วีณาแกว่งไกว - อัสนี วสันต์ โชติกุล


แม่น้ำสายกว้าง แลฝั่งไม่เห็น
ชีวิตลำเค็ญ ไม่เว้นเวียนวน
น้ำเชี่ยวหนักหนา โรคายื้อยุด
มารผจญโผล่ผลุด โทรมทรุดร่างกาย

อโรคยา อโรคยา อโรคยา ปรมา ลาภา
อโรคยา อโรคยา อโรคยา ปรมา ลาภา

เห็นด้วยปัญญา รู้ว่าฝั่งมี
เล่าว่าฝั่งนี้ ยังมีร่มเย็น
หลวงตาหัวเรือ ท่านเชื่อหนักหนา
ท่านเคยเล่าว่า ฝั่งนี้หนาเคยไป

( music )

คืนสงบวันเพ็ญ ฉันแลเห็นแสง
ที่ไม่ร้อนแรง สว่างแจ้งภายใน
มองเมื่อหลับตา วีณาแกว่งไกว
แขวนกิ่งน้อยใหญ่ ยามสายลมพา

( music )

ทุกสิ่งสลายพลัน เมื่อฉันลืมตา
และฉันพบว่า ฉันกลับมาที่เรือ
เร่งฝีพายเถิด จะเกิดกำลัง
นำเรือเทียบฝั่ง ลำพังตัวเอง

นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง
นิพพานัง นิพพานัง นิพพานัง ปรมัง สุขัง...
สายน้ำไหลกว้างใหญ่.......ไป่หยุด
ชีวิตลำเค็ญสุด.................มิเว้น
โรคาต่างยื้อยุด.................ทรุดหนัก
มารผลักยากหลบเร้น........เชี่ยวแท้กระแสนที

ความบ่มีโรคลาภแล้.........ประเสริฐ
ความร่มเย็นปัญญ์เกิด.......ฝั่งนี้
หลวงตาว่าเชื่อเถิด...........เคยย่ำ
ท่านพร่ำสอนบอกชี้..........ฟากนี้เคยมา

ราตรีเพ็ญสงบไร้...............เสียงใด
แสงสว่างแจ้งภายใน.........มิร้อน
วีณากวัดแกว่งไกว............ตามกิ่ง
ลมพัดยิ่งสะบัดย้อน...........เมื่อครั้นหลับตา

ลืมตากลับหมดสิ้น............สลายพลัน
พบว่าอยู่เรือฉัน.................เรียบร้อย
เร่งพายเถิดฝ่าฟัน..............เทียบฝั่ง
เพียรเกิดกำลังมิน้อย.........จึ่งพ้นโอฆสงสาร.