คือขอเล่าตั้งเเต่เเรกคร่าวๆนะคะ คือก่อนที่จะมาเป็นเเฟนกันเราเป็นเพื่อนกันมาก่อนเเต่ก็ไม่ได้สนิทอะไรกันมากพึ่งมาเจอกันตอนเรียนรวม เราก็ไม่ได้อะไรเเต่ก็พอจะรู้จักผ่านๆจากเพื่อนเเล้วก็ได้นั่งกลุ่มเดียวกัน มีวันหนึ่งเขาทักมาถามเรา หลังจากนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆเราคุยกับเขาเรามีความสุขมากเขาใส่ใจ ถามนั้นถามนี้ตลอดคุยกันได้เกือบทุกเรื่องอยู่ด้วยเเล้วสบายใจเขาชอบพูดว่าชอบเรา ตอนนั้นบอกเกือบทุกวันเกือบตลอดก็เเอบใจเต้นหน่อยเพราะตอนนั้นก็คุยกันนได้นานพอสมควรเเต่เราก็บอกเขาไปว่าถ้าไม่ได้คิดจริงๆก็อย่าพูด เราไม่อยากคิดไปเองเพราะตอนนั้นเขาก็ชอบคนอื่นอยู่บางทีก็มาบอกเราด้วยเพราะตอนนั้นเป็นเพื่อนกันอยู่เราเลยไม่ค่อยมั่นใจจนคุยไปคุยมาเรื่อยๆเขาขอเราเป็นเเฟนรอบเเรก เราให้คำตอบเขาวันต่อไปเพราะว่าตอนนั้นตกใจมากเเล้วก็ดีใจกลัวสับสนทุกอย่างมันรวมอยู่ด้วยกันหมดไม่รู้ทำไมเขาเป็นคนเเรกที่ทำให้รู้สึกอะไรหลายๆอย่างทำให้เรารู้หลายอย่างๆเลยไม่เหมือนคนอื่นเเละเราไม่เคยรักใครขนาดนี้มาก่อนเราไม่มั่นใจตอนนั้นเลยตอบปฏิเสธไปเพราะไม่มั่นใจเขาชอบคนอื่นอยู่ เเต่เราก็ถามเขาเเล้วเขาบอกไม่ได้ชอบเเล้วเเต่มันก็ยังไงๆอยู่เลยปฏิเสธไปกลัวอะไรหลายๆอย่างเขามาเเต่เราก็ยังคุยกันปกติ มีอยู่ครั้งหนึ่งเราทักเขาไปชวนโทรเสร็จวันต่อมาเขาก็ไม่ทักมาปกติจะทักมาตลอดคือเราเป็นคนทักคนไม่ค่อยเก่งถ้าไม่ใช่เพื่อนหรือมีอะไรเพราะไม่ค่อยทักใครไปก่อนเลยเเต่วันนั้นเขาไม่ทักมาเราเลยไม่ได้คุยกันไป ประมาณ 1-2เดือนเเต่เราไปปรึกษาบอกเพื่อนมันเลยบอกให้ทักไปมันเลยมันบอกหลายรอบอยู่เเต่เราไม่กล้าทักไปมันดูเเชทเเล้วก็กดส่งอะไรไปสักอย่างเเต่เราลบทันเขาเลยถามว่าอะไรเราเลยตอบว่าไม่มีต่อมาประมาณอาทิตหนึ่งเราไปตลาดกับเพื่อนเพื่อนเลยถามเออทักไปยังได้คุยไหมเราก็ตอบไปตามความจริงว่าเราไม่ได้ทักไปยังไม่ได้คุยกันบลาๆเขาเลยถามว่ามีไรเราเลยบอกว่าเพื่อนพิมพ์เราก็เลยลองทักไปถามอีกคือตอนนั้นจับน้องหรัสใหม่ๆเเล้วน้องใบ้ชื่อเราไม่รู้คิดไม่ออกจริงๆถามคนอื่น เสร์ชก็เเล้วไม่รู้ อะไรดนใจตอนนั้นถึงคิดจะทักไปเพราะก็ไม่ได้คุยกันนานเขาคงจะเบื่อเเล้วเลยลองทักไปถามที่น้องหรัสใบ้เเต่ก็ไม่รู้ไม่ได้คุยไรกันมาเเค่ไม่กี่ประโยคไปจากนั้นเราทักไปอวยพรวันเกิดเขาบอก เเละขอบคุณขอโทษ เขาก็มาอวยพรวันเกิดเราบอกนั้นนี้เเต่ก็ไม่ได้คุยกันต่อเราเริ่มคุยกันอีกตอนวันเกิดเรา คุยมาเรื่อยๆจนเขาก็ชวนโทรเเต่ตอนนั้นเรียนพิเศษอยู่เลยบอกไปว่าเรียนอยู่จนตกลงว่าเรียนเสร็จก่อนเเต่เราก็ไม่กล้าทักคืออยากจะตบตัวเองชห.ตอนนั้นเเต่ยอมรับว่าตอนนั้นรักคนนี้มากๆ ตลอดที่ผ่านมาคิดถึงตลอดไม่มีวันนั้นตอนไหนที่ไม่คิดถึง ไม่มีคนทำเเบบนี้กับเราเราเลยไม่รู้จะทำยังไงยังสับสนกับตัวเองอยู่ พอตอนจะทักไปใจมันสั่นมากๆเเบบ ใจเต้นเเรงจนจะอ้วกอะไม่รู้มีใครเป็นไหมเลยไม่ได้ทักไปทั้งๆที่อยากทักไปอยากคุยด้วยมากๆจนเขาทักมาบอกตอนดึกๆไหนบอกจะโทรเราก็ทะเลาะกันนิดหน่อยเราก็บอกไปว่าไม่กล้าบอก กลัวเล่นเกมอยู่เเล้วก็ขอโทษไปเรารู้สึกผิดจริงๆผิดมากๆวันต่อมาเราก็ทักไปขอโทษเขา บอกเขาที่ทำตัวเเบบนี้บอกหลายๆอย่างเขาก็ไม่ต้องมาขอโทษ ดร่ามาใช้ชีวิตไปตามปกติเราก็พูดไปพูดมา จนเขาพูดขึ้นมา เหงาอ่อวะเราสตั้นเลยเราเลยพอเเค่นั้น เราเข้าใจว่าความรู้สึกมันเป็นยังที่ผิดสัญญาทำตัวไม่ดีใส่จะโกรธจะอะไรเราเท่าไหร่ก็ได้เพราะทำผิดทำไม่ดีจริงๆ เเล้วเราก็ไม่ได้คุยกันเดือนหนึ่ง(ที่เราสับสนบางทีมันมาจากการกระทำ คำพูดของเขาเวลาพูดกับเรา มันไม่ชัดเจนอะจะให้เราเป็นอะไร ชอบจริงไหมบางทีพูดถึงเราเเล้วอยู่ก็ไปพูดถึงคนอื่นมันหยุดสับสนไม่ได้จริงๆ)จากนั้นเขาก็ทักมาถามเพราะว่าเราเปลี่ยนชื่อใหม่คุยกันมาเรื่อยๆเหมือนเดิมเขาก็ชวนโทรเเต่ครั้งนี้ไม่ค่อยได้พูดไม่ได้พูดเลยเเหละพูดเเค่ตอนเเรกเเล้วก็ไม่ได้พูดกันเขาคงจะเล่นเกมเหมือนจะปิดไมค์ไปเลยปกติจะเปิด ตอนเเรกเราก็ชวนคุยนะเเต่ว่ามันดูยังไงอะไปต่อไม่ค่อยได้อีกอย่างไม่ได้โทรนานเลยทำตัวไม่ถูกด้วยเเล้วเขาก็ขอวางจากนั้นเราไม่ได้คุยกันจน 5 วันต่อมาเขาทักมาเราก็คุยกันไม่กี่ประโยคเเล้วเขาก็ไปเราเลยพิมพ์ไปว่าไปไวมาไวเนอะ เขาตอบมาว่าให้คุยไรไม่มีเรื่องให้คุยมาอ่านก็ยังเจ็บเลยเห้อเเต่ก็อย่างนั้นจริงๆ เราก็ไม่ได้คุยกันอีกเลยจนเดือนพฤศติกาเกือบธันวาเขาก็ตอบกลับสตอรี่มาเเต่ช่วงนั้นตอนไปเรียน เพื่อนเขาก็ถามนะว่าไม่คุยกับ...เเล้วหรอฟิวประมาณล้อ ถามตามประสามันก็ถามบ่อยพอควรเลยถามเเบบไม่กลับไปคุยกันอ่อ จะคุยให้ไหมเหมือนจะคุยกันทุกวันจนมีวันหนึ่งในห้องมันเปิดเพลงเเล้วเพลงคือเพลงเศร้ายิ่งบิวอารมณ์ให้ตายเถอะเเล้วเพื่อนเขาอยู่ในห้องพอดี อาการเรามันออกหรือไงมันบอก ยังลืม....ไม่ได้หรอโคตรจี้จุดอะจริงๆน่าจะรู้เเล้วว่าเราลืมเขาไม่ได้ตอนนั้นเราคิดถึงเขามากๆคิดถึงจนไม่คิดว่ามันจะทรมานขนาดนี้การที่คิดถึงใครสักคนพยายามไม่คิดคิดถึงเเต่มันก็ยิ่งคิดถึงช่วงเวลาดีๆพยายามมูฟตัดใจเกือบได้เพราะว่าเราก็ไม่ได้คุยกันเเล้วคงเป็นเเค่เพื่อนกันคงไม่ได้รู้สึกกับเราเเล้วมันก็นานมากเเล้วเราพูดไปบางทีเขาก็เฉยๆเเเต่เขาก็ทักมาจนกลับมามีไฟอีกครั้งเดือนธันวาเราก็มาคุยกันอีกเเต่ครังนี้เราเริ่มจะพูดว่าไงให้ถูก เริ่มหยอดอ่อเราเริ่มหยอดเขาคุยเรื่อยๆจนใกล้ปีใหม่เขาขอเราเคาท์ดาวด้วย ว่างไหมเราเลยตอบตกลงไปดีใจมากๆเพราะเรารอเขาคิดถึงมาตลอดจะตัดก็ไม่ได้สักทีเเต่ในใจก็เเอบคิดอยู่นะว่าคงเหงาเเหละได้เเค่เพื่อนจริงๆเเล้วเขาก็ขอเราเป็นเเฟน รอบที่2 คือเรารู้จักกันมาตอนนี้ประมาณ 2ปีกว่ากว่าจะได้คบก็ปีกว่าๆเลยเพราะมันมีเรื่องมากมาย เราเลยตกลงจากนั้นเเรกๆก็ดีดีมากๆเลยเเหละพอเข้า2เดือน เราเริ่มเป็นฝ่ายทักก่อนตลอดมีส่วนน้อยที่เข้าจะทักมาปกติเเต่ก่อนทุ่ม 2ทุ่มก็โทรกันเเล้วบางทีก็อยู่ด้วยกันเกือบตลอด เเต่เขาเล่นเกมเราเลยให้เขาเล่นเสร็จก่อนดีกว่าความไม่กล้าของเราอีกเเล้วที่จะชวนโทรตอนสัก 2-4ทุ่มสักประมาณนี้เลยไปโทรกันตอน 5ทุ่มบางทีก็5ทุ่มกว่าๆช่วงเเรกเขาก็คุยกันตอนนี้เลยคุยตอนนี้ก็ได้เขาเลิกเล่นเกมพอดีเราพึ่งมารู้อะไรหลายๆอย่างตอนคบกันตอนถามกันมีตอนหนึ่งเหมือนถามอะไรไม่รู้กันเเต่จำประโยคนี้ได้คือ ที่ตอนนั้นไม่ทักไปอะคือเราเริ่มเหนื่อยพออะไรนี้เเหละเเล้วจะทักมาทำไมตอนนั้นบางทีก็มีเเต่เขาทักไปลองไม่ทักเเล้วเราไม่ทักมา ไม่ใช่เราไม่ทักเเล้วไม่อยากคุยอยากคุยมากรอตลอด(เราเคยลองทักไปเเล้ว2 3ครั้งเเต่ตอนที่มันทักไปมันเป็นยังไงไม่รู้เขาไม่สนใจด้วยเราเลยยิ่งไม่กล้าทักไปใหญ่) เเต่เราบอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร ทักไปก่อนบางเขาคงเหนื่อยเราเลยเป็นฝ่ายทักไปตลอดมันก็เริ่มดีขึ้นเขาก็เริ่มทักมาบ้างเเล้วเเต่ก็เป็นได้ไม่นาน จนเดือนต่อมาเขาเริ่มมาเป็นอีกมันเริ่มจากเขานอนก่อนเรามาตอบตอนเช้าเขาก็บอกขอโทษเกือบจตลอด เราก็ไม่ได้อะไรเพราะเข้าใจเเต่ก็มีเเอบนอยๆบ้างเพราะบางวันเเทบจะไม่ได้คุยกันเลย ปกติบางวันก็บอกมอนิ่ง บางวันก็ไม่บอกเเต่ถ้าบางวันไม่บอกก็จะมีวันบอกสักวัน เเต่ช่วงเเรกเราก็บอกนะเเต่เขาดูเมินๆเราเลยโอเคไม่ทักสักพัก มันเริ่มจากตรงนี้ จนมีครั้งเเรกที่เริ่มเป็นเขาบอกเขานอนเเล้ว ไม่ก็เผลอหลับเป็นอย่างนี้เรื่อยๆหลายครั้งจนเราไม่ได้คุยกัน 2วัน 3 วันติดมันเริ่มห่างกันถ้าเราไม่ทักไปคงจะเป็น4วันเราก็เลยทักไปชวนโทรเขาก็โทรก็คุยกันปกติเเต่วันต่อมาก็เริ่มห่างไม่ทักมาเเล้วเราลองไม่ทักไปเขาก็ไม่ทักมาวันนั้นไม่ได้คุยๆกันเลย1วันทั้งๆที่เขายังก็ไม่นอนเขาเริ่มห่างขึ้นเรื่อยๆเเชทหนักขวาเรื่อยๆจนมีครั้งหนึ่งเราบอกฝันดีไปเพราะเราจะบอกก่อนนอนตลอด เขาไม่ตอบอะไรเลยกดเเค่สติกเกอร์มาเราคือเเบบไม่คิดจะตอบอะไรหน่อยหรอ อย่างน้อยก็บอกได้ไหมว่าจะนอนเเล้วบางทีหรือตอบก็ได้ไม่ใช่เมินข้อความไปเราไม่ต้องการอะไรมากมายเลยต้องการคนที่ยังใส่ใจเหมือนเดิมถ้าไม่มีเวลาหรือเป็นไรก็น่าจะบอกกันดีๆถ้าไม่มีเวลาอาทิตหนึ่งขอเเค่มีเวลาให้กันสักครั้งสักวันก็ยังดีบางทีเหมือนเราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ไม่พูดไม่คุยไม่อะไรเลย บอกว่ารัก เเต่การกระทำอย่างอื่นจนเราคิดว่าเขามีคนอื่นบางที เเล้วพอวันต่อๆมาก็เรื่อยห่างขึ้นเรื่อยๆเริ่มไม่ตอบเเชท ตอบช้าเเล้วเขาก็บอกว่านอนตลอดเราก็เข้าใจเเต่บางทีก็ยังเห็นออนอยู่  เรื่องมันก็ประมาณนี้เลยไม่รู้ว่าเราควรต้องทำยังไงไม่รู้ว่าจะทำยังไง ว่าจะขอห่างเเล้วก็ไปพูดตรงๆ เเต่เราเป็นคนที่เวลาเป็นอะไรจะไม่ค่อยพูดไม่กล้าด้วยยิ่งเรื่องเเบบนี้ต้องทำใจไม่รู้สิถ้าอยากคุยเขาก็ทักมาตั้งนานไม่ปล่อยให้รอเเบบนี้หรอก คือทุกคนมีความเห็นว่ายังมันอาจจะดูงี่เง่าหรืออะไรไปหน่อยก็ได้เราไม่รู้ว่าจะทำไงเเล้วขอคำเเนะความคิดเห็นในมุมมองหลายๆมุมมองอาจจะพิมพ์งงๆหน่อย  เวรกรรมตามสนองงี้อ่อ