ตอนนี้เราอายุ27 เราอยู่ในครอบครัวคนจีนเป็นครอบครัวใหญ่(ต้องการสื่อให้เห็นภาพค่ะว่าคนจีนครอบครัวใหญ่ ‘บางกลุ่ม’ ที่เป็นครอบครัวใหญ่ในแง่ที่ไม่โอเคมันประมาณไหน) เราพึงกลับมาจากตปท.กลางปีที่เเล้ว จนถึงตอนนี้รู้สึกคิดผิดมาก จมกับความรู้สึกนี้ตลอดว่าไม่น่ากลับมาเลย เพราะตั้งเเต่กลับมาคือมันไม่มีอะไรที่ดีเลย… อย่างที่บอกว่าครอบครัวเราเป็นครอบครัวใหญ่ เราจะได้รับอะไรที่มันNegative มากกว่า positive ตลอด โดยเฉพาะความเห็นแก่ตัวของคนในครอบครัว หรือความเลื่อมล้ำ การรัก ลูกรักหลานไม่เท่ากัน เป็นส่วนมาก*
จนเรียกได้ว่าคำว่าครอบครัว ไม่ใช่พื้นที่ปลอดภัยเลยสำหรับเรา ตอนกลับมาเเรกๆชีวิตเราเสียศูนย์ไปแล้วรอบ1เพราะกลับมาเเล้วมาเลิกกับเเฟนที่คบกันมานานเป็น10ปีเพราะระยะทางมันทำให้คนนอกใจจริงๆ+โดนขู่blackmail เสียศูนย์ไปพอสมควร ไปหาจิตเเพทย์ เค้าก็บอกว่าเราเป็นซึมเศร้าขั้นเริ่มต้น ตอนนั้นเราเองก็สู้นะคะ สู้จนมันดีขึ้น
เเต่ลึกๆก็รู้ว่ามันไม่ใช่ปัญหาเดียวที่ถ้ามันจะหมดไปแล้วความรู้สึกแย่ๆจะหายไป เพราะยังมีปัญหาเรื่องครอบครัวอยู่… ตอนนั้นเราเเก้ปัญหาด้วยการหางานทำ พอเราได้ใช้ชีวิตที่รู้สึกว่าเรามีค่าขึ้นเเล้วมันก็หายไปช่วงนึงเลยค่ะ จนกระทั่ง แผลเดิมเริ่มโดนสะกิด ตอนแรกเเค่สะกิดค่ะ ไปๆมาๆจนถึงตอนนี้มันกลายเป็นขยี้จนความรู้สึกมันเละไปกว่าเดิมหมดเเล้วค่ะ หนักถึงขั้นที่คิดว่าตายไปมันคงทรมานน้อยกว่าสิ่งที่ต้องเจอในทุกๆวัน แต่อีกใจมันก็คิดค่ะว่าถ้าเราได้กลับไปอยู่ตปท.มันอาจจะมีอนาคตที่ดีก็ได้ปะ ควรจะสู้อีกสักรอบมั้ย เเต่ก็นั้นเเละหนทางมันยากกว่าทางเเรกซะเหลือเกิน ซึ่งตอนนี้เเรงมันเเทบจะไม่มีเเล้ว มันเลยหยุดคิดแบบหัวข้อกระทู้ไม่ได้จริงๆค่ะ เราควรทำยังไงดีคะ มันตึบไปหมดเเล้วจริงๆ ……?
FYI; เรามีเพื่อนนะคะ 55
เเต่คือเราเเค่พูดให้มันฟังไปบ่อยแล้วจนเราเกรงใจมันจนคิดว่ามันคงเบื่อที่จะฟังเหมือนกัน เพราะมันก็วนอยู่แค่พี่น้องเรา ญาติเรา พ่อเเม่เรา คนไหนมาเห็นแก่ตัว หรือ เห็นแก่ตังค์ใส่เราอีก
เราเลยเก็บไว้คนเดียวมาตลอด
ขอบคุณค่ะ