วันนี้เเม่โทรมาทางมือถือเราทางเมสเสจเเล้วจะเปิดกล้องเราก็จะเผิดให้เเต่มันเปิดไม่ได้(มันน่าจะรวน)เดม่ก็ว่านู้นบ่นนู้นนี่เปลี่ยนจากเมสเสจเป็นลายก็เปิดกล้องไม่ได้จึงให้เชื่อมลายในโน๊ตบุ๊คเพื่อเปิดกล้องเเต่มันเเสกนไม่ได้เราเลยปิดเครื่องมทอถือเเล้วเปิดใหม่มันเเสกนได้โทรหาเเม่ทางลายเปิดกล้องเเม่เราจะคุยกับน้องเราซึ่งน้องเราอยู่ป.2เเต่มันพูดเสียงเบาเราเลยบอกให้มันพูดดังๆเหมือนที่มันด่าเราเหมือนที่มะนกรีดรั่นบ้านมันก็ยังพูดเบาสีกพักมันก็น้ำตาคาเบ้าเเล้วเริ่มร้องให้หนักเหมือนกับว่าเราตีมันเรากระทืบมันขนานนั้นเเลเวมันก็ร้องหนักมากเเม่เห็นมันร้องให้เเม่เราถามน้องเราว่าเราตีมันหรอเราดุมันหรอมันพยักหน้าเเล้วเเม่เลยให้โทรในมือถือพอทีนี้มันเปิดกล้องได้เเล้วเเม่ก็ว่าเราว่า หัวหมอ ซึ่งเราก็ไม่ได้โกหกสักหน่อยว่าเปิดกล้องไม่ได้ตอนเเรกมันเปิดกล้องเเล้วมันเด้งกลับพอเราปิดเครื่องเเล้วเปิดใหม่มันก็เปิดกล้องได้คือเเล้วเเม่มาพูดกับเราว่าจะอะๆรกับน้องนักหนาคืออะไร เเล้วตอนอยู่พิโลกน้องเรามันเเลบลิ้นปิ้นตาใส่ดาเราทำตัวเเบบเด็กตอ.อะเราก็อกทนนะเว้ยซึ่งเเม่ก็เห็นนะเว้ยว่ามันทำเเต่เเมาก็เฉยๆเเต่พอมันทำใส่เเม่เเม่ก็ว่ามันจะตีมัน มีครั้งนึกเเม่เก็บกวาดบ้านเราตื่นสายจริงเเต่ตื่นมาก็ช่วยอะไรนิดหน่อยจับถุกขยะกวาดนู้นนี่ทำนู้นนิดนี่หน่อยพอเสร็จเเม่กลับบอกเราว่าตื่นมาก็สายไม่ช่วยทำอะไรเลย ในหัวเรามันคิดคำที่เเม่เราพูดมาว่าไม่ช่วยทำอะไรเลยวนอยู่ยังงั้นเราคิดว่าที่เราทำละคืออะไร คือเราอยากจะหายไปจากโลกนี้มากคือเราเจอเเบบนี้บ่อยตอนนี้เราอายุ16เเล้วเราเริ่จะร้องไห้กับตัวเองอีกเเล้วเรามีน้องสองคนคนนึงป.2คนนึงป.6เราก็อยากให้มีคนคอยรับฟังเราเพื่อคลายความเสร้าเราบ้างเราเลยเล่าให้น้องเราซึ่งอยู่ป.6ฟังมันก็ไม่สนใจอะไรเราไล่เราด้วยซ้ำเเต่พอน้องเราซึ่งอยู่ป.6มีเรื่องอะไรในใจเราก็ฟังมันเเบบทำให่เรายิ่งเก็บกดมากเรามาเล่าให้ฟังโดยที่พึ่งเจอไปเมื่อกี้เลยเราเล่าด้วยน้ำตานะมารับฟังเราหน่อยเราไม่ไหวจริงๆ😔😟😥