ย้อนกลับไปตอนเรา ม.6 (ประมาน 13 ปีที่เเล้ว)
มีรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ม.1 เผยเลยแล้วกัน ชื่อ ปลาย
เเต่เราสะดุดตาน้องเพราะน้องเป็นคนตัวสูงมากๆ เลยขอให้น้องไปเชิญธงชาติให้หน่อย เเละน้องหน้าตาดีด้วย 555
ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไร เเต่คือน้องเป็นคนพูดเก่งมาก (คิดอะไรได้ด้วยเหรอ น้องเพิ่งม.1 เพิ่งขึ้นมาจาก ป.6)
เเต่หลังจากนั้นเป็นต้นมา คือเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เเต่คุยกันเเบบรุ่นพี่ - รุ่นน้องนะคะ อย่าคิดเยอะ คือเดินสวนกันก็ทักกัน ทำกิจกรรมร่วมกันบ้าง อย่างงานกีฬาสี หรือ เข้าค่าย เดินกลับบ้านด้วยกันตอนเย็นๆบ้าง (ถ้าเจอกัน) เพราะโรงเรียนของเราเป็นซอยค่ะ ก็เดินออกไปหน้าซอย เเล้วก็เเยกย้าย บางที ก็มีเเวะซื้อของที่ห้างเล้กๆน้อยๆ
น้องก็จะบ่นตลอดทาง ว่าเเวะอะไรนักหนา (ตามประสา เด็ก ม.1 กลับบ้านไว กับ พี่ม.6 สายเถลไถล)
แล้วที่พีคสุด คือเคยทะเลาะกัน (จำไม่ได้ว้าเรื่องอะไร) ถึงขั้นไม่คุยกันเลยค่ะ จนเพื่อน ยุยง ว่า วาเลนไทน์ให้เราทำช้อตโกแลตไปง้อน้องสิ
เราบอก จะบ้าเหรอ มันสำหรับคู่รักไม่ใช่เหรอ
เพื่อนเราก็บอก ไม่เห็นเป็นไร มันใช้ง้อได้เหมือนกันแหละ หรือจะไม่คุยกันไปแบบนี้ตลอดจะดีเหรอ
สุดท้ายเราก็ทำค่ะ (ทำช็อคของเด็ก 90 คือ ละลายช็อคโกแลต แล้วผสมอย่างอื่น หล่อเป็นรูปใหม่)
เพื่อนนัดให้มาเจอเรา เราให้แล้วขอโทษ เค้าก็รับ กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
ซึ่งตอนนั้น เพื่อนก็เมาท์มอยกัน ว่าเราคบเด็ก แต่ณ. ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรจริงๆ คือแบบ เด็กมี.1 นะเฮ้ย เเต่บางคนก็มองว่าน้องไม่เเมน (คือน้องเป็นเด็กปากร้ายค่ะ ถ้าเราเเต่งตัววับๆเเวมๆ หน่อย เคยด่าเราด้วย ประมานว่า กระโปรงมันคงสั้นได้อีกใช่ป่ะ คือเเนวๆ ประชดๆ ซึ่งเค้าก็เล่นว่า เค้าก็เคยตำหนิ พี่สาวแบบนั้นเหมือนกัน เค้ามีพี่สาว 3 คน) ส่วนตัวเรามองว่า น้องเเค่เด็กปากจัด เเละ หัวโบราณนิดๆค่ะ เเต่เป็นชายเเหละ ตอนนั้นเรดาห์เราก็ยังเเยกไม่ออก ว่าอะไรเป็นอะไร เราเลยไม่ชัวร์ตอนนี้ ว่าพฤติกรรมน้องตอนนั้นมันใช่หรือเปล่า
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ช่วงอายุนี่ล่ะค่ะ เราได้ทำความรู้จักกันเเปปเดียว ตัวเองก็ขึ้นมหาลัยเเล้ว เเน่นอนค่ะ ว่าช่วงเเรกๆ เราก็ขยันกลับโรงเรียนมัธยม (ส่วนหนึ่งก็ไปเจอน้องนี่เเหละค่ะ) เเล้ว พอเราเข้ามหาลัย เรากระโปรงสั้นเลยทีนี้ เสื้อเเขนยาว มันด่าค่ะ เรายังจำได้เลย " ทำไมกระโปรงมันต้องสั้นขนาดนี้วะ " เอิ่ม ไม่มีความดีใจที่ได้เจอกันบ้างเหรอ เราก็บอกใจเย็นๆ มันเป็นเเค่บางตัว ก็พูดติดตลกไปงั้นเเหละ สั้นทุกตัว เวลาไปเจอก็ดึงลง ให้มันดูยาวหน่อย
เเต่ว่า กลับไปได้ไม่นาน เหมือนเวลาก็ไม่ค่อยตรงกันบางทีเราไปหาเเล้วไม่เจอ เจอเพื่อนน้อง เพื่อนน้องบอก " มาหาปลายเหรอพี่ มันกลับบ้านไปเเล้ว " น้องยังเหมือนเดิม กลับไวตลอด
เเละเราไม่มีเวลาเเล้วค่ะ ไม่ได้ไปเจอบ่อยๆ สมัยนั้น คอนเเทคเดียวที่เราใช้ คุยกับน้องคือ MSN ค่ะ เเต่ว่า เรายังไม่มี อุปกรณ์เทคโนโลยีเป็นของตัวเอง เลยไม่ได้ ออนคุยด้วยกันบ่อยๆ (รู้ตัวอีกที MSN น้องก็ไม่ได้ใช้เเล้ว ก่อนมันจะปิดไป) สุดท้ายเเล้ว เราไปก็ไม่เคยเจอน้องเลยค่ะ จะถามหากับใครก็ไม่ได้ เพราะเราไม่รู้ว่าน้องขึ้นชั้นเรียนเเล้ว อยู่ห้องไหน ใครเป็นครูประจำชั้น อีกส่วนนึง เราจำเพื่อนๆน้องไม่ได้แล้วด้วย
พอปี 4 เราเริ่มมีเวลา ตอนนั้นน้องคงอยู่ม.ปลาย เราก็กลับไปอีกครั้ง ก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่เจอวี่เเววของน้องเลย (ไปนั่งรอตั้งเเต่เที่ยง ตอนพัก - เย็นเวลาเด็กๆเลิกเรียน) ไม่รู้ว่า น้องย้ายโรงเรียนไปเเล้ว หรือ เราคลาดกัน
จากนั้นมา น้องก็กลายเป็นความฝันของเรามาตลอด ทุกๆ ต้นปี หรือ เรียกว่า ปีใหม่ เรามักจะฝันถึงน้องเสมอ เรียกได้ว่าปีละครั้งเลยค่ะ
เอาจริงๆ เราจำไม่ได้นะคะ ว่าเราฝันว่าอะไร เเต่มันทั้งอบอุ่นหัวใจเเละมีความสุข บางที เราลืมเรื่องของน้องไปเเล้วนะคะ เเต่เพราะความฝันนี้ ทำให้เราคิดถึงน้องอีกครั้ง เเม้เเต่ก่อนตั้งกระทู้นี้เราก็เพิ่งฝันถึงน้อง มันทั้งเจ็บปวด (ที่ทำมันยังคงฝันถึง ผู้ชายที่เคยมีตัวตน เเต่พูดคุยไม่ได้) เเละ อบอุ่น (คิดถึงสมัยที่ยังคุยกัน) เสมอ
เเต่เรางงมากนะ ปกติ ความฝันมันควรถูกกระตุ้นจากอะไรที่อยู่รอบๆตัว เเต่น้องมันจะมาโผล่ในความฝันทุกๆปี เอาจริงๆ โคดจะทรมารเลยนะคะ ทั้งๆที่เราควรลืมได้เเล้ว เเต่เหมือนกับมาตอกย้ำว่าอย่าลืมนะ !!! เฮ้อ ลืมไหวเหรอ เหมือนโดนบังคับให้จำเเบบนี้
ปล. เรายังจำชื่อ-นามสกุลน้องได้นะคะ
นี่รึเปล่าที่เค้าบอกว่า รักเเรก มักจะจำได้เสมอ
Puppy Love เฉย ขำๆนะคะ เพราะแม้แต่ตอนนี้ เราก็ยังไม่รู้ว่า เราฝันถึงน้องเพราใจะอะไร สาบานเลย ว่าไม่ได้รู้สึกชอบพอมากกว่าพี่น้อง เราแค่รู้สึกว่า น้องน่าสนใจ และน้องไม่ได้ เจี๊ยวจ๊าวเหมือนเด็กม.1 คนอื่นๆ เราคุยกันด้วยเหตุและผล พี่อย่างนั้น ผมอย่างนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มีช่วงนึง เราจำ Email ที่น้องใช้ใน MSN ได้นะคะ เเล้วเอาไปเซิจ หาใน Google ปรากฏว่า ไปเจอ มันเชื่อมอยู่กับ Twitter ค่ะเราเลยทักไปเเต่ก็นั่นเเหละ ไม่รู้ว่าใช่น้องมั้ย หรือ ไม่รู้ว่าน้องยังเล่นอยู่มั้ย ปัจจุบันเราจำเมลนั้นไม่ได้เเล้วค่ะ
มีใครเคยฝันถึงคนๆหนึ่ง ในทุกๆปีมั้ยคะ?
มีรุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ม.1 เผยเลยแล้วกัน ชื่อ ปลาย
เเต่เราสะดุดตาน้องเพราะน้องเป็นคนตัวสูงมากๆ เลยขอให้น้องไปเชิญธงชาติให้หน่อย เเละน้องหน้าตาดีด้วย 555
ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่ได้คิดอะไร เเต่คือน้องเป็นคนพูดเก่งมาก (คิดอะไรได้ด้วยเหรอ น้องเพิ่งม.1 เพิ่งขึ้นมาจาก ป.6)
เเต่หลังจากนั้นเป็นต้นมา คือเราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เเต่คุยกันเเบบรุ่นพี่ - รุ่นน้องนะคะ อย่าคิดเยอะ คือเดินสวนกันก็ทักกัน ทำกิจกรรมร่วมกันบ้าง อย่างงานกีฬาสี หรือ เข้าค่าย เดินกลับบ้านด้วยกันตอนเย็นๆบ้าง (ถ้าเจอกัน) เพราะโรงเรียนของเราเป็นซอยค่ะ ก็เดินออกไปหน้าซอย เเล้วก็เเยกย้าย บางที ก็มีเเวะซื้อของที่ห้างเล้กๆน้อยๆ
น้องก็จะบ่นตลอดทาง ว่าเเวะอะไรนักหนา (ตามประสา เด็ก ม.1 กลับบ้านไว กับ พี่ม.6 สายเถลไถล)
แล้วที่พีคสุด คือเคยทะเลาะกัน (จำไม่ได้ว้าเรื่องอะไร) ถึงขั้นไม่คุยกันเลยค่ะ จนเพื่อน ยุยง ว่า วาเลนไทน์ให้เราทำช้อตโกแลตไปง้อน้องสิ
เราบอก จะบ้าเหรอ มันสำหรับคู่รักไม่ใช่เหรอ
เพื่อนเราก็บอก ไม่เห็นเป็นไร มันใช้ง้อได้เหมือนกันแหละ หรือจะไม่คุยกันไปแบบนี้ตลอดจะดีเหรอ
สุดท้ายเราก็ทำค่ะ (ทำช็อคของเด็ก 90 คือ ละลายช็อคโกแลต แล้วผสมอย่างอื่น หล่อเป็นรูปใหม่)
เพื่อนนัดให้มาเจอเรา เราให้แล้วขอโทษ เค้าก็รับ กลับมาคุยกันเหมือนเดิม
ซึ่งตอนนั้น เพื่อนก็เมาท์มอยกัน ว่าเราคบเด็ก แต่ณ. ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรจริงๆ คือแบบ เด็กมี.1 นะเฮ้ย เเต่บางคนก็มองว่าน้องไม่เเมน (คือน้องเป็นเด็กปากร้ายค่ะ ถ้าเราเเต่งตัววับๆเเวมๆ หน่อย เคยด่าเราด้วย ประมานว่า กระโปรงมันคงสั้นได้อีกใช่ป่ะ คือเเนวๆ ประชดๆ ซึ่งเค้าก็เล่นว่า เค้าก็เคยตำหนิ พี่สาวแบบนั้นเหมือนกัน เค้ามีพี่สาว 3 คน) ส่วนตัวเรามองว่า น้องเเค่เด็กปากจัด เเละ หัวโบราณนิดๆค่ะ เเต่เป็นชายเเหละ ตอนนั้นเรดาห์เราก็ยังเเยกไม่ออก ว่าอะไรเป็นอะไร เราเลยไม่ชัวร์ตอนนี้ ว่าพฤติกรรมน้องตอนนั้นมันใช่หรือเปล่า
จุดเปลี่ยนมันอยู่ที่ช่วงอายุนี่ล่ะค่ะ เราได้ทำความรู้จักกันเเปปเดียว ตัวเองก็ขึ้นมหาลัยเเล้ว เเน่นอนค่ะ ว่าช่วงเเรกๆ เราก็ขยันกลับโรงเรียนมัธยม (ส่วนหนึ่งก็ไปเจอน้องนี่เเหละค่ะ) เเล้ว พอเราเข้ามหาลัย เรากระโปรงสั้นเลยทีนี้ เสื้อเเขนยาว มันด่าค่ะ เรายังจำได้เลย " ทำไมกระโปรงมันต้องสั้นขนาดนี้วะ " เอิ่ม ไม่มีความดีใจที่ได้เจอกันบ้างเหรอ เราก็บอกใจเย็นๆ มันเป็นเเค่บางตัว ก็พูดติดตลกไปงั้นเเหละ สั้นทุกตัว เวลาไปเจอก็ดึงลง ให้มันดูยาวหน่อย
เเต่ว่า กลับไปได้ไม่นาน เหมือนเวลาก็ไม่ค่อยตรงกันบางทีเราไปหาเเล้วไม่เจอ เจอเพื่อนน้อง เพื่อนน้องบอก " มาหาปลายเหรอพี่ มันกลับบ้านไปเเล้ว " น้องยังเหมือนเดิม กลับไวตลอด
เเละเราไม่มีเวลาเเล้วค่ะ ไม่ได้ไปเจอบ่อยๆ สมัยนั้น คอนเเทคเดียวที่เราใช้ คุยกับน้องคือ MSN ค่ะ เเต่ว่า เรายังไม่มี อุปกรณ์เทคโนโลยีเป็นของตัวเอง เลยไม่ได้ ออนคุยด้วยกันบ่อยๆ (รู้ตัวอีกที MSN น้องก็ไม่ได้ใช้เเล้ว ก่อนมันจะปิดไป) สุดท้ายเเล้ว เราไปก็ไม่เคยเจอน้องเลยค่ะ จะถามหากับใครก็ไม่ได้ เพราะเราไม่รู้ว่าน้องขึ้นชั้นเรียนเเล้ว อยู่ห้องไหน ใครเป็นครูประจำชั้น อีกส่วนนึง เราจำเพื่อนๆน้องไม่ได้แล้วด้วย
พอปี 4 เราเริ่มมีเวลา ตอนนั้นน้องคงอยู่ม.ปลาย เราก็กลับไปอีกครั้ง ก็เหมือนเดิมค่ะ ไม่เจอวี่เเววของน้องเลย (ไปนั่งรอตั้งเเต่เที่ยง ตอนพัก - เย็นเวลาเด็กๆเลิกเรียน) ไม่รู้ว่า น้องย้ายโรงเรียนไปเเล้ว หรือ เราคลาดกัน
จากนั้นมา น้องก็กลายเป็นความฝันของเรามาตลอด ทุกๆ ต้นปี หรือ เรียกว่า ปีใหม่ เรามักจะฝันถึงน้องเสมอ เรียกได้ว่าปีละครั้งเลยค่ะ
เอาจริงๆ เราจำไม่ได้นะคะ ว่าเราฝันว่าอะไร เเต่มันทั้งอบอุ่นหัวใจเเละมีความสุข บางที เราลืมเรื่องของน้องไปเเล้วนะคะ เเต่เพราะความฝันนี้ ทำให้เราคิดถึงน้องอีกครั้ง เเม้เเต่ก่อนตั้งกระทู้นี้เราก็เพิ่งฝันถึงน้อง มันทั้งเจ็บปวด (ที่ทำมันยังคงฝันถึง ผู้ชายที่เคยมีตัวตน เเต่พูดคุยไม่ได้) เเละ อบอุ่น (คิดถึงสมัยที่ยังคุยกัน) เสมอ
เเต่เรางงมากนะ ปกติ ความฝันมันควรถูกกระตุ้นจากอะไรที่อยู่รอบๆตัว เเต่น้องมันจะมาโผล่ในความฝันทุกๆปี เอาจริงๆ โคดจะทรมารเลยนะคะ ทั้งๆที่เราควรลืมได้เเล้ว เเต่เหมือนกับมาตอกย้ำว่าอย่าลืมนะ !!! เฮ้อ ลืมไหวเหรอ เหมือนโดนบังคับให้จำเเบบนี้
ปล. เรายังจำชื่อ-นามสกุลน้องได้นะคะ
นี่รึเปล่าที่เค้าบอกว่า รักเเรก มักจะจำได้เสมอ
Puppy Love เฉย ขำๆนะคะ เพราะแม้แต่ตอนนี้ เราก็ยังไม่รู้ว่า เราฝันถึงน้องเพราใจะอะไร สาบานเลย ว่าไม่ได้รู้สึกชอบพอมากกว่าพี่น้อง เราแค่รู้สึกว่า น้องน่าสนใจ และน้องไม่ได้ เจี๊ยวจ๊าวเหมือนเด็กม.1 คนอื่นๆ เราคุยกันด้วยเหตุและผล พี่อย่างนั้น ผมอย่างนี้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้