ต้องบอกว่าตอนนี้สภาพจิตใจเราแบบแย่มาก พ่อเราชอบพูดเปรียบเทียบกับคนอื่น เราเรียน ม. ราม พ่อเราบอกว่า เพื่อนๆคนอื่นของเรา สอบข้าราชการหมดแล้ว เราอายุ 22 ค่ะ และเขาบอกว่าเราไม่มีปัญญา เรียนไปก็ไม่จบ เราเรียน รัฐศาสตร์ที่ม. ราม เราเคยดรอปเรียน 1 ปีเพื่อหาเงินใช้หนี้ให้พ่อค่ะ ต่อมาเราลงเรียนมนุษย์อิ้ง (เรียนตามเพื่อน แต่ไม่ได้ชอบ) ก็เลยย้ายคณะ ซึ่งเพิ่งจะมาเรียนรัฐศาสตร์ได้ปีแรกค่ะ เราเป็นคนที่ทำงานส่งเสียตัวเองเรียนทุกอย่าง ค่าห้อง ค่ากิน เราไม่เคยขอพ่อแม่เลยค่ะ จนตอนนี้เรากลับบ้านเพราะโควิดตั้งแต่ กลางเดือนปีที่ผ่านมา เขาก็เอาไปบอกใครต่อใครว่าเราตกงาน และเลิกเรียนแล้ว แต่เรายังเรียนอยู่ค่ะ และเรียนออนไลน์ ม. ให้ สอบออนไลน์ด้วย และเราก็ทำงานแต่งรูปสินค้า ผ่านโทรศัพท์ค่ะ รายได้พอจ่ายค่าเทอม ค่าอาหาร ค่าอยู่กินได้ค่ะ เราไม่สามารถหางานทำแถวนี้ได้ค่ะ เพราะเป็นบ้านนอก ขนาด 7-11 ยังไม่มีเลย ตอนกลางคืนเราทำงานจนบางครั้งตื่นมาเรียนรอบเช้าไม่ทัน ก็มีดูบรรยายย้อนหลัง แต่ใส่หูฟังเรียน อยู่คนเดียวเงียบๆ แต่พ่อมักจะพูดว่าเราเล่นเกม มีเสียงปืนจากเกมทุกคืน ( แต่นั่นมันมาจากน้องเรา ) แล้วเราก็โดนด่าสารพัดเลยค่ะ ลำพังก็กดดันตัวเองเพราะเรียน ม.รามอยู่แล้ว ยังมาโดนพูดบั่นทอนจิตใจจากคนที่เป็นพ่ออีก
ทำไมหรอคะ น้องเราไม่จบม. 3 ด้วยซ้ำ งานไม่ทำเล่นแต่เกม ทำไมไม่ด่าเขาบ้าง ทำไมต้องมากดดันและพูดบั่นทอนจิตใจเพียงแต่เราคนเดียวคะ จริงๆอยากจะหนีไปทำงานต่างประเทศ หรือไม่ก็อะไรก็ได้ให้หลุดพ้นจากจุดนี้ บางทีก็คิดว่า ถ้าตายก็จบ แต่เราสงสารแม่ เห้อ เครียดค่ะ และสิ่งเดียวที่คิดได้คือ อยากตายให้มันจบๆ