สวัสดีค่ะ ตอนนี้เราจบ ม.6 กำลังจะขึ้นมหาลัย แม่เราเสียนะคะ พ่อหนีไปตั้งแต่แม่เสีย ไม่ได้รับมรดกอะไร ยกเว้นมรดกหนี้ที่ฝากไว้ให้เรา เราอยู่กับยายหลังแม่เสียมาตั้งแต่ 6 ขวบ น้าเป็นคนส่งเงินมาให้ใช้ เรามีพี่ชาย 1 คน บวชเรียนจน ม.ปลายถึงศึก เรากับพี่ อายุห่างกัน 7 ปี ตอนนี้พี่ไม่มีภาระอะไรค่ะ แต่ทำงานไม่เป็นหลักเป็นแหล่งเท่าไหร่ เข้าเรื่องต่อ เราติดคณะที่อยากเรียน มหาลัยที่อยากเรียน รอบ2 ที่บ้านบอกว่าจะส่งเรียน ในครอบครัวไม่มีใครจบ ป.ตรีเลย เราก็โอเค งั้นเราก็จะเรียนให้ แล้ว เมื่อไม่นานมานี้ น้าเราก็พูดขึ้นมาว่าไม่มีเงินเลย แล้วก็โทรไปถามคุณยาย เรื่องที่ให้กู้เงินสำรองไว้ให้เราเรียน ยายก็บอกว่าไม่เหลือเลย จังหวะนั้นเราก็ไม่รู้จะทำยังไง เราเลยไปบอกแฟน แฟนก็บอกว่าถ้าไม่มีจริงๆ ก็จะช่วย แต่แฟนก็มีเงินไม่มาก เพราะเพิ่งจบ ป.ตรี และแฟนก็เป็นซึมเศร้าเพราะแม่ของเขา เราก็ไม่อยากบอกอะไรเขามาก ไม่อยากให้เขาเครียด ตอนนี้ปัญหาของเราคือถ้าไม่มีเงินจริงๆ ก็อาจจะไปทำงาน และแฟนเราก็เป็นซึมเศร้าหนักมากช่วงนี้ แต่เขาก็หาอะไรทำ เพราะไม่อยากให้เรารู้สึกแย่ไปด้วย และในบ้านของเรากลายเป็นว่าเราเป็นคนที่เก็บเงินได้ดีที่สุดแต่ เราไม่ค่อยได้เงินเท่าไหร่ นานๆถึงจะได้ แต่เราก็เกรงใจนะ เพราะไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ และยังเลี้ยงเรามาตั้งแต่เด็ก หรือความจริงแล้ว มันเป็นหน้าที่ที่เขาต้องทำกันนะ ตอนนี้เราได้แต่น้อยใจตัวเอง แต่ความจริงแล้วเรามีแผนนะ แค่เทอมแรกจริงๆ ที่ให้ที่บ้านจ่ายค่าเทอมให้เรา พอเป็น นศษ ปี1 เราก็จะขอทุน ถ้าขอทุนไม่ได้ เราก็จะกู้ กยศ ที่จริงมันกู้ได้ตั้งแต่ ม.ปลาย แต่ที่บ้านบอกช้าไป เพราะเราคิดว่าเขาน่าจะส่งไหว เพราะเขารู้ตั้งแต่เนิ่นไปแล้ว ว่าเราจะจบม.6 ตอนไหนและขึ้นมหาลัยตอนไหน มันน่าน้อยใจตรงกูเงินมาให้เราเรียนแท้ๆ แต่กลับเอาไปใช้เอง ฮ่าๆ (คิดในใจกู้เองก็ใช้คืนเองด้วยนะ) ขอเล่าหน่อยถึงจะยาวไปหน่อย เพราะมาระบาย ตอนเด็กๆ ตั้งแต่ป.1 ที่มีอยู่กับยาย เราเรียนอยู่โรงเรียนชนบทในหมู่บ้าน เราได้เงินไปโรงเรียนวันละ 5 บาท จนถึง ม.1 ม.2 เราได้10บาท ส่วน ม.3 เราได้20 เราไม่เคยขอเงินมากกว่า100 บาท แล้วที่ขอ เพราะโรงเรียนมีกิจกรรม หรือต้องทำงานกับเพื่อน ส่งครู เราได้ทุน ได้รางวัลที่โรงเรียนเราให้ยายเราตลอด ตั้งแต่ป.1-6 เงินที่ได้ไปวันละ 5 บาทเราก็มีออมกับธนาคารโรงเรียน เราได้มาเกือบ2พันเลย มันเยอะนะ แค่นั้นอะ เงินในกระปุกออมสินเรา วันไหนยายบ่นไม่มี เราก็แคะมาให้ถึงมันจะแค่ 50-60 บาท เราก็ให้ยายทุกบาท เราเป็นเด็กดีมาก เราไปวัด ไปตักบาตรตามที่คุณยายบอกทุกวัน พอเราอยู่ ม.ต้น วันไหนเราไม่ไปวัดให้แก เราก็จะโดนตี โมโหเราไล่เราออกจากบ้าน ไล่ให้ไปตาย บอกว่าถ้าเปลี่ยนให้เราตายแทนแม่ของเราก็คงจะดี เราทนแบบนี้มา แต่เราไม่เคยมีความคิดที่จะฆ่าตัวตายเลย แฟนก็บอกเราเก่งมากที่อยู่ในสังคมแบบนี้มาได้ ขอบคุณที่อ่านจนจบนะ ถึงเราจะอธิบายไม่เข้าใจ แต่เราก็พยายามที่จะสื่อออกมาให้ดีแล้ว ขอบคุณทุกคนมากๆ เรารู้สึกดีขึ้นมาหน่อย ถึงจะมีคนอ่านรึไม่มี ก็เก็บไว้ให้เราอ่านก็ได้ ขอบคุณจริงๆ