สวัสดีครับผมมีปัญหาอีกแล้วล่ะครับ บ่อยมากเลยโดยเฉพาะเรื่องครอบครัวเนี้ย
คือที่บ้านเสียงดังมากครับผมนอนไม่หลับ
บ้านผมมันเป็นร้านขายฉ่ำอ่ะครับ
แล้วที่บ้านแม่คือสนิทกับทุกคนแถวบ้าน แล้วคนอื่นเขาชอบมาคุย เข้ามาในบ้านแบบไม่ต้องขอเลยด้วยซ้ำ ห้องส่วนตัวผมก็ไม่มี แล้วผมนอนนี้คือนอนกลางบ้านเลยอ่ะครับ เก็ทมั้ย ส่วนของ ขนม อะไรพวกนี้ก็ตังในบ้านตรงใกล้ๆประตู พอใครเข้ามาปุ๊ป ก็เห็นผมนอนหลับอยู่เลยครับ ใครจะเข้าออกก็ได้ ผมก็โตแล้ว อายุ14 มันก็อายไหมครับ การที่คนอื่นมาเห็นเราในสภาพที่นอนหลับอยู่ ตอนนั้น ผมนอนอยู่แต่ยังไม่หลับตื่นมาปวดฉี่ แล้วก็มีคนมาซื้อของผมก็นอนของผมปกติแต่คนนั้นเขาก็มาแซวพูดกับแม่ผมว่ายังนอนอยู่อีกหรอเช้าแล้วยังไม่ตื่นหรอเนี้ย พอหลังๆผมอายที่คนมาซื้อขนมเลยเอาผ้าห่มปิด แล้วคนที่เข้ามาซื้อขนมเห็นผมกำลังนอนแต่ก็เหมือนเดิมผมยังไม่หลับอ่ะครับ เขาก็คุยกับแม่ผม แล้วบอกว่าลูกนอนอยู่หรอนั้น ห่มผ้าน่ากลัวจังเหมือนศพแล้วหัวเราะ
แล้วบางครั้ง ไม่บางครั้งหรอก ก็ทุกวันนั้นแหละ จะชอบมีคนมาคุยกับแม่ผมทุกวันเลย แล้วอยู่บนหัวที่นอนผมด้วยห่างนิดหนึ่ง เขาคุยกันเสียงดังมาก ทั้งหัวเราะ ผมอดทนมาหลายครั้งมากครับ แล้วมีอยู่วันหนึ่งผมไม่ไหวจริงๆ
เลยคุยกับแม่ดีๆบอกตรงๆ แต่แม่ก็บอกว่าไม่ได้แหละมันเป็นมารยาทมันก็ต้องคุยอยู่แล้ว แล้วบอกผมว่าผมแค่นอนเฉยๆไม่ได้ทำอะไรนี้ แล้วพอผ่านไปอีก ผมไม่ไหวจริงๆครับวันนั้น แม่คุยกันเสียงดังมากทั้งหัวเราะ โวยวายด่าเพื่อน ผมระเบิด ขึ้นเสียงเลยครับ คุยเบาๆหน่อยได้ไหม!!
รำคาญ แม่ก็ส่วน กูแม่น่ะทำมาขึ้นเสียง เดียวนี่ก้าวร้าวขึ้นน่ะ ทำเป็นตะคอกใส่
ดูทำตัว ผมจะเถียงก็ไม่ออก มันไม่ใช่อะไรน่ะครับ คือแม่อ่ะ ที่บ้านอ่ะพูดภาษา อิสลาม แต่คือผมฟังเข้าใจ แต่พูดไม่ค่อยได้อ่ะครับ ก็เลยเถียงไม่เป็น ผมถนัดภาษาไทยไง แล้วผมเป็นคนหลับยากมากๆ คนอื่น5นาที่หลับ ส่วนผม ต้องใช้เวลานานมาก บางครั้งผมง่วง แต่มันนอนไม่หลับอ่ะครับ พอนอนๆกลิ้งไปกลิ้งมาหาท่าที่สบายที่สุด พออยู่อย่างนั้นไปสัก30-60นาที่ บางที่ก็ยังไม่หลับเหมือนตอนนี้แหละครับ
ตอนกลางคืน ย่าผม ก็ยังไม่นอน เขาจะนอนตี12ไม่ก็ตี1 แล้วเขาชอบบ่น ชอบโวยวายมากครับ เขากลัวกบพอเห็นกบปุป ก็เอาไม้กวาดมากวาดออกไป แล้วพอเอาออกไปเสร็จ เขาก็มาบ่นคนเดียว แล้วเสียงดังมากนอนไม่หลับเลย บอกดีๆเขาก็ไม่ฟังนั้นแหละตามเสต็ปเดียวกับแม่เลย ผมแค่นอนเฉยๆไม่ได้ทำอะไร บางวันนี้ผมต้องไปทำงานล้างจานก็ไม่ไหวเพราะนอนไม่พอนี้สิ เห้อ
นอนไม่หลับบ้านเสียงดังมากครับ
คือที่บ้านเสียงดังมากครับผมนอนไม่หลับ
บ้านผมมันเป็นร้านขายฉ่ำอ่ะครับ
แล้วที่บ้านแม่คือสนิทกับทุกคนแถวบ้าน แล้วคนอื่นเขาชอบมาคุย เข้ามาในบ้านแบบไม่ต้องขอเลยด้วยซ้ำ ห้องส่วนตัวผมก็ไม่มี แล้วผมนอนนี้คือนอนกลางบ้านเลยอ่ะครับ เก็ทมั้ย ส่วนของ ขนม อะไรพวกนี้ก็ตังในบ้านตรงใกล้ๆประตู พอใครเข้ามาปุ๊ป ก็เห็นผมนอนหลับอยู่เลยครับ ใครจะเข้าออกก็ได้ ผมก็โตแล้ว อายุ14 มันก็อายไหมครับ การที่คนอื่นมาเห็นเราในสภาพที่นอนหลับอยู่ ตอนนั้น ผมนอนอยู่แต่ยังไม่หลับตื่นมาปวดฉี่ แล้วก็มีคนมาซื้อของผมก็นอนของผมปกติแต่คนนั้นเขาก็มาแซวพูดกับแม่ผมว่ายังนอนอยู่อีกหรอเช้าแล้วยังไม่ตื่นหรอเนี้ย พอหลังๆผมอายที่คนมาซื้อขนมเลยเอาผ้าห่มปิด แล้วคนที่เข้ามาซื้อขนมเห็นผมกำลังนอนแต่ก็เหมือนเดิมผมยังไม่หลับอ่ะครับ เขาก็คุยกับแม่ผม แล้วบอกว่าลูกนอนอยู่หรอนั้น ห่มผ้าน่ากลัวจังเหมือนศพแล้วหัวเราะ
แล้วบางครั้ง ไม่บางครั้งหรอก ก็ทุกวันนั้นแหละ จะชอบมีคนมาคุยกับแม่ผมทุกวันเลย แล้วอยู่บนหัวที่นอนผมด้วยห่างนิดหนึ่ง เขาคุยกันเสียงดังมาก ทั้งหัวเราะ ผมอดทนมาหลายครั้งมากครับ แล้วมีอยู่วันหนึ่งผมไม่ไหวจริงๆ
เลยคุยกับแม่ดีๆบอกตรงๆ แต่แม่ก็บอกว่าไม่ได้แหละมันเป็นมารยาทมันก็ต้องคุยอยู่แล้ว แล้วบอกผมว่าผมแค่นอนเฉยๆไม่ได้ทำอะไรนี้ แล้วพอผ่านไปอีก ผมไม่ไหวจริงๆครับวันนั้น แม่คุยกันเสียงดังมากทั้งหัวเราะ โวยวายด่าเพื่อน ผมระเบิด ขึ้นเสียงเลยครับ คุยเบาๆหน่อยได้ไหม!!
รำคาญ แม่ก็ส่วน กูแม่น่ะทำมาขึ้นเสียง เดียวนี่ก้าวร้าวขึ้นน่ะ ทำเป็นตะคอกใส่
ดูทำตัว ผมจะเถียงก็ไม่ออก มันไม่ใช่อะไรน่ะครับ คือแม่อ่ะ ที่บ้านอ่ะพูดภาษา อิสลาม แต่คือผมฟังเข้าใจ แต่พูดไม่ค่อยได้อ่ะครับ ก็เลยเถียงไม่เป็น ผมถนัดภาษาไทยไง แล้วผมเป็นคนหลับยากมากๆ คนอื่น5นาที่หลับ ส่วนผม ต้องใช้เวลานานมาก บางครั้งผมง่วง แต่มันนอนไม่หลับอ่ะครับ พอนอนๆกลิ้งไปกลิ้งมาหาท่าที่สบายที่สุด พออยู่อย่างนั้นไปสัก30-60นาที่ บางที่ก็ยังไม่หลับเหมือนตอนนี้แหละครับ
ตอนกลางคืน ย่าผม ก็ยังไม่นอน เขาจะนอนตี12ไม่ก็ตี1 แล้วเขาชอบบ่น ชอบโวยวายมากครับ เขากลัวกบพอเห็นกบปุป ก็เอาไม้กวาดมากวาดออกไป แล้วพอเอาออกไปเสร็จ เขาก็มาบ่นคนเดียว แล้วเสียงดังมากนอนไม่หลับเลย บอกดีๆเขาก็ไม่ฟังนั้นแหละตามเสต็ปเดียวกับแม่เลย ผมแค่นอนเฉยๆไม่ได้ทำอะไร บางวันนี้ผมต้องไปทำงานล้างจานก็ไม่ไหวเพราะนอนไม่พอนี้สิ เห้อ