"จะสิ้นเดือนละค่ะ.ที่บ้านบอกไม่มาสักที ไม่งั้นเค้าจะตามไปหาถึงบ้านเองนะคะ เค้าบ่นกันแล้วนัดไม่มา"
ก้าวร้าวแล้วหนึ่ง เหมือนเจ้าหนี้ทวงลูกหนี้

"วันใหนแม่ยุย้านเข้าๆๆกะพาเขามาสักแปบกะได้นิเนาะ เหมือนที่มายร่ำร้องขอมาอยู่ที่บ้านแม่นะเนาะ"
แม่จิกตอบแล้ว 1 แต่ไม่หยาบใส่ จขกท.น่าจะรับไม่ได้กับคำที่ว่า "..เหมือนที่มายร่ำร้องขอมาอยู่ที่บ้านแม่นะเนาะ" รับความจริงให้ได้ก่อนค่ะว่าไปร่ำร้องขอเค้าอยู่จริงๆ

"แม่พิมงี้ก็ไม่ถูกนะ
แค่มาคุยกับที่บ้านแม่บอกจะมาหลายครั้งแล้วไม่มา แล้วเค้าก็บ่นกันไง หนูก็แค่มาบอกว่าถ้าไม่มาสักทีเค้าจะไปหาเอง ไม่ใช่มาพิมใส่ว่า เหมือนที่ร้องขออยู่ที่นู้นมันคนละเรื่องกันค่ะ
พิมแบบนี้เสียใจนะคะ มันแทงใจดำเกินไปค่ะ
ก็เค้าบ่นกันเพราะว่านัดหลายเดือนแล้วไม่เคยมาเลย
ถ้าแม่จะพิมมาแบบนั้นมันไม่ได้นะคะ  เห็นใจคนอ่านบ้างค่ะ เรืองมาคุยก็คือคุย อย่าเอาเรื่องอื่นมาเกี่ยวกัน
เค้านัดแม่ให้แม่เพราะอะไร เพราะแม่เป็นฝ่ายชายที่ต้องมาหา ไม่ใช่เค้าบ่นว่าไม่มาสักทีแล้วมาบอกก้มาหาที่บ้านเช้าๆเองสิ มันไม่ได้ค่ะเข้าใจด้วยนะคะ
ไม่รู้หรอกนะว่าแม่คิดอะไรอยู่ทำไมไม่มาสักที แต่ยังไงสักวันก็ต้องเข้ามาคุยอะค่ะ. ระวังเค้าไปหาเองละจะโดนเค้าบ่นเอานะคะว่าไม่ยอมมาเพราะก็อยู่ใกล้แค่นี้
หนูก็แค่มาบอกเพราะหวังดีกลัวเค้าจะไปหาเอง"
ก้าวร้าวมาาาาาก สั่งสอน และบังคับแม่เค้ามากๆค่ะ
ฝ่ายชายทำไมต้องไปหา
จขกท.เป็นฝ่ายหญิงยังเคยเข้าไปอยู่บ้านเค้าเฉยๆเลย

"รอหน่อยนะ"
แม่แฟนตอบกลับมานิ่มมากนะคะ

"ทางบ้านเราไม่ได้รู้หรือรับรู้ว่าเราเคยไปอยู่นั้น
แต่เค้าให้เรียกแม่มาคุย เพราะหลังจากเรากลับมาอยู่บ้านตัวเองได้2-3 อาทิตย์ เราก็อยากเปิดตัวแฟนให้พ่อแม่รับรู้ แฟนเราก้ไม่อยากหลบๆซ่อนๆคอยแอบมารับ
แต่พอตั้งแต่วันนั้นทางบ้าสเราชอบแฟนเรามากๆจึงบอกให้แฟนไปบอกแม่เรื่องเข้ามาคุย
แต่ที่เรียกเค้ามาคุยเค้าตกลงและยินยอมจะมาคุยแต่เค้ายังไม่ว่างก็แค่นั้น"

จขกท.ควรบอกให้พ่อแม่รับรู้ค่ะว่าไปอยู่บ้านแฟนแล้ว ไม่ต้องเหนียม พ่อแม่จะได้ไม่ต้องเรียกสินสอดเลย ตอนเข้าไปอยู่บ้านเค้าก็ไปได้ เป็นคนกลางคุยกับฝั่งตัวเองให้ได้ค่ะ

เค้าตกลงยินยอมมาคุย นี่คือจากปากแฟนหรือจากปากแม่คะ
บอกเองว่าเค้ายังไม่ว่าง แต่ตัวเองไปประชด-ดันเค้าแบบนั้น พังค่ะ

แฟนกับจขกท.รักกันมาก ก็อยู่กันไปค่ะ เอาแบบคนหัวสมัยใหม่ จดทะเบียนกัยเฉยๆก็ได้
แต่ถ้าจะให้แม่เค้าไปขอ มันหมดสิทธิแล้วตั้งแต่คุณไปก้าวร้าวใส่เค้าครั้งแรก

สินสอด เงินรับขวัญ การไปสู่ขอ เป็นเรื่องของการเจรจาพูดคุย โดยดูจากพฤติกรรมที่ฝ่ายหญิงและชายปฏิบัติต่อกัน และพฤติกรรมที่อีกฝ่สยหนึ่งปฏิบัติต่อครอบครัวอีกฝ่ายหนึ่งนะคะ
สถานการณ์ตอนนี้ถ้าให้แม่แฟนควักเงินจ่ายค่าสินสอดให้คุณคงเป็นไปได้ยากมากค่ะ คุยกับแฟนเก็บเงินกันเองก่อนนะคะ ตอนนี้เหมือนคุณไปปิดประตูที่จะให้แม่เค้ามาสู่ขอแล้วค่ะ

จากที่อ่านข้อความของคุณ ถ้าเราเป็นแม่แฟน ก็คิดว่าคุณก้าวร้าวนะ
เพราะการเลือกใช้คำพูดแบบไม่มีหางเสียง ทำให้คนที่รับและอ่านข้อความตีความหมายผิดได้ (โดยเฉพาะส่งหาผู้ที่อาวุโสกว่า)
เราเข้าใจว่า คุณเองก็อยากจะทำให้เรื่องนี้ถูกต้อง ตามทำนองคลองธรรม มาพูดคุย ตกลงกันให้จบ

ขออนุญาตยกตัวอย่างข้อความเปรียบเทียบนะ จะได้เห็นภาพขึ้นสักหน่อย
ถ้าเป็นเรา จะเปลี่ยนประโยคดังต่อไปนี้ว่า
1. "จะสิ้นเดือนละค่ะ." เปลี่ยนเป็น "สวัสดีค่ะแม่ (ตามด้วยสติ้กเกอร์ พนมมือ) ใกล้สิ้นเดือนแล้วค่ะคุณแม่"
2. "ที่บ้านบอกไม่มาสักที" เปลี่ยนเป็น "พอดีที่บ้านหนูเค้าถามมาว่า เมื่อไรคุณแม่จะสะดวกมาคะ" + (สติ้กเกอร์รอยยิ้ม)
3. "ไม่งั้นเค้าจะตามไปหาถึงบ้านเองนะคะ" เปลี่ยนเป็น "ถ้าคุณแม่ไม่สะดวก ไม่เป็นไรค่ะ เดียวพ่อกับแม่หนูจะไปพบแม่ที่บ้านเองก็ได้นะคะ"
4. "เค้าบ่นกันแล้วนัดไม่มา" เปลี่ยนเป็น "พวกท่านพูดถึงแม่ตลอดเลย เห็นคุณแม่นัดไว้ว่าจะมา"
พร้อมส่งสติ้กเกอร์รอยยิ้มหวาน ๆ ให้แม่แฟน ไปอีกหนึ่งกรุบ ก็ทำให้ข้อความมีความอ่อนโยนขึ้น แต่ก็ยังคงใจความสำคัญเอาไว้

ข้อความที่สั้น และตรงประเด็นเกินไป อาจจะทำให้ผู้รับข้อความ แปลความหมายผิดได้
ใจเค้าใจเรา ถ้าคุณลองสลับตำแหน่งเป็นแม่แฟน แล้วลองอ่านข้อความที่ส่งมา คุณจะรู้สึกอย่างไร
ถ้านึกไม่ออกไม่เป็นไร อีก 5 ปี คุณลองกลับมาอ่านกระทู้นี้อีกครั้ง เราว่าคุณจะได้รับคำตอบของกระทู้นี้เอง

ส่วนเรื่องจะไปต่อหรือพอแค่นี้ สำหรับเราคงไม่สามารถตัดสินใจแทนคุณได้ ถ้ายังรอได้ก็รอ เพราะเราก็ยังรู้สึกว่า
คุณสองคนก็มีความสุขด้วยกันดี แค่มีปัจจัยเรื่องแม่แฟนที่ยังไม่มาพูดคุยสักที ถ้าตัดเรื่องแม่แฟนออกไป คุณก็ยังโอเคกับความรัก
ถ้ายังรอได้ก็รอ ถ้ารอไม่ได้แล้ว ก็คงต้องเลือกที่จะจบความสัมพันธ์

ขอให้โชคดี

ทรงนี้ แม่ฝ่ายชายไม่อยากให้คุณเป็นสะใภ้

คือปล่อยตามใจให้ลูกชายกินแหละ แต่ไม่อยากหมั้นหรือตบแต่งคุณเป็นสะใภ้อย่างเป็นทางการ

แต่แม่แฟนก็ไม่อยากพูดออกปากตรงๆ เลยบ่ายเบี่ยงมาตลอด พอคุณตื้อมากๆก็โมโหซะเลย เผื่อจะได้เลิกๆกันไป

แม่ผู้ชายไม่ชอบหนูตั้งแต่หนูเข้าไปอยู่บ้านเขาแล้ว เรามักเตือนเสมอว่าถ้ายังไม่แต่งงาน อย่าย้ายเข้าบ้านฝ่ายชายเด็ดขาด ต่อให้แต่งแล้วถ้าแยกบ้านได้ก็ควรแยก

พอหนูย้ายไปอยู่กับเขา พ่อแม่หนูก็ต้องเป็นฝ่ายเร่งรัดให้ทำอะไรให้มันถูกต้องตามประเพณี ชาวบ้านจะได้ไม่นินทาสนุกปาก  แต่พอไปเร่งเข้า เขาไม่พร้อม และไม่ยินดี ผลมันก็เลยออกมาเป็นแบบนี้แหละ

ชนวนที่ทำให้ถึงกับแตกหักคือ แชท หนูอาจจะคิดว่า คำพูดธรรมดา แต่คนนอกมาอ่านต้องบอกว่า แรง และไม่สุภาพ ไม่เหมาะสำหรับการเจรจาความกับผู้ใหญ่ หนูทำเหมือนพูดกับคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน

แยกย้าย บ้านใครบ้านมันดีกว่า จำไว้เป็นบทเรียน คบใครก็ดูให้นาน ๆ อย่ารีบย้ายไปอยู่บ้านเขา