.


            สงกรานต์ที่ผ่านมาใครไปเที่ยวไหนกันบ้าง ฉันเองก็ไม่ได้ไปที่ไหนไกล ๆ พาครอบครัวเที่ยวใกล้ ๆ บ้านตัวเอง แล้วสนุกกันไหม สนุกแค่ไหน

             อดไม่ได้ที่จะนึกถึงตอนเด็ก ๆ เมื่อช่วงเวลาเดียวกัน คือ ช่วงวันสงกรานต์ ไปเที่ยวที่เดิม แต่ต่างกันที่เวลา ไม่เพียงแค่นั้น ความสนุกความสุขที่ได้ก็ต่างกันด้วย

              ความสุขอาจไม่ต่างกันมากมาย เพราะอย่างน้อยก็สุขใจแล้วที่ได้กลับมาหาครอบครัว แต่ความสนุกนี่สิ ฉันว่ามันต่างกันมากนะ สู้วัยเด็กก็ไม่ได้! ฮา….

              ลองนึกย้อนกลับไปมองช่วงเวลาเดียวกัน แต่เป็นวัยเด็กกันไหม ว่าสนุกมากกว่าตอยนี้แค่ไหน หรือ ตอนนี้สนุกกว่า! สำหรับฉัน ชีวิตวัยเด็กของฉันสนุกมากที่สุด แม้จะเป็นเพียงเด็กต่างจังหวัดก็ตาม

              ไม่ได้ให้จมปลักอยู่กับอดีต เพียงลองมองย้อนกลับไปหาความสุขเท่านั้นเอง ใครจะย้อนกลับไปมองหรือไม่ ไม่รู้! ส่วนฉันเหรอ! ไม่ค่อยสนใจหรอกว่าจะจมปลักไม่จมปลัก เพราะมองแต่อดีตที่ทำให้ยิ้มได้เท่านั้น และ ทำปัจจุบันที่เป็นอยู่ให้ดีก็พอ เอาล่ะ! ไม่พูดมากมายแล้ว

               เรื่องมีอยู่ว่า….

          เช้าวันที่ 14 เมษายน บอสกับน้องบีมตื่นแต่เช้าด้วยการปลุกของแม่ บอสบอกกับแม่ไว้ตั้งแต่เมื่อคืนว่า ให้ปลุกตนกับน้องสาวแต่เช้า เพราะวันนี้ป้าแพงกับลุงวิทย์จะพาไปเที่ยวหาดดอกเกดและสวนสะออน บอสกลัวจะตื่นไม่ทันลุงกับป้าไปกันก่อน

           แม่ปลุกเธอกับน้องสาวตามที่ได้ขอเอาไว้ตั้งแต่หกโมงเช้า และ วันนี้แม่บอกว่าจะไปเที่ยวด้วยคน ไม่กล้าปล่อยให้พวกเธอสองคนไปกันเพียงลำพังกับลุงป้า แม้ทราบดีว่าดูแลไม่คาดสายตา แต่แม่ก็อยากตามไปด้วย

              หกโมงเช้าพวกเธอตื่นอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมกันมากสองคนพี่น้อง แม่ขู่ว่าถ้าใครปลุกแล้วไม่ยอมตื่นจะไม่ได้ไปด้วย เช้านี้แม่จึงปลุกพวกเธอโดยง่าย ไม่งอแงเหมือนทุกวัน

            ภายในห้องโถงของบ้าน แม่กำลังนั่งเลือกชุดให้พวกเธอใส่ไปหาดดอกเกด แม่ซื้อชุดใหม่มาให้ตั้งหลายชุด ไม่เพียงชุดลายดอกไม้อย่างเดียว มีชุดสวยหลายสุดที่แม่ซื้อมาฝากด้วย ไว้ใส่ไปเที่ยวในวันนี้และวันอื่น ๆ อีก

              เธอขออาบน้ำเป็นคนที่สอง ให้แม่อาบน้ำให้น้องบีมก่อน เธอขออาบเองเพราะโตแล้ว อาบน้ำเสร็จเดินตัวเปล่าออกมาจากห้องน้ำ โดยไม่ห่อผ้าเช็ดตัวตามประสาเด็ก เดินตัวเปียกมาหาแม่ให้แม่เช็ดตัวให้ และ ให้แม่แต่งตัวให้ แม่ก็จัดการให้แต่โดยดีไม่มีบ่น มันมีความสุขที่สุด ทั้งจะได้ไปเล่นน้ำที่หาดดอกเกดด้วย

             “บอสนี่ใส่ชุดหนิ แม่ซื้อมาให้” แม่พูดพร้อมเตรียมชุดให้เธอสวม เป็นชุดเอี้ยมกางเกงขาสั้นเสื้อลายการ์ตูน ของน้องบีมก็ได้เหมือนกันแต่คนละสี แม่เช็ดตัวเช็ดผมให้เธอจนแห้ง สวมชุดให้ ปะแป้งแต่งตัวหวีผมให้เสร็จสรรพ ส่วนน้องบีมแต่งตัวเสร็จก่อนแล้ว นั่งดูทีวีรอเธอโดยไม่สนใจอะไร

                “แม่กะไปนำบอสกับน้องบีมบ่?” บอสถามผู้เป็นแม่ ขณะนั่งให้แม่หวีผมให้

              “ไป! แม่กะไปนำ แม่กะอยากไปเที่ยวคือกันน้อ” แม่ตอบ “โดนแล้วบ่ได้ไปหาดดอกเกด”

              “เอ้า! อี่แม่กะไปนำน้องบีมบ่!” น้องบีมถามด้วยอาการตื่นเต้นอีกคน ทั้งที่เธอก็ถามไปแล้ว ทว่าเธอก็หันไปยิ้มยักคิ้วให้กับน้องสาว

               “ไป! แม่กะไปคือกันนั่นล่ะ” แม่หันไปยิ้มให้น้องบีม ตอบแบบไม่รำคาญเลยสักนิด

             “อี่พ่อไปนำบ่แม่” บอสถามต่ออีกอย่างใคร่รู้

             “บ่! พ่อบ่ไปนำ พ่อสิลงปลานำลุงบิน ปะ ๆ แต่งตัวแล้วมาออกไปหากินข้าวเช้า หาเอิ้นยายกับตามากินข้าว กินแล้วสิได้ออกไปเฮือนลุงวิทย์ บ่แมนเราไปก่อนแล้วบ่บุ พากันช้าโพด” แม่พูดกึ่งขู่ พวกเธอสองคนพี่น้องรีบดีดตัวลุกอย่างเร็ว เดินออกไปยังหน้าบ้าน เพื่อเตรียมตัวกินข้าวเช้า จะได้รีบไปบ้านลุงวิทย์กันเสียที กลัวแต่ไม่ทันลุงกับป้า

               แม่ยกสำรับข้าวเช้าเดินตามหลังมา นำมาวางรอตากับยายที่แคร่ น้องบีมตะโกนเรียกยายกับตาให้มากินข้าวเช้าด้วยกัน ส่วนเธอเป็นคนเดินไปตามพ่อให้มากินข้าว พ่อกำลังยืนพูดคุยกับเพื่อนบ้านอยู่

              “สิพากันไปไสมื้อหนิ?” ยายถามพวกเธอสองคน ขณะนั่งล้อมวงกินข้าวเช้าด้วยกัน พี่ ๆ ทั้งสี่คนกลับบ้านของตนเองไปแล้ว หลังสงกรานต์ถึงจะกลับมาอยู่กับยายอีก

              “น้องบีมสิไปหาดดอกเกดนำเอื้อยพิมพ์กับเอื้อยแพรว อี่ยายไปบ่?” น้องบีมชิ่งตอบก่อน ยายยิ้มให้หลานสาวคนเล็กด้วยความเอ็นดู

            “โอ้ย! อี่ปากปลาแด… ห้าวคักขั้นได้ไปใช้เงิน” ตาเอ็ดให้กับความตื่นเต้นเกินหน้าเกินตาของหลานสาวคนเล็ก ยายเม้มปากยิ้มไม่พูดอะไร แม่กับพ่อที่นั่งทานข้าวเงียบ ๆ

             “เอ้าอี่ตา! น้องบีมสิไปเล่นน้ำหาดดอกเกดน้อ อี่ตาเคยไปอยู่บ่” น้องบีมก็ยังเถียงตาแบบไม่ลดลาวาศอก มีเพียงน้องบีมคนเดียวที่ทำได้ หลานคนอื่น ๆ ไม่กล้า กลัวตาดุ “อี่ยายเคยไปบ่ฮั่น หาอี่ยาย! อี่ยายเคยไปบ่กับอี่ตา?”

             “เคย! เป็นหยังสิบ่เคย ตากะเคยไป ไปดูโพด” ยายเป็นคนตอบ ส่วนตาเอ็ดน้องบีมจบก็เลิกใส่ใจ หันไปสนทนากับพ่อแม่ของเธอแทน สำหรับเธอนั่งฟังเงียบ ๆ ได้ความว่าพรุ่งนี้ห้ามพ่อกับแม่ไปไหน ตาจะให้พาไปอำเภอห้วยผึ้ง เพื่อไปเยี่ยมน้องชายคนเล็กของตา

                “มาอยากไปหาตะเขาแถะ เบิ่งเขาบ่มาหาจะของจักเทือ” ยายพูดออกแนวคัดค้าน แต่ก็ไม่ขัดอะไรถ้าตาจะไป ถึงอย่างไรยายก็ตามไปด้วยอยู่ดี “บ่เมือบ้านหาเด็กน้อยมูนั่น เขาแฮงถามอี่พอบ่มาบ้านสงกรานต์บ่ปีหนิอยู่”

                ยายหมายถึงหลาน ๆ ฝั่งพี่น้องของตา พูดถึงบ้านเกิดของตา ซึ่งหลาน ๆ ของตามักเรียกตากับยายว่าพ่อกับแม่ เพราะพ่อแม่ของลุง ๆ ป้า ๆ ไม่มีแล้ว

            “เอ้า! ไปสิเป็นหยัง เขามาสิมีรถมา ผู้จะของมีรถกะไปหาเขานั่นตั้ว เบิ่งมาตะละเทือ เหมารถมา เปลืองเงิน” ตาบ่นยาย จากนั้นก็ทานข้าวกันไป พออิ่มกันทุกคน บอสกับน้องบีมช่วยแม่ยกสำรับไปเก็บในครัว ช่วยกันล้างจานให้เสร็จเร็ว ๆ จะได้ไปบ้านลุงวิทย์กับป้าแพงสักที บอสอดใจจะไม่ไหวอยู่แล้ว อยากไปหาดดอกเกด

              เจ็ดโมงเช้าพวกเธอสามคนแม่ลูกเดินมาที่บ้านลุงกับป้า พบว่าทุกคนแต่งตัวพร้อมกันหมด ป้าแพงกำลังเตรียมกับข้าวกับปลาไปกินด้วย จะได้ลดค่าใช้จ่ายลงบ้าง

               นอกจากครอบครัวของเธอ ครอบครัวของสองฝาแฝด ยังมีครอบครัวของญาติ ๆ อีกสองสามครอบครัวไปด้วย ทว่าก็ไม่เป็นปัญหาอะไรอยู่แล้ว ยิ่งไปกันเยอะ ยิ่งสนุก ไปกันเต็มคันรถ ความสนุกก็เพิ่มขึ้นตาม

               ลุงวิทย์ยกโอ่งมังกรใบขนาดเล็กขึ้นหลังกระบะ ให้พวกเธอได้เล่นสาดน้ำไปด้วยในระหว่างทาง บอสตื่นเต้นในแววตามาก วันนี้ที่รอคอยมาถึงสักที ได้ไปเล่นน้ำสงกรานต์ที่หาดดอกเกด จากที่สาดน้ำเล่นที่หน้าบ้านมาทั้งวันกันแล้วเมื่อวานนี้

                 “เรียบร้อย!” ลุงวิทย์กล่าวขณะปัดฝุ่นที่มือออกด้วย พี่เจช่วยลากสายยางเพื่อเปิดน้ำใส่โอ่งมังกรให้เต็ม ส่วนพวกเธอสี่คนพี่น้อง และ ลูกพี่ลูกน้องคนอื่น ๆ ต่างพากันขึ้นไปรอบนกระบะรถแล้ว เตรียมพร้อมออกเดินทางเต็มที่

             “ปะ ๆ เฮา พร้อมแล้วบาดหนิ มื้อแลงจังมา” ป้าแพงให้สัญญาณทุกคนขึ้นรถ พร้อมยืนรอปิดฝาท้าย “ข่อยนั่งหน้ารถเด้อ ไผสิเข้ามานั่งนำ ไผนั่งกระบะกะเบิ่งหลานตกรถนำแนเด้อ” ป้าแพงกล่าว จากนั้นทุกคนก็ขึ้นรถ ป้าแพงปิดฝาท้ายรถแล้วก็เข้าไปนั่งหน้ารถคู่คนขับ

               ญาติบางคนเข้าไปนั่งในหน้ารถ บางคนนั่งกระบะหลังเพราะอยากโดนสาดน้ำ แม่เองก็นั่งกระบะหลังกับพวกเธอ ส่วนเด็ก ๆ อย่างพวกเธอพร้อมใจกันนั่งกระบะหลังหมดทุกคน เพื่อจะได้เล่นสาดน้ำกับรถที่สวนทางกันมา ในระหว่างเดินทางไปหาดดอกเกด

            และแล้วก็ถึงเวลาออกเดินทางกันสักที รถเคลื่อนตัวออกจากตัวบ้าน หัวใจของบอสพองโตที่สุด นึกถึงหาดดอกเกด นึกถึงห่วงยางทั้งที่ตัวยังไปไม่ถึง แค่นึกก็สนุกที่สุด ทำให้ยิ้มไม่หุบเลย

              เพียงเคลื่อนรถออกจากบ้านเท่านั้น พวกเธอก็โดนสาดน้ำตามรายทางกันแล้ว มีเด็ก ๆ คนอื่นรอสาดน้ำรถที่ผ่านไปมาตามรายทาง เสียงกรี๊ดของพวกเธอและบีมอีกทั้งน้อง ๆ คนอื่น ทำให้รถของพวกเธอไม่เงียบ ตัวเปียกตั้งแต่ยังไม่ออกจากหมู่บ้านกันเลย

                รถเคลื่อนตัวออกจากหมู่บ้าน กว่าจะขับออกจากหมู่บ้าน พวกเธอก็สะบักสะบอมเปียกกันหมด และ น้ำในโอ่งก็โดนสาดหมดไปเกือบครึ่งโอ่ง แม่กับป้า ๆ ไม่มีใครว่า ปล่อยให้สาดได้เต็มที่ หมดก็ไม่ต้องเล่นสาดน้ำก็เท่านั้นเอง

               รถเคลื่อนตัวมาถึงจุดสาดน้ำขนาดใหญ่ เป็นหมู่บ้านทางผ่านไปหาดดอกเกด หมู่บ้านนี้ทุก ๆ ปีจะเล่นสงกรานต์กันสนุกมาก รถติดกันเป็นแถว ค่อย ๆ เคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ขับต่อกันไปเรื่อย ๆ

             ขณะนั้นสายน้ำก็กระหน่ำเทเข้ามาใส่พวกเธอในรถไม่หยุดไม่หย่อน บวกกับสายน้ำที่พวกเธอสาดไปสู้อย่างไม่หยุดยั้งเช่นกัน ต่างฝ่ายต่างสาดน้ำอย่างสู้ตายกันมาก เสียงกรี๊ดเสียงหัวเราะดังไปตลอดสาย มีทั้งน้ำเย็น และ น้ำอุณหภูมิปกติ โดนน้ำเย็นสาดมาทีก็สั่นเป็นเจ้าเข้า

           “จอด ๆ ทาแป้งแนค่ะคุณแม่ มีตะคนเป็นตะฮัก ๆ น้ออี่หล่า พาน้อง ๆ ไปเล่นหาดดอกเกดบ่ค่ะ” หนึ่งในกลุ่มเดินมาเอ่ยถามพวกเธอที่กระบะรถ หน้าตาเปื้อนไปด้วยแป้ง และ เปียกโชกไปด้วยน้ำ ย้อมผมสีทองทั่วหัวแทบทุกคน! แต่งตัวสไตล์เดียวกัน ทำผมสีเดียวกันหมด

                 มีคนกลุ่มหนึ่งเดินมากวักรถลุงวิทย์ให้จอดก่อน ลุงวิทย์จอดให้อย่างง่ายดาย “ขอทาแป้งแนจ้าผู้สาวผู้บ่าวน้อย ขอทาแป้งแนค่ะคุณแม่” ทุกคนเอ่ยขอขออนุญาตพวกเธอก่อนจะลงมือทาแป้งที่ใบหน้าของแต่ละคน

              “น้องบีมสาดน้ำเด้อ ย่านบ่!” น้องบีมพูดจบก็เทน้ำราดทุกคนไปเลย พี่ ๆ เห็นจะเอ็นดูมาก

               “บ่ย่านจ้า! ย่านตะบ่สาดเด้อ ทาแป้งผู้สาวน้อยแนน้า คือสาดน้ำเก่งแท้ ฮา!” พี่หนึ่งในกลุ่มแซวน้องบีม เพราะโดนน้องบีมเทน้ำราดตัว จากนั้นทุกคนก็ปรี่เข้ามาทาแป้งน้องบีม และ คนอื่น ๆ อีกด้วย ทั้งแป้งฝุ่นและแป้งสิงคโปร์ เวลาโดนน้ำแล้วแป้งจะเหนียว ติดใบหน้าได้ดีกว่า

              ทุกคนในรถโดนสาดโดนรุมทาแป้งกันหมด แม่กับป้า ๆ พากันนั่งดูพวกเธอสาดน้ำก็โดนลูกหลงไปด้วย ส่วนพวกเธอยืนบนกระบะรถ เกาะโอ่งน้ำกันตกรถ รถเคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ มุ่งหน้าไปยังหาดดอกเกด ผ่านจุดเล่นน้ำกันเรื่อย ๆ ตามรายทาง

                ทว่าตอนนี้น้ำในโอ่งหมดแล้ว ยังไม่ถึงจุดขายน้ำเลย พวกเธอจึงนั่งกันเงียบ ๆ รอคนตามข้างทางสาดเข้ามาเพียงอย่างเดียว หรือ รถที่สวนทางมาสาดน้ำใส่ ก็สนุกได้เหมือนกันกัน บ้างก็เทน้ำแข็งลงไปในถัง สาดเข้ามาโดนตัวแต่ละที เย็นซาบซ่านไปถึงตับไตไส้พุง

               “เอ้าคือบ่พากันสาดน้ำอี่หล่า! พุ่น! ผู้นึงนั่งปากแหล่กวดตวดอยู่พุ่น ฮา” พี่สาวที่มาขอปะแป้งพูดปนหัวเราะ ทักน้องบีมที่นั่งหนาวในตักของแม่ เมื่อไม่มีน้ำสาดต่อเนื่องความหนาวก็มาเยือนแก่ทุกคน  

              เมื่อรถเคลื่อนตัวมาถึงอีกหมู่บ้าน ทางผ่านไปหาดดอกเกดอีกหมู่บ้านหนึ่ง การจราจรรถยังติดขัดเคลื่อนตัวไปได้ช้า และ คาดว่ากินระยะทางไปหลายกิโลเมตร พี่คนหนึ่งเดินมาขอทาแป้งพวกเธอ ทักพวกเธอเข้า! เห็นพวกเธอนั่งนิ่ง ๆ กันไม่ลุกสาดน้ำเหมือนคันอื่น ๆ

            “น้ำเมิดตั้วนาง จังว่ามันพากันนั่ง มีน้ำเล่นมันมาสินั่ง” ป้าอีกคนเป็นคนตอบ

             “ขอทาแป้งแนจ้า! ทาแป้งแนเด้อผู้สาวผู้บ่าวน้อย มามีตะคนตะฮัก ๆ แถะหั่น” พี่ ๆ ต่างเข้ามารุมทาแป้งเป็นการใหญ่ บางคนก็วิ่งมาสาดน้ำ เหตุการณ์ชุลมุนแต่เต็มไปด้วยความสนุกสนานร่าเริง เต็มไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของทุกคน