เรื่องมันมีอยู่ว่า น้องที่ทำงานเราทั้งชายและหญิง
ต่างมีลูกมีครอบครัวอยู่ก่อนแล้วด้วยกันทั้งคู่ แต่ไม่ได้อยู่กับครอบครัว ต้องมาทำงานใน กทม.
คาดว่าฝ่ายชายไม่น่าจะรู้ว่าฝ่ายหญิงมีลูกแล้ว
แต่ฝ่ายหญิงสิ รู้อยู่แก่ใจว่าฝ่ายชายมีพันธะครอบครัวเป็นตัวเป็นตน
ต่อหน้าสาธารณะชน ฝ่ายชายทำตัวดูน่าเชื่อถือ ดูเป็นแฟมิลี่แมน ปากบอกรักครอบครัว กลัวเมีย อย่างงู๊นอย่างงี๊
แต่สิ่งที่เรามักจะ (ซวย) ไปเจออยู่บ่อยๆ มันกลับตรงกันข้าม
ซึ่งคนในที่ทำงานไม่เคยได้เห็น เรื่องถึงไม่มีใครรู้ ไม่อย่างนั้นเมียเขามาอาละวาดแน่ๆ

ที่เด็ดสุดที่เรา(ซวย)ไปเจอ คือ ทั้ง2คนออกมาจากคอนโดด้วยกัน สภาพเหมือนคนอยู่กินนอนด้วยกัน
เราอยู่คอนโดเดียวกับน้องผู้หญิง เราอึ้งมาก แรกๆเราก็ไม่เชื่อว่า เขากิ๊กกัน ทั้งๆที่ก็มีคนมาพูดๆให้ฟังบ้าง
หลายคนมักบอกว่าสงสารน้องผู้หญิง กลัวจะโดนฝ่ายชายหลอก เพราะเขามีลูกมีเมียแล้ว
แต่เรากลับไม่คิดอย่างนั้น เพราะฝ่ายหญิงเองก็ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ถ้าจะเกิดเรื่องก็สมควรแล้ว
แต่ที่เรารู้สึกแย่ คือ ถ้าเกิดเรื่องขึ้น เราจะโดนหมายหัวคนแรก ว่าเป็นคนปล่อยข่าว
ทั้งๆที่เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใคร แค่รับรู้เท่านั้น ถ้าเลือกได้เราก็ไม่อยากไปเห็น ไม่ชอบเรื่องพรรค์นี้อยู่แล้ว
โดยรวมน้องผู้หญิงเขาก็ดีกับเรานะ พูดจาดี คุยดีกับเรา
แต่พฤติกรรมลับหลังสิ ผิดลูกผิดสามีเขา เรารับไม่ได้
เราจะไม่รู้สึกอะไรเลย ถ้าต่างคนต่างไม่มีพันธะ เลิกราอย่างเด็ดขาด ทุกคนสามารถเริ่มต้นใหม่ได้เสมอ
แต่นี่ทุกอย่างยังคาราคาซัง ต่อหน้าประชาชี เสมือนเป็นคนดี รักครอบครัว รักลูก
ส่วนใหญ่เรามักจะเจอคนทั้งคู่เวลาอยู่ด้วยกัน เราเองก็พยายามแอบบ้าง เลี่ยงบ้างไม่เจอเป็นดีที่สุด

ซึ่งจริงๆมันก็เรื่องของเขา เราไม่ควรไปยุ่ง อะไรจะเกิดก็แล้วแต่เวรแต่กรรม เรื่องแบบนี้มีทุกสังคม
แต่สงสารภรรยากับลูกของผู้ชาย ที่ไม่เคยรู้พฤติกรรมแย่ๆของสามีตัวเอง
เรารู้อยู่เต็มอกตลอดว่า เขา2คนกำลังทำผิดที่ร้ายแรง แต่ต้องทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น บาทีก็อึดอัด
ไม่สามารถพูดได้ อยากเตือน อยากเข้าไปคุย แต่ก็คิดว่าไม่ดีกว่า
เพราะคนเราทำอะไร รู้อยู่แก่ใจ รู้ว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด