แม่เอากล่องดนตรีที่เราชอบมาก เก็บมา 20กว่าปีแล้ว จะเปิดฟังเวลารู้สึกไม่ สบายใจไปทิ้ง เพราะคิดว่ามันพังแล้ว เก็บไว้ก็รกบ้าน เราโมโหมาก ก็เลยทะเลาะกันเสียงดัง ดังจนยายข้างบ้านมาร่วมแจมด้วย เราก็โมโหใส่ยายคนนั้นคนด้วย ผิดดหวังกับการณ์ควบคุมอารมณ์ตัวเอง ที่จริงอายุเราก็เยอะแล้วไม่น่าจะโมโหขนาดควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ขนาดนั้น  คือมันน่าจะปลงได้ นิ่งได้ให้สมกับอายุ นี้มันก็แสดงว่าเรายังไม่หายจากอาการทางจิตดีอย่างที่คิด ที่จริงหมอก็ลดยาเหลือเม็ดเดียวแล้ว บอกว่าป้องกันอาการจิตหลอน นี้มันคงควบคุมแค่จิตหลอนแต่ไม่ได้ควบคุมอารมณ์ เราก็คิดว่าคนนอกบ้านคงไม่มองว่าเราป่วยแล้ว เราดีขึ้นแล้วสรุปว่าไม่ พอได้สติ ทั้งรู้สึกอายรู้สึกผิดหวังกับตัวเอง จนนั่งร้องไห้ นอนก็ไม่ค่อยหลับ เสียใจ เสียดายของ รูสึกผิดไปหมด เราคงต้องขอยานอนหลับมากินอีกสินะ ตอนโมโหตอนนั้นก็กระสับกระส่ายคิดอย่างเดียวว่าอยากแผดเสียง นี้ก็ไม่ได้โมโหมากมาหลายปี ทำไมเวลาโมโหถึงนิ่งไม่ได้ รู้สึกแย่จริงๆ