คือตอนเเรกเราเคยคุยกับผช คนหนึ่งเป็นเพื่อนเรา ตอนเเรกไม่รุ้จักกัน เเต่มันเริ่มที่เราทักไปถามงานว่าอันนี้มันคืออะไร จากนั้นก็เริ่มคุยกันมาเรื่อยๆ คุยในที่นี้คือคุยเรื่องงานเเค่นั้นนะคะ ก็มีคุยเล่นขำๆบ้าง เขาเป็นคนพึ่งพาได้ เวลาเราจะลาเราฝากเขาเเบบเชื่อใจได้เลย ทั้งการบ้าน อะไรสงสัยก็ถามเเละได้คำตอบมาทุกครั้ง ตอนเเรกเราไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาเลย ปกติมาก เเต่มาเปิดเทอม เราสังเกตตัวเองว่าเวลาเราเผชิญต่อหน้าเขาใจเราเต้นเเรงมาก มันเเรงเหมือนว่าจะหลุดออกมา มันไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เเล้วเเบบว่าเขาก็ดูเหมือนจะเมินเเต่ก็ไม่เมินเรา มีถามบ้างว่าเราเป็นยังไง เข้าห้องเรียนได้มั้ย  เเต่ทุกครั้งที่เราเเอบมองเขาเราก็จะเห็นเขามองมาที่เราตลอด เหมือนจังหวะมันลงตัวตลอด เขากับเราเดินมาเจอกันบ่อยมาก บางทีเดินออกจากห้องก็เห็นเขานั่งอยู่ จะออกไปล้างของเขาก็ออกมาหลังเราได้สองวันติดเเล้ว เเต่เราไม่กล้าเข้าไปคุยใกล้เขาเเล้วเขินมาก ที่เราอยากจะถามคือ ทำไมดูผช.เงียบๆไปไม่ค่อยทักอะไรเราเลย เขาไม่อยากคุยกับเราหรอคะ