วันนี้เราเดินทางไปต่างจังหวัดกับพ่อและแม่ค่ะเพื่อไปงานบวชพี่ชาย(ลูกพี่ลูกน้อง) บอกก่อนเลยว่าเราไม่สนิทกับพ่อเลย เพราะพ่อกับแม่เราแยกกันอยู่ส่วนเราอยู่กับแม่ค่ะ ขณะที่พ่อขับรถเราก็เล่นมือถืออะไรนิดหน่อยๆแบบถ่ายคลิปเล่น ด้วยความที่พ่อเราเป็นคนหัวโบราณก็เลยบ่นว่า นี่แหละมัวแต่เล่นมือถืออย่างนี้สมองมันเลยคิดอะไรไม่ได้ และที่ใส่แว่นสายตาสั้นก็ไม่ใช่อะไรหรอกก็ดูทำตัวสิ เราเข้าใจว่าพ่อจะสอนเราแต่นี่เราแค่หยิบออกมาคุยกับเพื่อนถ่ายอะไรนิดหน่อยๆเองไม่ได้เล่นตลอดเวลา พอตอนเที่ยงเรากับพ่อแม่ก็ไปหาร้านอาหารทาน ตอนนั้นเราง่วงเหนื่อยมากเลยเอาหัวฟุบนอนกับโต๊ะ แล้วทีนี้พ่อก็ว่าเราเราก็งงว่าจะว่าทำไมอาหารก็ยังไม่มาซะหน่อย แล้วหลังจากนั้นพ่อก็บ่นเรื่องของเราต่ออีกค่ะเกี่ยวกับมารยาท คือพอกินเสร็จเรารีบวิ่งออกมาหาที่หลบเลยค่ะตอนนั้นคือไม่ไหวแล้วไม่อยากทนฟังคำพูดลบๆจากพ่อความคิดชั่ววูบตอนนั้นคืออยากวิ่งออกไปกลางถนนมากแต่แม่เข้ามาเตือนสติทันก่อนค่ะ หลังจากนั้นเราเลยไปซื้อของในเซเว่นกับแม่ตอนซื้อเราก็ร้องไห้บ่นไปด้วยตอนนั้นคือจะวางแผนฆ่าพ่อเลยด้วยซ้ำ ช่วงบ่ายๆคืออากาศร้อนมากจนเราไม่มีอารมณ์จะอยู่ต่อเราเลยบ่นอยากกลับบ้านบวกกับความเหนื่อยด้วย พ่อก็เลยขับรถพากลับค่ะ แต่ขณะพากลับนี่แหละค่ะโดนด่าตลอดทางเลยจะบอกว่าพ่อด่าตลอด2ชม. เราแอบอัดเสียงพ่อมาด้วยค่ะทุกตลอดการเดินทางพอกลับไปฟังทีไรจิตตกร้องไห้ตลอดเลยค่ะ พ่อบ่นด่าเราด้วยคำหยาบคายจนเราทนไม่ไหวแพนิคร้องไห้เลยค่ะตอนนั้น แล้วพอเรายิ่งร้องไห้พ่อก็ยิ่งตะคอกใส่เรา ตอนนั้นเรากลัวพ่อมากเลยค่ะกลัวจนตัวหดเกรงปากสั่นไปหมด ถ้าโดดออกจากรถได้ออกไปแล้วตอนนั้นแต่ติดที่ว่าอยู่ถนนใหญ่นี่แหละค่ะ ตอนนั้นแม่รีบเข้ามากอดเราเลยค่ะแล้วบอกให้พ่อหยุดพูด แต่พ่อก็ตอบกลับมาว่าไม่หยุด เราเป็นคนที่ไม่ชอบให้คนตะคอกใส่แล้วยิ่งโดนตะคอกใส่หรือได้ยินอะไรพวกนี้ยิ่งแพนิคหนักกว่าเก่า ขณะที่เราแพนิคพ่อก็หาว่าเราแสดงค่ะ🥲 พ่อรู้ว่าเราป่วยเป็นแพนิคกับซึมเศร้าอยู่แต่เขาก็ยังจะหาว่าเราแสดง ตอนนี้งงมากว่าตัวเองเป็นลูกแท้ๆของเขาใช่มั้ย