ตอนขากลับบ้านจากเดอะมอลล์งามวงศ์วาน ตอนขึ้นรถ134ก็ได้นั่งข้างน้องคนนึง น่ารักพอสมควร(ชอบคนใส่แว่นอะนะ) พอจ่ายเงินอะไรเรียบร้อยเสร็จมันก็ง่วงๆเลยใส่หูฟังเปิดเพลงนอน

อารมตอนนั้นก็เบลอๆ รู้สึกว่ามีอะไรอยู่ที่ไหล่ น้องเขาหลับแล้วมาพิงไหล่! ไอเราก็ไม่รู้จะทำไงเลยปล่อยไว้แล้วนั่งเฉยๆ อย่างน้อยก็ได้เป็นที่พึ่งพิงให้น้องเขาแหละ(ตอนนั้นเราก็ยังเบลอๆอยู่)
ละพอน้องเขาตื่นก็เหมือนจะตกใจดีดตัวออกไปนั่งตรง(มั้ง) มันก็คงเป็นเรื่องปกติที่นอนอยู่ดีๆ ตื่นมาอีกทีก็นอนพิงไหล่ใครอยู่ก็ไม่รู้ การตกใจก็เป็นสถานการปกติที่คนประสบจะทำ

 สักพักนึงน้องมาสกิดละก็ยื่นโทรศัพมา เป็นข้อความ"หนูขอโทษที่พิงไหล่พี่นะค่ะ😥😥"จำได้เท่านี้) ไอ้เราก็โบกมือแบบไม่เป็นไรแบบงัวเงีย แล้วน้องก็ลุกจากที่นั่งลงจากรถไป

อยากบอกน้องเขาว่าไม่เป็นไร นับเป็นบุญพี่ด้วยซ้ำ แต่จะเป็นบุญมากกว่านี้ถ้าให้IGตามไปฟอลนะ 😅