เราขอเริ่มเรื่องเลยนะคะ....เราคบกับสามีและแต่งงานกันมาร่วม 7 ปีแล้ว...มีลูกกันสองคน...ซึ่งแม่ผัวไม่ชอบเราเท่าไรเพราะเราไม่ใช่เป็นลูกสะใภ้ที่เค้าต้องการ...แต่สามีรักเรากับรักลูกเรามาก...เรื่องเรากะแม่ผัวคือประมาณว่าปั้นหน้าใส่กันว่าดีกัน...แต่ลับหลังเราก่อบ่นให้ลูกชายฟัง...สามีเราก็รู้แค่ผิวเผินแต่สามีเราก็ไม่ได้คิดเล็กคิดน้อย.....เราทนเอาเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เราก็ไม่อยากใส่ใจ เราทนมาตลอด...จนถึงวันหนึ่งเราสะดุดกับข้อความที่แม่สามีส่งมาให้ แต่แกไม่ได้ส่งมาโดยตรงแกส่งผ่านน้องสะใภ้เราอีกที (ซึ่งเป็นคนนอก)....เรื่องมันมีอยู่ว่า
เรากับสามีทะเลาะกัน เรื่องผัวเมียลิ้นกับฟันเป็นเรื่องธรรมดา เดี๋ยวอีกวันเราก็ดีกันแล้ว แค่เข้าใจผิดกันบ้างเล็กน้อย พอเย็นลงเราก็ปรับความเข้าใจเข้าหากัน...แต่แม่ผัวหาช่องว่างอยู่แล้ว....ส่งข้อความมาบอกว่า
"ข้อความนี้ฝากให้ถึง พ่อ-แม่....(ชื่อเรา) ด้วย เพราะติดต่อเขาไม่ได้ (จิงแล้วไม่มีเบอร์โทรขึ้นเลยสักเครื่อง) ให้เขารู้เสียบ้างเสียใจและเขียนจากความรู้สึกเพราะสงสาร....(ชื่อลูกตัวเอง) วันๆ ลูกสาวไม่ได้ทำอะไร งานบ้านก็ไม่คิดจะทำนั่งเฝ้าลูกแล้วบ่นว่าเหนื่อย กับข้าวไม่หุงหาให้ลูกกินรอแต่ความช่วยเหลือจากพ่อแม่และผัวหาให้ อาหารมื้อเข้าหรือมื้อไหนเท่าที่สังเกตุถ้าแม่ไม่อยู่วันไหนจะตายขึ้นมาบ่นว่าเหนื่อยความเป็นแม่ทุกคนต้องอดทน อยากมีลูกทำไม รู้จักทำลูกแต่ปัญญาหาเงินไม่มี แค่ค่านมเดือนๆ ยังลำบากคำว่าแม่บ้านไม่มี เธอไม่ได้ทำงานนอกบ้านการเอาใจใส่ผัวไม่มี ใช้นิสัย-ดันขว้างของ...สันดานเลว...ไม่สมควรอยู่ด้วยกัน ปล่อยให้เป็นแม่ม่ายลูกสอง แต่จะให้....(ชื่อลูกตัวเอง) ตัดสินใจอีกทีช่วงนี้ก็ไม่สายสำหรับ....(ชื่อลูกตัวเอง) ถ้าจะแยกกันอยู่ ลูกชายทำงานนอกบ้านแต่....(ชื่อเรา)อยู่เลี้ยงลูกที่บ้านปัญญาหาเงินเลี้ยงลูกไม่พอ แต่อวดเก่ง อวดดี ไม่เกรงใจแม่ผัว จนแต่ไม่เจียมตัวสันดานเลว ขว้างของทำลายของในบ้านสุดที่จะเลวหาไม่ได้ อยู่ก็ไม่ใช่จะสวยงานก็ไม่ใช่จะเก่งจะไปไหนจะทำอะไรก็ต้องรอผัว รอแม่ ขอเวลาอีกนิดเดียว...(ชื่อลูกตัวเอง) ก็ตัดสินออกมาเอง"
เราจะบอกว่า....สิ่งที่แม่ผัวเขียนมาคือเค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรก....เรามีงานทำแต่เรารับงานอิสระ เราเคยเป็นนักวิจัยทำงานให้กับมหาลัยชื่อดัง เราอยากเลี้ยงลูกของเราเอง....เราเลยรับโครงการน้อยลง...ส่วนเงินเราอาจจะมีปัญหาอยู่บ้าง...แต่ไม่ถึงกับขัดสนแต่อย่างได...เพราะเราก็มีครอบครัวของเราคอยช่วยคอยปรึกษาอยู่เสมอ...ตอนนี้ลูกของเราอายุ 2 ขวบ และ 7 เดือน พอลูกเข้าโรงเรียนทั้งคู่เราก็กลับไปทำงานตามเดิมอยู่แล้ว....
...ยังไงขอชาวพันทิปให้ความเห็นกับกระทู้นี้หน่อย...ว่าสมควรมั้ยกับคำพูดแบบนี้ ซึ่งตระกูลเราก็ไม่เคยเจอ...อีกอย่างแม่ผัวเราเป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว...แบบว่าต่อหน้าอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง (เป็นกับทุกคนที่คุยกับแก พอคุยกันเสร็จยังไม่ทันหันหลังกลับ แกจะนินทาทันที)
ขอความคิดเห็นจากข้อความที่แม่สามีส่งมาด่าเรา
เรากับสามีทะเลาะกัน เรื่องผัวเมียลิ้นกับฟันเป็นเรื่องธรรมดา เดี๋ยวอีกวันเราก็ดีกันแล้ว แค่เข้าใจผิดกันบ้างเล็กน้อย พอเย็นลงเราก็ปรับความเข้าใจเข้าหากัน...แต่แม่ผัวหาช่องว่างอยู่แล้ว....ส่งข้อความมาบอกว่า
"ข้อความนี้ฝากให้ถึง พ่อ-แม่....(ชื่อเรา) ด้วย เพราะติดต่อเขาไม่ได้ (จิงแล้วไม่มีเบอร์โทรขึ้นเลยสักเครื่อง) ให้เขารู้เสียบ้างเสียใจและเขียนจากความรู้สึกเพราะสงสาร....(ชื่อลูกตัวเอง) วันๆ ลูกสาวไม่ได้ทำอะไร งานบ้านก็ไม่คิดจะทำนั่งเฝ้าลูกแล้วบ่นว่าเหนื่อย กับข้าวไม่หุงหาให้ลูกกินรอแต่ความช่วยเหลือจากพ่อแม่และผัวหาให้ อาหารมื้อเข้าหรือมื้อไหนเท่าที่สังเกตุถ้าแม่ไม่อยู่วันไหนจะตายขึ้นมาบ่นว่าเหนื่อยความเป็นแม่ทุกคนต้องอดทน อยากมีลูกทำไม รู้จักทำลูกแต่ปัญญาหาเงินไม่มี แค่ค่านมเดือนๆ ยังลำบากคำว่าแม่บ้านไม่มี เธอไม่ได้ทำงานนอกบ้านการเอาใจใส่ผัวไม่มี ใช้นิสัย-ดันขว้างของ...สันดานเลว...ไม่สมควรอยู่ด้วยกัน ปล่อยให้เป็นแม่ม่ายลูกสอง แต่จะให้....(ชื่อลูกตัวเอง) ตัดสินใจอีกทีช่วงนี้ก็ไม่สายสำหรับ....(ชื่อลูกตัวเอง) ถ้าจะแยกกันอยู่ ลูกชายทำงานนอกบ้านแต่....(ชื่อเรา)อยู่เลี้ยงลูกที่บ้านปัญญาหาเงินเลี้ยงลูกไม่พอ แต่อวดเก่ง อวดดี ไม่เกรงใจแม่ผัว จนแต่ไม่เจียมตัวสันดานเลว ขว้างของทำลายของในบ้านสุดที่จะเลวหาไม่ได้ อยู่ก็ไม่ใช่จะสวยงานก็ไม่ใช่จะเก่งจะไปไหนจะทำอะไรก็ต้องรอผัว รอแม่ ขอเวลาอีกนิดเดียว...(ชื่อลูกตัวเอง) ก็ตัดสินออกมาเอง"
เราจะบอกว่า....สิ่งที่แม่ผัวเขียนมาคือเค้าไม่ชอบเราตั้งแต่แรก....เรามีงานทำแต่เรารับงานอิสระ เราเคยเป็นนักวิจัยทำงานให้กับมหาลัยชื่อดัง เราอยากเลี้ยงลูกของเราเอง....เราเลยรับโครงการน้อยลง...ส่วนเงินเราอาจจะมีปัญหาอยู่บ้าง...แต่ไม่ถึงกับขัดสนแต่อย่างได...เพราะเราก็มีครอบครัวของเราคอยช่วยคอยปรึกษาอยู่เสมอ...ตอนนี้ลูกของเราอายุ 2 ขวบ และ 7 เดือน พอลูกเข้าโรงเรียนทั้งคู่เราก็กลับไปทำงานตามเดิมอยู่แล้ว....
...ยังไงขอชาวพันทิปให้ความเห็นกับกระทู้นี้หน่อย...ว่าสมควรมั้ยกับคำพูดแบบนี้ ซึ่งตระกูลเราก็ไม่เคยเจอ...อีกอย่างแม่ผัวเราเป็นคนปากหวานก้นเปรี้ยว...แบบว่าต่อหน้าอีกอย่างลับหลังอีกอย่าง (เป็นกับทุกคนที่คุยกับแก พอคุยกันเสร็จยังไม่ทันหันหลังกลับ แกจะนินทาทันที)