เรามีเรื่องอึดอัดใจอยากระบายและอยากถามว่าครวจะต้องทำยังไง เราย้ายมาอยู่กับสามี (ไม่ได้แต่งเข้าเพราะยังไม่พร้อมในเรื่องค่าใช้จ่าย) ก็เข้ามาในฐานะสะไภ้แหละเรากะสามีรักกันดีไม่ค่อยมีปากเสียงกันเลย เวลาทะเลาะกันก็เคลียกันได้ภายในวันนั้นไม่ปล่อยให้ปัญหาคาราคาซัง แม่สามีเค้าก็ไม่ได้เขี้ยวอะไรกับเรามากด้วยซ้ำเพราะต้องให้เวลาปรับตัวกันไป มีอะไรแม่สามีก็บอกก็สอนแต่เราคงต้องปรับตัวพอสมควรเพราะเราอยู่คนเดียวเลี้ยงดูตัวเองมา (อยู่แบบสตรองอ่ะเช่าอพาร์ทเม้นอยู่เองไรงี้) จากที่เคยทำไรก็ได้รึทำตอนไหนก็ได้ก็ต้องเห็นแก่ส่วนรวมก่อนอันนี้ใช่เราพอเข้าใจที่แม่สามีบอกสอนเราก็ทำตาม ทำให้ดีที่สุดแล้ว น้ำก็กรอก จานก็ล้าง บ้านก็กวาดถูอยู่ทุกเย็น คือเข้าประเด็นละกันเราไม่ได้มีปัญหาไรกับแม่สามีหรอก ปัญหาคือพวกพี่น้องของสามีนั้นแหละดูเหมือนเค้าไม่ค่อยชอบเรายอมรับเรา น้องสาวของสามีกะเราก้เคยเป็นเพื่อนกันมาก่อนแต่ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่คือ เราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันนะแต่เรามีเรื่องกะเพื่อนอีกคนก็เป็นเพื่อนน้องสาวสามีด้วย ทะเลาะกันก็คงจะคล้ายๆกะว่าไม่ต้องไปยุ่งกะมันไรงี้ พอทะเลาะกะอีกคนก้พาลให้เพื่อนอีกคนไม่ยุ่งด้วยไรงี้เรื่องทะเลาะกันข้ามไปก่อน แล้วทีนี้ก็ไม่รู้ว่าน้องสาวสามีไปเป่าหูไรใส่พี่สาวสามีเรา (ก็คือพี่สาวเค้านั้นแหละ) เวลาเค้ามาทุกครั้งเรารู้สึกมาคุ บรรยากาศมันดูน่าอึดอัดแปลกๆแบบที่รู้สึกได้เลย เราก็พยายามนะชวนเค้าคุยชวนเค้าอะไรงี้ เค้าก้คุยอยู่นะ คือเราเข้าหาเค้าฝ่ายเดียวเลยอ่ะ พอเราหมดมุขจะคุยต่อเค้าก็ไม่พูดอะไรกับเราอีก เหมือนเค้ายังไม่เปิดใจให้เราอ่ะแล้วอย่างเวลากินไรงี้ตามจริงจะเรียกตามมารยาทก็ได้แบบกินด้วยกันสิรึไรงี้ กินไหมอะไรงี้ ทั้งที่เวลาเราจะกินเราเรียกเค้าตลอด เวลาเค้าอยู่เวลาเจอเค้านะ จริงๆมันควรละลายพฤติกรรมกันบ้างให้รู้สึกผ่อนคลายซึ่งกันและกันยังไงเราก้เข้ามาเป้นส่วนนึงในบ้านเค้าแล้ว อย่างล่าสุดเค้าซื้อทุเรียนมากินกันทุกคนในบ้านได้กินหมดรวมทั้ง สะไภ้อีกคนด้วยแต่ว่าไม่ได้เพราะคนนั้นเค้าเข้ามานานแล้วเข้ามาก่อนเรา (พี่สาวสามีเป้นคนซื้อ) จะเรียกเราเป้นมารยาทรึเป็นการละลายพฤกติกรรมกันให้รู้สึกผ่อนคลายต่อกันบ้างก็ยังดี อย่างน้อยเรายังไม่รู้สึกเหมือนเป็นคนนอกอย่างน้อยก็ยังรู้สึกว่าถูกต้อนรับอ่ะรึอยากจะทำความรู้จักกับเราอ่ะ ไม่ใช่ไปฟังความข้างเดียวจากน้องสาว (เคยเป้นเพื่อนเราแต่บาดหมางกัน) ฝ่ายเดียวแล้วมาตัดสินเราแล้วว่าเราไม่ดีคนเราทุกคนไม่ใช่ไม่เคยมีอดีตขนาดตัวเองยังมีอดีตเลยแถมพลาดหนักกว่าเราอีก อดีตเราก็ไม่ได้ชั่วช้าเลวทรามไรขนาดนั้นแค่ไม่ทำงานยังไม่มีความรับผิดชอบเพราะตอนนั้นยังวัยรุ่นเองไม่ได้พลาดท้องตอนไม่พร้อมสักหน่อย ตัวเองพลาดท้องมีลูกมาฉันยังไม่เคยซ้ำเติมเลยเรื่องของใครของมันทำหน้าที่ตัวเองก็พอ ซึ่งตอนนี้เราก็ไม่เหมือนตอนนั้นที่ลอยไปลอยมาแล้วเรามีหน้าที่การงานทำส่งตัวเองเรียนจนจบ เลี้ยงดูตัวเองได้ส่งเงินให้แม่ใช้ ต่างกับน้องสามีที่เคยว่าเราแต่ตอนนี้อยู่ว่างๆมา 4 ปีแล้วไม่ยอมทำงานสักที ขายของออนไลน์เงินนิดๆหน่อยๆไม่ใช้ว่าขายแล้วแบบโอ้โห้ขายดีมากวันนึงขายได้เป็นพันเป็นหมื่นก็ป่าวทั้งๆที่ตัวเองมีลูกแล้วควรจะต้องกระตือรือร้นมากกว่านี้ด้วยซ้ำ บอกจะหางานทำ จะหางานทำก็เห็นหามี 4 ปีละยังไม่เห้นทำสักที ยังมาว่าคนอื่นอีกแบบนี้มันถมน้ำลายขึ้นฟ้าแล้วมันหล่นใส่หน้าตัวเองชัดๆ พอปัจจุบันว่าไม่ได้แล้วไงเราทำงานเราเรียนจบแล้วตัวเองยังไม่ทำไรเลยก็ขุดอดีตที่ผิดพลาดของคนอื่นมาพูดแทนแล้วเรื่องเล็กๆน้อยๆที่เผลอพลาดไปก็พร้อมจะหาช่องโหวมาใส่ไฟตลอด แล้วทำให้พี่สาวสามีมองเราไม่ดีด้วยรึป่าวก็ไม่รู้แต่ที่แน่ๆเลยคือเค้ายังไม่เปิดใจให้เราเลยแน่นอน สามีเราบอกที่บ้านเค้าค่อนข้างเปิดใจยากต้องใช้เวลาอันนี้ก็เข้าใจแต่ที่ไม่เข้าใจก้คือมีอะไรเค้าจะไม่บอกไม่พูดกับเราตรงๆแต่เค้าจะชอบไปพูดกันลับหลังซึ้งอันนี้สามีเราก็ไม่ชอบมาบ่นกะสามีเราบอกว่าให้สอนเราดีๆหน่อย แต่เรื่องอะไรว่ะก็ไม่รู้แล้วเวลารับสารปากต่อปากมาเรื่อยๆสารมันก็เพี้ยนได้ มีไรก็บอกก็คุยมาดีๆดิจะได้รู้ว่าไม่พอใจกันตรงไหนไม่ใช่คุยลับหลังแต่ไม่พูดกับเรากินข้าวกินไรก็ไม่เรียกแต่เราเรียกเค้าตลอดเลยเราก็ไม่เข้าใจอ่ะเรื่องไม่เป้นเรื่องสามีบอกว่าพี่สาวว่ามาบอกว่าให้เรียกแม่ว่าแม่คงประมาณว่าให้เรียกแม่ให้เกียรติแม่แหละมั้งแบบให้มีสัมมาคารวะอะไรสักอย่างก็ไม่รู้ละฝากคนอื่นมาบอกข้อความก็เพื้ยนดิ แฟนเราก็ยังงงนี่ก็งงเรื่องไรว่ะเรียกแม่ว่าแม่ งงมาก สามีเราก็ งง เราก็เรียกแม่ว่าแม่ตลอดอ่ะไม่เคยเป้นอื่นเลยก็ให้เกียรติ์ตลอดนะไม่เข้าใจถ้าเค้าไม่เรียกแม่จะให้เรียกอะไร เนี้ยเรื่องแค่นี้ก็พาลมาไม่พอใจไม่เคยยอมที่จะคุยยอมที่จะเปิดใจยอมที่จะผ่อนคลายกันแถมไปพูดลับหลังมีไรไม่บอกเราตรงๆทั้งๆที่เราก็อยู่ตรงนั้น เนี้ยเรื่องแค่นี้ก้เอามาเป็นปัญหาละ ประเด็นเลยคือ เรารู้สึกได้ว่าเค้าไม่ยอมรับเรา เค้ายังเห็นเราเป็นเหมือนคนนอกแน่ๆแล้วยังไม่ดีพอในสายตาเค้าแล้วเค้าก็ไม่ยอมละลายพฤกติกรรมรึเปิดอกนั่งคุยกันเพื่อสร้างบรรยากาศที่ดีเลย กับแม่สามีไม่มีอะไรนะเค้าเห็นอยู่เราทำรึไม่ทำ เราทำให้เค้าเห็นตลอดอ่ะ จะชนะด้วยการกระทำแต่มาเจอแบบนี้คืองงมากไม่พอใจไรตรงไหนไม่พูดไม่คุยทำเหมือนเราไร้ตัวตนบางครั้งเราก็หมดมุขที่จะคุยนะถ้าเราชวนคุยแต่เค้าไม่มีประเด็นเปิดคุยกะเราต่องี้การคุยก็ไม่ราบรื่น คืออยากจะบอกว่าที่นี้เค้าอยู่กันแบบต่างคนต่างอยู่นะแต่เวลารวมตัวกันเค้าก็คุยกันคึกคักดีเรานี้สิหมดมุขที่จะคุยแล้ว แล้วเค้าเองก็ไม่สนใจที่จะคุยกับเราด้วยเราจึงอึดอัดเราเป็นฝ่ายพยายามเข้าหาฝ่ายเดียวอ่ะบางทีก็ท้อนะถ้าอีกฝ่ายเค้าเฉยเมินอ่ะ แล้วแม่สามีก็ค่อยข้างที่จะเอนเอียงเข้าข้างแต่ลูกคนเล็กรึพวกนั้นอยู่ สามีเราบอกบางทีก็อึดอัดพวกนั้นลูกรักเค้าเป้นลูกที่ถูกลืมบ้านที่อยู่ที่สบายได้ทุกวันนี้ก้ลูกคนนี้เป็นคนซื้อให้อยู่กันเป็นที่พึ่งได้ของที่บ้านใน ขณะที่คนอื่นๆจะทำไรไม่ต้องแคร์สามีเราก็ได้แม่ก็เข้าข้างแต่น้องส่วนเค้าทำมาเหมือนไม่มีค่าเลยบอกแค่ว่าเป็นพี่คนโต รึบอกว่าเป้นหน้าที่ไรงี้เราเข้าใจสามีเรานะอยู่ด้วยกันมันก้ต้องช่วยกันไม่ใช่อยู่ลอยไปลอยมาใครผิดก็ต้องว่าตามผิดจะบอกตัวเองเป้นพี่ชายคนโตนะนู้นนี้นั้นก็ไม่ได้มันก็ไม่แฟร์กะสามีเรา *ตัดมา *สามีบอกจะเคลียกันกะพี่สาวให้รู้เรื่องแล้วมันจะอะไรกันนักหนาเราเองก็อยากเคลียเหมือนกันว่าทำไรให้ไม่พอใจทั้งๆที่ต่างคนต่างอยู่แท้ๆ เรื่องเป็นยังไงเราจะอัพเดทอีกทีนะ เพื่อนๆพี่ๆน้องๆคิดว่าเป้นความผิดเราไหม รึอย่างน้อยเราควรทำยังไงดี คือเราก็พยายามอ่ะทำดีที่สุดแล้ว บอกตรงๆเรากะสามีเข้ากันได้ดีมีความสุขดีนะแต่ไม่อยากให้รักมาพังเพราะคนรอบข้างบอกเลย ทำเพื่อความสุขคนในบ้านกันไม่ได้รึไงนะ เราก็ไม่เคยทำไรให้สักหน่อย คือยังรู้สึกเหมือนยังไม่ถูกต้อนรับเหมือนยังเป้นส่วนเกินอยู่เคยคุยกะสามีถ้ามีเงินนะออกไปซื้อบ้านอยู่เองแยกเป็นอีกครอบครัวเพื่อความสบายใจของทุกฝ่ายบอกตรงๆ ไม่อยากจะคิดถ้าสมมมติแม่สามีไม่อยู่แล้วแล้วสามีไม่อยู่อีกเราคงอยู่กะเค้าไม่ได้เป็นแค่สะไภ้ในสายตาพวกเค้าเราก็คนนอกอยู่ดีครอบครัวเราจริงๆจะมีแค่สามีและลูกนี้คืออีกครบครัวนึงแล้ว พี่น้องสามีมีเมียมีลูกก็คืออีกครอบครัวนึงเหมือนหลายครอบครัวที่มาอยู่รวมกันในบ้านหลังเดียวกันเท่านั้นเอง คนอื่นๆเค้าถือว่าเป้นญาติไม่ใช่ครบครัวของเรา