ตั้งกระทู้เนื่องจาก
ตอนแรกกำลังจะนอนแต่ดันนึกถึงประสบการณ์ล้ำค่าอันนึงที่ผมไม่มีทางลืมได้เลยถึงการบังเอิญได้พบผู้หญิงคนนึงเมื่อ 5 ปีที่แล้ว
เป็นประสบการณ์ก่อนที่จะคบแฟนคนปัจจุบัน(ที่ผมมาตั้งกระทู้นี่คือแฟนไม่รู้นะครับ ไม่งั้นตายแน่ ฮ่าๆ)

ขณะนั้นผมเรียนอยู่ปี 3 ตอนนั้นผมตั้งใจจะไปดูหนังเรื่องนึง แต่ระหว่างเลือกหนังอยู่ก็มีผู้หญิงคนนึงที่น่าจะอายุเท่าๆกันเข้ามาทักผม
เธอถามว่า "นายมาดูคนเดียวหรือเปล่า" ผมก็ตอบว่า "ใช่ครับ มีอะไรหรือเปล่า"
ตอนนั้นผมถึงได้มีโอกาสมองหน้าเธอชัดๆ เธอไว้หน้าม้า ทำสีผม หมวยนิดๆ คำพูดคำจาก็ห้าวๆนิดนึง
เธอตอบว่า "พอดีเราจะมาดูหนังเรื่องนี้กับเพื่อนแต่เพื่อนดันไม่มาแล้วน่ะสิ แล้วเราซื้อตั๋วมาแล้วด้วย"
ผมที่แอบงงๆก็ถามกลับว่า "แล้วคือยังไงหรอครับ คือจะให้ผมฟรีหรอ"
เธอตอบกลับ "เราไม่กล้าไปดูคนเดียวอะ(หนังผีเรื่องแอนนาเบลล์) แต่ค่าตั๋วก็แพงมากเราเสียดาย งั้นถ้าจะดูอยู่แล้วมาดูกับเราไหม เราเลี้ยง"
ในหัวผมก็คิดว่าเออ โชคดีจัง ไหนๆก็จะดูอยู่แล้ว ได้ดูฟรีก็ไม่แย่เท่าไหร่ ผมเลยรับปากเพราะยังไงก็คุ้มแน่ๆ

พอเข้าไปดู ผมกับเธอก็ได้นั่งคู่กันที่แถวบนๆตรงกลาง
ระหว่างดู เชื่อไหมว่าแม้จะเพิ่งเจอกันข้างนอกแท้ๆแต่เกือบทั้งเรื่องเวลามีผีตุ้งแช่เธอก็กอดแขนผมทั้งเรื่องเลย
ผมก็หันไปขำนิดๆให้เขาเห็น เขาก็ทำหน้าเขินๆไป
พอหนังจบ ผมก็ว่าจะกลับบ้านเลยแต่ก่อนแยก
เธอบอกว่า "ไปกินข้าวด้วยกันสักหน่อยไหมนี่ก็เย็นแล้ว ไหนๆก็ดูหนังเป็นเพื่อนแล้ว ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อยสิ" แล้วเธอก็หัวเราะ
ด้วยอะไรไม่รู้ทั้งๆที่ผมก็มีข้าวกินที่บ้านแล้วแต่ผมก็รับปากว่าไปด้วยในที่สุด

ตอนไปกินข้าว ก็ไปกินกันที่ร้านราเมงชื่อดังแห่งนึงที่เป็นหมายเลข 8
ระหว่างกินๆผมก็คิดขึ้นมาได้จึงถามว่า "เออ ว่าแต่เรายังไม่รู้ชื่อเธอเลย เธอชื่ออะไรอะ ว่าจะถามตั้งแต่ก่อนดูหนังแล้ว"
เธอกำลังจะตอบแต่เหมือนชะงักไปแปปนึงแล้วเธอก็ยิ้มออกมา จากนั้นเธอพูดต่อว่า "นี่เคยดูกวน มึน โฮ ไหม"
ผมก็ตอบไปว่ารู้จักแล้วผมก็พอเข้าใจว่าเธอจะสื่ออะไร แล้วผมก็ถามต่อ "คือเธอจะสื่อว่าไม่ให้เรารู้ชื่อหรืออะไรกันเลยประมาณนั้นหรอ"
เธอตอบกลับ "ใช่ๆ เราว่ามันสนุกดีนะ แบบตามหนังไง แถมดูพิเศษดีด้วย"
ผมก็ถามว่าพิเศษยังไง เธอตอบว่า "เอ้า ลองคิดดูดิ ถ้าเรารู้จักกันหรือแลกไอจีกันมันก็ดูธรรมดาใช่ไหมล่ะแบบก็รู้แล้วว่านี่คือใคร
แต่ถ้าเราต่างคนต่างไม่รู้ มันแปลกดีจะตาย ไม่มีทางลืมกันแน่ๆ  อีกอย่างรู้จักแค่นี้ดีแล้วอย่ามากกว่านี้เลย เราอยากให้เห็นมุมสวยๆ" แล้วเธอก็หัวเราะ
ผมก็หัวเราะตามเธอ จากนั้นเราก็คุยกันไปเรื่อยๆเป็นชั่วโมง คุยกันเหมือนเพื่อนสนิทเลย ผมกล้าเล่าบางเรื่องที่แม้แต่เพื่อนสนิทยังไม่รู้ก็มี
จนในที่สุดเราทั้งสองคนก็แยกย้ายกันกลับบ้าน ผมเดินไปส่งเธอที่รถแท็กซี่แล้วบอกว่า "ขอบคุณค่าตั๋วนะ ถ้าได้เจอกันอีกจะคืน"
เธอก็ตอบว่า "โห งั้นไม่ต้องมาคืนก็ได้มั้ง" แล้วก็หัวเราะ จากนั้นก็พูดประโยคสุดท้ายว่า "เราไปละ โชคดีๆ วันนี้สนุกมากๆ" แล้วก็ขึ้นรถกลับไป
เราก็แยกกันแค่ตรงนั้น โดยที่ผมก็นั่งรถกลับบ้านต่อจากเธอ

ทุกอย่างไม่มีอะไรจนกระทั่งผมกลับมานอนที่บ้าน ผมพบว่าผมประทับใจเธอมากๆแบบนึกแล้วอมยิ้มตลอดเวลา
คือมันเป็นประสบการณ์ที่ล้ำค่ามากๆ ผมนึกถึงทีไรก็ยิ้มทุกที
ผมเคยพยายามหาเธอโดยการลองเดินไปทั่วทุกคณะในมหาวิทยาลัยเพื่อหาคนๆนี้ว่าเรียนที่เดียวกันไหม(รู้ว่าเรียนมหาลัยแต่ไม่รู้ปี)
เคยไปยืนหน้าโรงหนังช่วงเวลาที่เคยเจอเธอเป็นเวลา 2 สัปดาห์ติดๆ แต่ก็ไม่เจอ
ช่วงนึงผมอยากจะเจอเธอแทบบ้าเลยด้วยซ้ำ แต่สุดท้ายก็ปล่อยผ่านและคิดว่าคนๆนี้คงผ่านมาให้เจอแค่นี้จริงๆ
ปัจจุบันคือไม่รู้เลยว่าเธอทำงานที่ไหน เรียนต่อหรือเปล่า ชื่ออะไร หรือกระทั่งมีชีวิตอยู่ไหม(แอบดาร์คนิดนึงแฮะ ฮ่าๆ)
แต่ยังไงนี่ก็เป็นประสบการณ์ดีๆที่ผมไม่มีทางลืมเลยนะ

ใครเคยบ้าง