สวัสดีค่ะเรื่องมีอยู่ว่าสองปีที่ผ่านมาเราพยายามจะหาคำตอบให้กับตัวเองว่าเราเป็นอะไรถึงได้เป็นแบบนี้ก็นั่นแหละค่ะไม่พบคำตอบคือว่าตัวเรานั้นเป็นคนเซนสิทิฟที่ค่อนข้างเก็บคำพูดของคนอื่นมาคิดอยู่ตลอดเวลาคิดจนตัวเองทุกข์แต่ก็อดคิดไม่ได้ย้ำค่ะ!!ว่าเก็บมาคิดแทบจะทุกเรื่องคิดไปคิดมาร้องไห้ก็มีค่ะร้องแบบงงน้ำตาเปื้อนแก้มตลอดเลยทุกวันนี้หัวสมองไม่เคยโล่งอีกเรื่องคือขาดความมั่นใจในตัวเองเป็นอย่างมากมากแบบมากกกปรี๊ดดดดดดดคือเหมือนกับว่าชีวิตนี้คือถ้ามีคนมาทักว่าเห้ยเธอผมเธอวันนี้แย่มากพรุ่งนี้เราก็จะไม่ทำทรงนี้มาอีกชอบถามคนอื่นอยู่ตลอดเช่นวันนี้เราดูโอเคมั้ยเราดูแย่มั้ยเราแย่ใช่มั้ยถามจนเพื่อนรำคาญ555นี่เเหละค่ะสองเรื่องนี้ที่ติดเราไปแทบจะทุกที่ไม่รู้จำทำยังไงแล้วบางทีก็ร้องไห้ทุกวันค่ะไม่รู้ทำไมเหมือนมันระบายอารมณ์ได้อีกทางต้องร้องคนเดียวด้วยนะคะร้องแล้วรู้สึกว่าเห้ยมันก็มีความสุขดีการร้องไห้เลยเป็นสิ่งที่เราแบบว่าหยุดไม่อยู่เราเลยอยากรู้ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่เราเป็นโรคอะไรรึป่าวคะ