เราอธิบายความรู้สึกเราเป็นคำพูดไม่ค่อยเก่งนะ เพราะเราพูดไม่เก่งนะ🙏
คือเราอ่ะพึ่งอายุ 16 แต่รู้สึกเบื่อชีวิตที่เป็นอยู่มากความรู้สึกเหมือนใช้ชีวิตบนโลกที่เดิมๆมา 50ปี ห่ดหู่ร้องไห้คนเดียวบ่อยมากทั้งแรงกดดันต่างๆเพื่อนก็ไม่ค่อยมีเมื่อก่อนก็พยายามเข้าหาคนนะแต่เหมือนเราพูดไม่เก่งเพื่อนก็ไม่คุยด้วยเพราะเราคงน่าเบื่อในสายตาเขาแหละจนหลังๆเราชินกับการอยู่คนเดียวมากกว่า บางครั้งก็คิดนะตายไปก็ดีชีวิตแบบนี้อยู่ไปเหมือนตายทั้งเป็น ต้องมานั่งสู้กับอารมณ์ความรู้สึกตัวเองทุกวันมันเหนื่อยมาก ทำอะไรก็รู้สึกด้อยกว่าคนอื่นตลอดทำไมเขาทำได้แต่เราทำไม่ได้เรารู้สึกว่า ตัวเองอ่อนไหวมากนะ ทำไมต้องมาร้องไห้และคิดมากแค่เรื่องแค่นี้ด้วยคนที่เป็นแบบนี้ควรตายนะ เพราะโลกมันโหดร้ายมากแค่เรื่องแค่นี้ยังทนไม่ได้ โตไปคงไปไม่รอดแน่ๆอาการนี้เราเป็นมาได้ประมาณ 7-8 เดือนแล้ว แต่อาการแบบนี้รู้สึกมันเป็นหนักขึ้นทุกวันๆ แล้วทำอะไรก็ไม่ค่อยมีความสุขเหมือนเมื่อก่อน จนทุกวันนี้เราแค่นอนกับไปโรงเรียนไม่ได้ทำอะไรเลยรู้สึกเป็นภาระพ่อแม่มากนะที่ตัวเราเป็นแบบนี้ เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่แต่พ่อแม่ส่งเงินมาให้เราอยู่กับคุณยาย เราไม่กล้าบอกครอบครัวเพราะเราไม่เคยคุยกับครอบครัวเกี่ยวกับเรื่องแบบนี้ครอบครัวเราคงคิดว่าเราหัวโขกหินมาแน่ๆ ที่อยู่ดีๆมาพูดเรื่องแบบนี้ทั้งๆที่ไม่เคยพูดมาก่อน
เราคิด อยู่หลายรอบมากถ้ามาตั้งกระทู้แบบนี้ คงโดนด่า แน่ๆแต่เราไม่เป็นไรเชิญพิมพ์ได้เลยเราพร้อมอ่าน