ผมเป็นผู้ชายที่แทบไม่ได้เข้าสังคมเลย ขนาดเพื่อนก็ยังไม่ไม่ถึง5คน เป็นคนที่ค่อนข้างคิดลบและเพื้อเจ้อ แถมชอบใครยากมากๆ ขี้อายแถมท่าทางดูเย็นชาไม่น่าเข้าหาหรือน่าดึงดูดอะไรเลย ผอมแถมทำอะไรก็ช้า วันๆเอาแต่ทำงานใช้ชีวิตไปวันๆ ข้อเสียเยอะเอาการเลยที่จริงมีเยอะกว่านี้อีกแต่ข้อเสียก็ไม่ได้ทำอะไรให้คนอื่นเดือดร้อนเท่าไหร่ ส่วนมากเกี่ยวกับตัวเองทั้งนั้น ข้อดีก็มีแค่ ใจเย็น ถ้าตั้งใจจะทำอะไรจริงๆจังๆแล้วคือไม่ถอยจนกว่าจะสำเร็จ ไม่ชอบใช้กำลังแต่จะใช้เหตุผลมากกว่า ชอบพูดออกไปตรงๆแบบไม่อ้อมค้อม จะพูดในสิ่งที่มั่นใจว่าจะทำได้เท่านั้น
แล้วผมก็ได้มาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ผมชอบเขามากและพยายามเปลี่ยนตัวเองอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อน เขาอายุมากกว่าผม11ปี ตอนนี้ผมอายุ21 อาจจะดูแปลกไปหน่อยที่คนที่ผมคุยด้วยอายุมากกว่า11ปี แต่ผมไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น แรกๆที่คุยกันก็ทะเลาะกันบ่อยๆเพราะความคิดไม่เหมือนกันผมอาจจะเด็กเกินไป ตลอดเวลาที่คุยกันผมก็เปลี่ยนตัวเองตอลดเวลา จากเป็นคนคิดลบผมก็พยายามโลกสวยเข้าไว้ จากความคิดเด็กๆผมก็ลองไปดูในมุมมองของผู้ใหญ่ว่าเขาเป็นยังไง ผมเปลี้ยนวิธีการพูดและอารมณ์การพูดมาหลายรอบจนตอนนี้เราก็คุยกันได้แบบปกติแล้ว ผมพยายามเพิ่มน้ำนัก พยายามฝืนกินถึงแม้จะเบื่ออาหารก็เถอะ จนตอนนี้น้ำหนักก็ค่อยๆเพิ่มทีละนิด ผมไม่รีบเพิ่มน้ำหนักเพราะมันไมดีต่อสุขภาพ ผมตั้งใจทำงานมากๆถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีกำลังใจมาก
ผมทำได้ไปหลายเรื่องแต่สิ่งที่ผมยังทำไม่ได้ก็คือการพูดคุยกับนิสัยขี้อาย ถึงจะพูดคุยติดต่อเรื่องงานได้อย่างไม่มีปัญหาแต่คุยเรื่องนี้ผมไปไม่ค่อยเป็น ผมชวนคุยไม่เก่ง กลัวเธอจะอึดอัดมาก เวลาผมมีเรื่องทุกใจอะไรเธอก็พยายามปลอบและให้กำลังใจผมถึงแม้เธอจะพูดไม่เก่งและไม่ค่อยเข้าสังคมแบบผมก็ตาม แต่เวลาเธอมีเรื่องทุกใจอะไรผมช่วยอะไรไม่ได้เลย ปลอบก็ไม่เก่ง ให้กำลังใจก็พิมเป็นแค่สู้ๆเหมือนตอบแบบส่งๆ พักหลังๆมาเราไม่ค่อยได้คุยกันเลย อาจจะเป็นเพราะผมคุยไม่เก่ง ดูไม่ค่อยอบอุ่นน่าพึ่งพาได้สักเท่าไหร่ ในมุมมองของเธอผมก็อาจจะเป็นแค่เด็กคนหนึ่งก็ได้
ขอวิธีทำให้ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นและดูพึ่งพาได้หน่อยครับ อยากให้เธอมีความสุขและไม่เก็บปัญหาไว้คนเดียว อยากให้เธอหัวเราะบ้าง อยากให้เธอไม่อึดอัดเวลาคุยกัน
ขอแบบจริงๆจังๆนะครับ
ขอวิธีเป็นผู้ชายอบอุ่นสำหรับคนขี้อายแล้วพูดไม่เก่งหน่อยครับ
แล้วผมก็ได้มาคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งครับ ผมชอบเขามากและพยายามเปลี่ยนตัวเองอย่างที่ไม่เคยคิดจะทำมาก่อน เขาอายุมากกว่าผม11ปี ตอนนี้ผมอายุ21 อาจจะดูแปลกไปหน่อยที่คนที่ผมคุยด้วยอายุมากกว่า11ปี แต่ผมไม่ใส่ใจเกี่ยวกับเรื่องนั้น แรกๆที่คุยกันก็ทะเลาะกันบ่อยๆเพราะความคิดไม่เหมือนกันผมอาจจะเด็กเกินไป ตลอดเวลาที่คุยกันผมก็เปลี่ยนตัวเองตอลดเวลา จากเป็นคนคิดลบผมก็พยายามโลกสวยเข้าไว้ จากความคิดเด็กๆผมก็ลองไปดูในมุมมองของผู้ใหญ่ว่าเขาเป็นยังไง ผมเปลี้ยนวิธีการพูดและอารมณ์การพูดมาหลายรอบจนตอนนี้เราก็คุยกันได้แบบปกติแล้ว ผมพยายามเพิ่มน้ำนัก พยายามฝืนกินถึงแม้จะเบื่ออาหารก็เถอะ จนตอนนี้น้ำหนักก็ค่อยๆเพิ่มทีละนิด ผมไม่รีบเพิ่มน้ำหนักเพราะมันไมดีต่อสุขภาพ ผมตั้งใจทำงานมากๆถึงแม้จะเหนื่อยแต่ก็มีกำลังใจมาก
ผมทำได้ไปหลายเรื่องแต่สิ่งที่ผมยังทำไม่ได้ก็คือการพูดคุยกับนิสัยขี้อาย ถึงจะพูดคุยติดต่อเรื่องงานได้อย่างไม่มีปัญหาแต่คุยเรื่องนี้ผมไปไม่ค่อยเป็น ผมชวนคุยไม่เก่ง กลัวเธอจะอึดอัดมาก เวลาผมมีเรื่องทุกใจอะไรเธอก็พยายามปลอบและให้กำลังใจผมถึงแม้เธอจะพูดไม่เก่งและไม่ค่อยเข้าสังคมแบบผมก็ตาม แต่เวลาเธอมีเรื่องทุกใจอะไรผมช่วยอะไรไม่ได้เลย ปลอบก็ไม่เก่ง ให้กำลังใจก็พิมเป็นแค่สู้ๆเหมือนตอบแบบส่งๆ พักหลังๆมาเราไม่ค่อยได้คุยกันเลย อาจจะเป็นเพราะผมคุยไม่เก่ง ดูไม่ค่อยอบอุ่นน่าพึ่งพาได้สักเท่าไหร่ ในมุมมองของเธอผมก็อาจจะเป็นแค่เด็กคนหนึ่งก็ได้
ขอวิธีทำให้ดูเป็นผู้ชายอบอุ่นและดูพึ่งพาได้หน่อยครับ อยากให้เธอมีความสุขและไม่เก็บปัญหาไว้คนเดียว อยากให้เธอหัวเราะบ้าง อยากให้เธอไม่อึดอัดเวลาคุยกัน
ขอแบบจริงๆจังๆนะครับ