ตามหัวกระทู้อีกเช่นเคยฮะะ มีคนมาแสดงความคิดเห็นเยอะพอสมควรเกี่ยวกับชีวิตตัวเอง เราได้ค้นพบจริงๆแล้วว่า ทำไมเราคิดแบบนั้น อย่างแรกเลยเราแค่รู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่เป็นอยู่ บวกกับอกหักด้วยแหละ เราใช้เวลาตั้งสองปีแหนะ กว่าจะกลับมาสดใสอีกครั้งได้ เราเลยลองหางานทำ มันช่วยได้จริงๆ เราได้ออกไปเจอคน ได้ออกไปใช้ชีวิตแบบใช้ชีวิตจริงๆอะทุกคน พอเราได้ทำงาน เหงื่อออก สารเซโรโรนินหลั่ง ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นได้ นอกจากอาการเราจะดีขึ้นแล้ว เรายังมีเงินอีกด้วยยย นี่เป็นไงล่ะ อวดไปที >< ทำงาน มีเงิน อยากได้อะไรก็ซื้อ อยากไปไหนก็ไป มันรู้สึกดีมากกกก แต่! ตอนนี้เราออกจากงานได้เดือนนึงแล้ว(ทำได้7เดือน) อาการเดิมกำเริบ แต่ไม่ได้คิดถึงเรื่องฆ่าตัวตายน้า แค่มันวนลูป ตื่น กินข้าว อาบน้ำ นอน เป็นงี้ทุกวัน น่าเบื่อมากเลยฮะท่านผู้ฟัง เรามาอยู่ที่กรุงเทพก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไหร่ (ไม่ค่อยอยากเปิดใจรับเพื่อนมั่วซั่ว เจ็บมาเยอะ แฮร่) เลยไม่ค่อยได้ออกไปแฮงค์เอาท์ หรือออกไปสูดอากาศนอกบ้านซะเท่าไหร่ เข้าเรื่องเลยละกัน เราอยากหาเพื่อนสเก็ตบอร์ด (เพิ่งหัดเล่น) จริงๆที่เล่นเพราะอยากออกไปสูดอากาศนอกบ้านบ้าง อยากได้เพื่อนผู้หญิง ผู้ชายด้วยก็ได้ - - มาเล่นด้วยกันนะฮะ