ต้องบอกก่อนนะคะว่าจขกทเป็นเด็กน้อย อยู่ม.ปลาย เราเป็นคนขี้กังวลคิดมากตลอดเวลา คิดไม่ตกเลยค่ะ (นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทําให้เราเก่งพวกคํานวณค่ะเพราะชอบคิดอะไรซับซ้อนแบบสุดๆ10ปีก็ไม่ปล่อยวาง) ขอเล่าเลยนะคะ เราเป็นึนคิดมากแบบสุดๆ อยากรู้เราผิดปกติไหม เราจําข้อสอบตอนสอบเข้าป.1ได้จําดีเทลได้ดีเลยค่ะ เพราะตอนนั้นเรารู้สึกวิตกมาก
เราจําเรื่องราวคอนประถมได้ทุกฉากทุกตอน ตอนป.6ฝากเพื่อนซื้อกระเป๋าให้เงินเพื่อนไป500สรุปก็ไม่ได้ของเราไม่กล้าบอกพ่อแม่ เรารู้สึกเสียใจมาก มาตอนนี้เราทํา ปากกาไอแพดพัง(ของพี่) เราเลยซื้อคืนพี่ค่ะแต่ก็ยังรู้สึกเราไร้ค่ามาก เราจะคํานวณในหัวตลอดเวลา เมื่อไหร่ที่เราทําเงินหายไม่ว่าจะกี่บาทเราจะคํานวณในหัวอัตโนมัติเลยค่ะว่าทั้งชีวิตเสียเงินเพราะความประมาทไปกี่บาท บอกก่อนนะคะว่าจขกท.ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ทํางานออนไลน์ไปด้วยได้ตกอาทิตล่ะ3,500ไม่ได้ทําตลอดค่ะวันล่ะ1-2ชม.บางวันก็ไม่ทําแล้วแต่ว่ามีงานไหม ก่อนหน้านี้จขกท.ก็ขายหนังสือ ขายเสื้อผ้านิดหน่อยค่ะ เงินเก็บเองก็มีประมาณ2หมื่น+(แค่ที่ทํางานเอง)แล้วภูมิใจมาก แต่พอมีเรื่องเสียเงินเราเสียใจจนร้องไห้เลยค่ะ ที่บ้านตอนก่อนขึ้นมัธยมฐานะดีมีแม่บ้านค่ะ พอลุงข้างบ้ายมาบริหารมันก็เริ่มแย่สุดๆ เราคิดว่าถ้าเราไม่ประมาทถ้าเรามีความสามารถมากกว่านี้ถ้าเราเอาความสามารถของตัวเองมาทําเงินได้ถ้าเราทําตัวให้เป็นประโยชน์กว่านี้ก็ดี จขกท.เคยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เป็นแบบเคยคิดจะฆตต.แต่ก็ไม่ได้ทําเพราะคิดว่าชีวิตเรายังต้องเจออีกเยอะทุกคนก็คงไม่มีใครPerfect พ่อจขกท.เป้นคนจีนเกิดไทยค่ะ ปากร้ายที่สุดในโลกเลยค่ะ ยกตัวอย่างว่าเราว่า
(พูดเล่นหรืออะไรเค้าก็พูดค่ะมารับเราที่รร.ก็ชี้หน้าเราบอก
แล้วขํา) สัตว์นรก ไอ
ไอสัตว์ ไอหน้าส้น** ไอหน้า
จบไปก็ได้แค่ทํางานเซเว่น(จขกท.เรียนอยู่ห้องกิฟค่ะไม่ได้เรียนแย่เกรดม.ปลายก็แตะๆ3.5+ค่ะ) ถ้ากุไม่เลี้ยงไม่มีใครเอาหรอก โดนไล่ออกจากบ้านพร้อมกับโดนตามล่าด้วยไม้หนาๆแบบคมแฝกค่ะ และอีกหลายๆอย่าง หื้ออพิมพ์แล้วร้องตาม แต่เค้าก้เป็นคนที่ตามใจลูกบางครั้งค่ะ ไม่ให้ลูกอด แต่ก็เป็นสลิ่มไร้เหตุผล ค่ะเราบอกไม่ถูก เรารู้สึกแย่มากๆเลยค่ะ เค้าไม่ได้ตั้งใจให้เราเกิดมาค่ะเค้าบอกกินยาคุมแบ้วยังรอดมาได้อีกแล้วก็หัวเราะกันสนุกบนรถ พี่เราก็บอกเค้าพูดเล่น พี่ฟังเราแต่ไม่เคยปกป้องพูดเหมือนเข้าใจแต่ก็ไม่เคยสน นี่อาจจะเป็นเหตุผลที่ทําให้เราคิดเยอะค่ะ อยากขอความคิดเห็นคนอื่นว่าปกติเป็นกันไหม ขอบคุณค่ะ
เรื่องกุ้มใจของคนคิดมาก
เราจําเรื่องราวคอนประถมได้ทุกฉากทุกตอน ตอนป.6ฝากเพื่อนซื้อกระเป๋าให้เงินเพื่อนไป500สรุปก็ไม่ได้ของเราไม่กล้าบอกพ่อแม่ เรารู้สึกเสียใจมาก มาตอนนี้เราทํา ปากกาไอแพดพัง(ของพี่) เราเลยซื้อคืนพี่ค่ะแต่ก็ยังรู้สึกเราไร้ค่ามาก เราจะคํานวณในหัวตลอดเวลา เมื่อไหร่ที่เราทําเงินหายไม่ว่าจะกี่บาทเราจะคํานวณในหัวอัตโนมัติเลยค่ะว่าทั้งชีวิตเสียเงินเพราะความประมาทไปกี่บาท บอกก่อนนะคะว่าจขกท.ถึงจะเป็นเด็กแต่ก็ทํางานออนไลน์ไปด้วยได้ตกอาทิตล่ะ3,500ไม่ได้ทําตลอดค่ะวันล่ะ1-2ชม.บางวันก็ไม่ทําแล้วแต่ว่ามีงานไหม ก่อนหน้านี้จขกท.ก็ขายหนังสือ ขายเสื้อผ้านิดหน่อยค่ะ เงินเก็บเองก็มีประมาณ2หมื่น+(แค่ที่ทํางานเอง)แล้วภูมิใจมาก แต่พอมีเรื่องเสียเงินเราเสียใจจนร้องไห้เลยค่ะ ที่บ้านตอนก่อนขึ้นมัธยมฐานะดีมีแม่บ้านค่ะ พอลุงข้างบ้ายมาบริหารมันก็เริ่มแย่สุดๆ เราคิดว่าถ้าเราไม่ประมาทถ้าเรามีความสามารถมากกว่านี้ถ้าเราเอาความสามารถของตัวเองมาทําเงินได้ถ้าเราทําตัวให้เป็นประโยชน์กว่านี้ก็ดี จขกท.เคยเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เป็นแบบเคยคิดจะฆตต.แต่ก็ไม่ได้ทําเพราะคิดว่าชีวิตเรายังต้องเจออีกเยอะทุกคนก็คงไม่มีใครPerfect พ่อจขกท.เป้นคนจีนเกิดไทยค่ะ ปากร้ายที่สุดในโลกเลยค่ะ ยกตัวอย่างว่าเราว่า