู่ในสภาพกึ่งเป็นกึ่งตายเป็นต้นว่าส่วนอวัยวะต่างๆ ถูกฉีกขาดจากกันไปคนละทิศละทางรอการเคลื่อนกลับมารวมตัวกันใหม่อีกครั้งก็มีเป็นจำนวนมากทีเดียว!!

เลโอนีดาสในสภาพคล้ายหุ่นเหล็กมีแต่ใบหน้าเดิมของตนเท่านั้นที่ปรากฏ ลอยตัวสูงขึ้น แล้วเปิดฝ่ามือทั้งสอง ปล่อยลำแสงพิฆาตเข้าใส่ฝูงมนุษย์หมาป่าเพือช่วยพวกเร็พไทเลี่ยนทันที ซ้ายที ขวาที ทางโน้นทีทางนี้ที ข้างหน้าบ้าง ข้างหลังบ้าง ปากก็ร้องตะโกนก้องอย่างบ้าคลั่ง!

แซ่ดดดดดดดดดด..............แซ่ดดดดดดดดดดดดด..............แซ่ดดดดดดดดดดดดดดด...............แซ่ดดดดดดดดดดดด...........

"พวกสุนัขปีศาจ ra ยำ!! ตายไปเสียให้หมดเถอะ !!!"

กองทัพมนุษย์หมาป่าเมื่อถูกโจมตีโดยไม่ทันตั้งตัวเพราะไม่รู้มาก่อนจากผู้มาใหม่ที่มาช่วยเหล่าศัตรู เริ่มเกิดการแตกกระจาย ออกอาการพล่าน!

นางพญาแวร์วูลฟ์ขนเผือก ในท่ามกลางเหล่าบริวาร มองเห็นผู้มาใหม่ทำร้ายและเข่นฆ่าเหล่าบริวารบางส่วนของตนเข้าเช่นนั้นก็โกรธขึ้นมาทันที กระโจนสูงจากพื้นดินพ้นจากกลุ่มบริวารและพุ่งเข้าใส่โดยฉับพลัน หมายมั่นว่าจะขย้ำหรือหักคอศัตรูผู้มองเห็นลอยอยู่กลางอากาศนั้นให้จงได้!

"มาแล้วหรือ เจ้าหัวหน้าตัวเผือก หาที่ตาย !!!" เลโอนีดาสคำรามลั่นพลางยื่นสองฝ่ามือออกไปปะทะพร้อมกับปล่อยลำแสงมฤตยูเข้าใส่ แสยะยิ้มด้วยคาดว่าศัตรูผู้จู่โจมนั้นเสร็จตนอย่างแน่นอน!! แต่.........

เขาคาดผิดถนัด !!!