เสนอนะครับ
เริ่มด้วย  ที่ "จิตใจ" ตัวคุณเองก่อน
1. หา ใจ ตัวคุณให้เจอ ให้ชัดเจน
ความต้องการของคุณ กับแม่ ต้องการอะไรลึกๆกันแน่
คุณมีปมอะไรค้างอยู่ในใจ ตั้งแต่วัยเด็ก ?
ซื่อสัตย์กับตัวเองนะครับ
คุณกลัวหนุ่มๆมาหลอกเงินแม่คุณ ?
คุณกลัวคนมาแย่งแม่คุณไปจากครอบครัวคุณ ?
คุณกลัวเรื่องราวแบบพ่อคุณจะกลับมาอีก ?
คุณห่วงแม่ หรือ ห่วงตัวเอง อันไหนมากกว่ากัน ?
2. อย่าถามคำถามที่ไม่มีคำตอบ  เช่น ทำไมต้องเป็นแม่คุณ
3. อย่าลืมว่า
แม่คุณเลี้ยงคุณมาตั้งแต่ ป.1 จนวันนี้ อายุ 30 แล้ว
ยังมีน้องคุณอีกคน ที่เป็นออทิสติกส์
ไม่ง่ายเลยนะครับ
ต้องเข้มแข็ง และดูแลตัวเองได้ดีมากๆ
4. คุณอยากให้แม่คุณมีความสุขบ้างไหม
นอกจากทำอาหารตามสั่ง เลี้ยงน้อง
ตัวคุณเอง เคยพาแม่ไปเที่ยว อย่างที่แม่อยากไป ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?
คุณซื้อของเล็กๆน้อยๆที่แม่ชอบ มาฝากแม่ ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?
คุณ happy birthday ให้แม่  ครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ?
5. คุณควรเป็นที่พึ่ง ทางใจ ทางกาย
ให้แม่คุณได้ เมื่อไหร่ดี
แม่คุณ 60 กว่าแล้ว และจะแก่ไปเรื่อยๆ สุขภาพจะเริ่มถดถอยไปเรื่อยๆ
คุณควรชวนแม่ ออกเดิน ออกกำลังกายยามเช้าด้วยกัน 2 คน
คุณจะทำได้ไหม ?
ข้อเสนอผมคือ
ก. เริ่มใหม่ สร้างความสัมพันธ์ดีๆกับแม่ (ยังไม่สายไปนะครับ)
ควรรีบทำ ขณะที่แม่คุณยังแข็งแรง
และจะได้ไม่มีอะไรติดค้างในใจคุณอีก
เริ่มด้วย พยายามเข้าใจแม่  จากมุมของแม่ ไม่ใช่มุมของคุณ
คอยเอาใจใส่ดูแลแก แสดงความห่วงใยแก
คุณไม่รู้หรอกว่าแม่คุรผ่านอะไรมาบ้าง
ทนทุกข์ ฝืนสู้มาแค่ไหน จนถึงวันนี้
พอความสัมพันธ์ เริ่มดี
ชวนแกไปเที่ยว พาแกไปโน่นนี่
ควรถึงเวลาให้แกได้ใช้ชีวิต พักผ่อน ท่องเที่ยว
ให้มีกันและกัน ระหว่างคุณกับแม่
ถ้าถึงเวลาที่แม่คุณไม่อยู่
คุณจะดูแลน้องต่ออย่างไร
ควรหารือกัน เตรียมการกันตั้งแต่วันนี้
ข. เรื่องหนุ่มๆ  ไม่น่าให้ความสำคัญนัก
เป็นสีสรร เล็กๆน้อยๆ
ถ้าแม่คุณโง่มาก คงเลี้ยงคุณมาไม่ได้ขนาดนี้หรอก
ให้เกียรติแกหน่อย  เชื่อมั่นแกบ้าง
แต่ ถ้ายังระแวงอยู่มากๆ
ให้น้าคุณ นัดหนุ่มคนนั้น มานั่งทานกาแฟ
จะได้รู้จักกันไปเลย
ดีกว่าเอาแต่ วาดภาพน่ากลัวเอาเอง
สุดท้าย
ความห่วงใยของเรา ไม่ได้แปลว่า
เราจะเข้าไปบงการชีวิตใครได้
เพียงเพราะ เราหวังดี เราห่วงใย
ขอให้โชคดี เริ่มตั้นใหม่ให้มีความสุขกับครอบครัววันนี้นะครับ
อะไรที่จบไปแล้ว ปล่อยให้มันจบไป อย่างที่มันเป็น