สวัสดีค่ะ คือเราก็ไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันนะคะเเต่คือว่าช่วงนี้เรารู้สึกแบบเหนื่อยมากท้อสุดไม่รู้จะหันหน้าไปทางไหนดีเรากับคนในครอบครัวอยู่กันมาใช้ชีวิตไปวันๆพ่อเเม่ก็เเยกทางกันเเต่ตรงนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเราหรอก เราชินมากๆตั้งเเต่จำความได้ก็เป็นงี้มาตลอด เราก็ไม่รู้เรื่องอะไรมากหรอกว่าทำไม555555 ข้ามมาเรื่องปัจจุบันเลยละกัน แบบหลายวันมานี้เราเจอเเต่คำพูดเเรงๆอ่ะเราเหนื่อยที่จะฟังที่จะเเบกรับเรื่องtoxicแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางครั้งเเค่การใช้ชีวิตของตัวเราเองยังวุ่นวายเลยจนตอนนี้ตัวเราเเทบจะรับผิดชอบหมดทุกอย่างทั้งเรื่องที่บ้าน เรื่องการเรียน ทุกๆอย่างพอมีอะไรผิดพลาดก็ต้องมาฟังการใส่อารมณ์คำพูดเเย่ๆทุกๆครั้ง เราใช้ชีวิตโตมาจนถึงตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าโตมาได้ยังไงนะ555555เเต่ไม่เคยมีความเป็นอิสระเลย ความสุขครั้งล่าสุดก็เเทบจะไม่รู้เเล้วว่าตอนไหน เเต่จะสบายใจเสมอถ้าได้อยู่กับเพื่อนกับคนอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวเราคนคนนี้ ไม่รู้ว่าความคิดเรารุนเเรงไปไหนเเต่เราคิดมาตลอดว่าเขามีสถานะเเค่นั้นที่เอาไว้เลี้ยงเราเเต่เราเเทบจะไม่เคยได้รับอะไรที่ไม่ใช่เรื่องtoxicเลย