คือเราสั่งของเคอรี่มาค่ะเเล้วของชิ้นใหญ่มาก เราก็จะจ่ายเงินก่อนเเต่พี่เขาบอกว่าเดี๋ยวค่อยจ่ายก็ได้ เขาถามเราว่ายกไหวไหม เราได้เเต่ยิ้มพี่เขาก็ยิ้มเเล้วก็พูดไปด้วยคือเเบบสายตาคือหวานมากจริงไปเราตกหลุมรักเขาไปอ่ะเเกเราพึ่งเคยเจอเขาครั้งเเรกนะ เราเคยรักเเละชอบคนอื่นมามากเเต่นี่อะไรความรู้สึกเหมือนเคยเห็นที่ไหนเเต่จำไม่ได้ เเต่นั่นยังไม่บังเอิญเกินไป พออีกวันเราก็รอ เผื่อจะมีคนสั่งของมาเเต่ก็ไม่มีที่บ้านเรา จอนนั้นเรากำลังเดินอยู่กลางบ้าน เเต่สายตามองไปเห็นที่โล่งๆของอีกบ้านหนึ่งพีคอีกเเล้ว เราเจอเขาอีกเเล้ว เราคือเเบบนั่นพี่คนนั้นหรือป่าวใช่ค่ะคือพี่เขา พอมาอีกวันอันนี้เศร้ามาก ไม่เจอเเม้เเต่รถเคอรี่เลยพอมาถึงอีกวันเราชวนพี่เราไปซท้อของที่จริงจะตัดสินใจว่าไม่ไปเเล้ว เเต่เราก็ไปพอไปเท่านั้นเเหละเลือกซื้อของอยู่ เราเดินไปหน้าร้านเเล้วก็มีรถเคอรี่ขับมาจอดหน้าร้านเราก็เเบบเอ้ย!!ใช่รถพี่เขาไหม เราติดเล่นๆอ่ะ เเต่พอลงรถมาเท่านั้นเเหละ ใช่เลย เราเขินมากวิ่งเข้ามาในร้านเเทบไม่ทันเขาก็เดินตามมาในร้านเพื่อมาส่งของ เเล้วเเบบ....มันจะบังเอิญอะไรขนาดนั้น มันคืออะไรพรมริขิตหรอ😚😢