ตอนเรา อายุ 5 ขวบ แม่ เราก็ เสียชีวิตหลังจากคลอดน้องสาวเรา ตอนนี้ในครอบครัว มี เรา พ่อ พี่สาว ( เคยฟังจากพ่อมา ว่า คนละพ่อกับเรา ) และ ยาย กับ น้า  พอแม่เสีย พี่เป็นคนที่ เกเร ก็เกเร ไป จนได้ แฟน  ส่วน เราก็กลายเป็นคน อ่อนไหว จิตใจ อ่อนแอ  ส่วน น้องสาวเรา หลังจากคลอด ออกมา ประมาณ 8 เดือน ป้า ก็มารับเลี้ยงไปเป็นลูกบุญธรรม  และเรื่องที่ไม่มีใคร อยากให้เกิด ก็เกิดขึ้น พ่อเราไล่พี่สาว ให้ไป อยู่กับแฟน ไม่งั้น แกจะเอาพี่สาว ทำเมีย เราก็ไม่รู้ว่าพี่สาว คิดยังไงเลือก อยู่กับพ่อ ยาย เลยไล่พวกเราออกจากบ้านของยาย  ไม่นานนัก พี่ก็ท้อง และคลอดน้อง เป็น เด็กผู้หญิง พ่อ เราก็ทำงานหาเงินเยอะๆ เพื่อที่จะ ดาวน์รถยนต์ แต่สุดท้าย พี่สาว เรา ก็เอาเงิน ทั้งหมดไปให้แฟนพี่สาว และก็ไป อยู่กินกัน พ่อ เราก็เสียใจมาก ตอนนั้นเรายังไม่รู้อะไร เราเลยสงสารพ่อมาก หลังจากนั่น พ่อก็ หาแม่คนใหม่มาให้เราเรื่อยๆ และพาเราเที่ยวกลางคืน( คาราโอเกะ) ซึ่งมี อบายมุข ทุกอย่าง เหล้า การพนัน และ การขายตัว และสารเสพติด  เรา ดำรงชีวิตอยู่แบบนั้นมาจน อายุ 9 ขวบ ลุงของเรา ได้มา ชักชวนพ่อให้ไปอยู่ด้วยกัน ทำงาน ด้วยกัน ขอ เสริมนิดนึง พี่สาว เรา ไม่มีการ ติดต่อกลับมาเลย นับแต่ ออกจากบ้านไป และเราก็คิดว่าพี่สาวใจร้าย และ ข่าวคราว ลูกของพี่เรา ก็ไม่รู้อีกเลย  ต่อจาก ลุงมาชวน นะ  พ่อให้เราเลือก ว่าจะไป อยู่กับยาย หรือ อยู่กับพ่อ เราเลือก อยู่กับพ่อ เพราะเราคิดว่า เราจะได้เรียนสูงๆ จะได้เลี้ยงดูทุกคน พอ ย้ายบ้าน จาก จ. ที่เคย อยู่ ไปอีก จ. ที่ลุงอยู่ เราก็ย้าย โรงเรียนเช่นกัน มันก็เกิดเรื่อง ขึ้น หลายอย่าง แต่จะเล่า ที่ สำคัญแล้วกัน พอเรา  ป. 5- 6 เราก็มีเพื่อนรุ่นน้องที่ สนิทอยู่ 2 คน ตอนแรกๆก็ดี มา หลังๆ พ่อเราเริ่มอีกแล้ว  แก เอาเรื่องที่แก ลวนลาม เด็ก พวกนั่น มาพูดให้เราฟังบ้าง เรา รู้สึกไม่ดี แต่ก็ต้องไม่สนใจ และทำเป็นไม่รู้  จนในที่สุดก็เกิดปัญหาขึ้น พ่อแม่ของเด็กคนนึงจับได้ พ่อเราเลยย้ายไปทำงานอีก จ. และฝากเราไว้ กับลุงและป้า เราก็อยู่เรียน จนจบ แต่ตลอดเวลาที่อยู่กับ ป้า เราไม่เคยได้ขี่รถไป โรงเรียน เราเดินไปเอง บางครั้งโชคดีได้ซ้อนท้ายเพื่อนชายที่ สนิท ไปโรงเรียน  พอจบ ป.6 เราก็ต้องไปต่อ ที่อื่น และลูกชาย ป้า ก็มา พี่ชาย เค้าก็จะไป ต่อ โรงเรียนอื่น เหมือนกัน เลยได้ ไป โรงเรียนเดียวกัน เราก็มีโทรศัพท์ คุยแชทกับพี่เค้า  วันนึง พี่ เค้าก็ขอให้เรา ออกมา เจอหน่อยกลางดึก เราก็เปิดประตูหลังบ้าน ออกไป  สิ่งที่เรา เจอ เราตกใจมาก พี่เค้า เอาไอ้นั่นมาให้เราจับ เค้าพยายามจะลวนลามเรา เราบอกเราเมนมา และรีบหนีเข้าบ้านทันที เราก็กลับมา นอน เรารู้สึกตัว อีกที ที่มือเรามันก็มีบ้างอย่างนิ่มๆ เราสะดุ้งดีดตัวลุกจากที่นอน ก็ต้องตกใจ เพราะพี่เค้ามา นั่งอยู่ในบ้าน พอเราตื่นพี่เค้าก็รีบออกไปทันที  เราก็คิดว่าที่มือเราจับคืออะไร แล้วก็คิดไปว่าคงเป็นแก้ม แต่ก็ทำเราผวาไปเลย ต่อมา เราก็ไป อยู่ โรงเรียนประจำ ตอนแรกๆ ก็ สนุก ส่วน พี่ชายคนนั้น ทำเป็นไม่รู้จักกันเลย  ตอนแรกเรา สนุกกับการเรียน และชีวิตที่โรงเรียนมาก แต่หลังๆ เราก็เริ่ม ไม่สนุกแล้ว การเรียน เราก็ยังชอบ แต่ชีวิตที่อยู่ที่นั่น กลับทำให้เราไม่อยากอยู่ เราอยู่จนจบ ม. 1 และขึ้น ม. 2  พอ ขึ้น ม.2 ได้ไม่นาน พ่อก็มารับและพาเราย้าย เพราะเราทนอยู่ไม่ไหวอีกแล้ว เราก็ย้ายมาที่ จ. ที่พ่อ ย้าย มาก่อน เราก็ เข้า โรงเรียนที่นั่น และ ก็พยายามตั้งใจเรียนอีกเหมือนเดิม คราวนี้ มีรถรับ- ส่ง เด็กนักเรียน เราก็เลย ขึ้นรถ รับ- ส่ง แต่ คุณครู ปล่อยช้า บ้าง รถมาส่งช้าบ้าง พ่อเราหาว่าเรา ทะเหลทะไหล,(อาจจะเขียน ผิด ขอโทษด้วย ค่ะ )  เลยต่อว่าเรามากมาย และเราก็กลายเป็นเหมือนพี่สาวในอายุ 14 ปี เราโดนพ่อกระทำ เรา ไม่กล้าโต้แย้ง เรา กลายเป็นท่อนไม้ไว้ ระบาย อารมณ์ ขัดขืน ไม่ได้ ไม่งั้นก็โดนไล่ออกจากบ้าน สุดท้ายเรากลัวคนอื่นจะรู้ เราเลย ออกจาก โรงเรียน มาช่วยพ่อทำงาน เราทำเหมือนเราโอเค ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และพยายามหลบเลี่ยง  เรา น้ำท่วมปาก ไม่กล้าบอก ใคร เพราะคนภายนอกก็จ้องจะทำร้ายเราด้วยคำใส่ร้าย ส่วน คน ภายใน ที่มีอยู่คนเดียว ก็ ไม่ใช่ที่พึ่งเลย ทำร้ายเรา เหมือนกัน  เราอดทน คิดหาทางหนีเสมอ และเราก็คิด อยากตาย หลาย สิบ หลายพัน ครั้งต่อวัน เราเป็นเพียง เด็กคนหนึ่ง กลับต้องแบกรับปัญหาทุกอย่างที่ เข้ามา ไม่ว่าอะไรเราก็ผิด  เรา มีความหวังว่า เราพยายาม พูด เดี๋ยวพ่อก็ คิดได้ และหยุดทำเราแบบนี้ แต่ไม่เลย สุดท้าย ก็ต้องย้าย ที่อยู่ เพราะปัญหา และเราก็ไม่รู้เลย ว่า ชีวิตเรากำลังจะพัง หมดทุกอย่าง  พอ ย้ายมา ท้อง เราก็เริ่ม โต เรา ประจำไม่มา เรา กังวล แต่ พ่อ เราก็ เคยพูดกับเราว่าแกอยากมีลูก เรา เครียดมาก เราบอก แก แก ไม่ทำอะไรเลย แล้วบอกให้เราหาทางเอง  พอ เรื่องมันฉาว ก็โบย ว่าเรา มี ผัว แล้วมีลูกทั้งที่เราๆไม่เคยมี สุดท้าย คนอื่นๆก็รู้ทุกอย่าง เราก็ต้องอายและ ชีวิตของเราก็ดิ่งลงไปสู่เหวที่ลึกยิ่งกว่า เราคิดจะฆ่าเด็ก ก็ไม่อยากทำ เราคิดจะฆ่าตัวตาย มันก็ไม่ คุ้ม สุดท้าย เราก็คลอด เด็กออกมา ตอนนั้น เรา อายุ 18  มีคนคิดจะเอาพ่อเข้าคุก แต่สุดท้ายก็เปล่า เลย เพราะเรารู้ว่าจะเป็นแบบนี้ เราเลย ไม่ ปรึกษาใคร เราก็เลี้ยงลูกของเราไป และ เราก็ไม่มี ความเคารพ เชื่อถือ หรือนับถือ พ่อคนนี้อีกแล้ว เราคิดว่า เป็นคนแปลกหน้าไป และ ทำเราขนาดนี้แล้วยัง จะทำ อีก เรา พูดปฎิเสธ อย่างเด็ดขาด  ไม่ให้เค้า ทำอะไรเรา อีกเลย เราคิดจะหนีไป โดย ให้ ป้า ที่นี่ เลี้ยงลูก ให้ก่อน เรา ก็ ลอง ไป ลองเชิง แต่สุดท้าย ก็อย่างที่ คิด ไม่ช่วย แถมยัง แพร่กระจายที่เราไปปรึกษาอีก  เราเลยไม่เชื่อใจใครอีกแล้ว จน ตอนนี้  วันนี้ พ่อ เราก็  บอกไม่ให้เราไปซื้อกับข้าว บอกว่า เปลือง  เราก็ เลย อยากถาม ทุกคน ค่ะ เรา ผิดไหม ที่ช่วยทำงานไม่ได้   แต่พ่อแล้วก็บ่น ว่าทำงาน คนเดียวจะ ไม่ไหวแล้ว   แล้วก็เราจะเปรียบเทียบให้ดู
  พ่อ
ทำงาน  ของใช้ ส่วนตัว ยาเส้น ใบจาก กาแฟ ธูปยุง
เรา
ไม่ได้ทำงาน เรียนไม่จบ ( เพราะใคร ล่ะ )
ของใช้ส่วนตัว ผ้าอนามัย ขนมที่ซื้อมากินกับลูก
ของใช้ส่วนรวม ฯลฯ
แล้วใครที่ผิดหรือถูกค่ะ หรือไม่มีใคร ผิด