เมื่อวันที่ 9/04/65 ที่ผ่านมาประมาณหัวค่ำครับ ผมกำลังนั่งรถเมล์กลับบ้าน และบนรถเมล์คันนั้นก็เกิดเหตุการณ์ไม่คาดคิดคือมีผู้โดยสายเป็นลมชักกะทันหันครับเลยวุ่นวายในการติดต่อเจ้าหน้ากู้ภัยให้มารับตัวไปส่ง รพ และในระหว่างที่รอเจ้าหน้าที่กู้ภัยบนรถเมล์คันนั้นผมได้พบกับคนคนึงซึ่งถูกชะตามากๆและเขาเป็นคนที่ให้ความช่วยเหลืออย่างสุดความสามารถครับแต่พอหลังจากจบเหตุการณ์ผมก็ไม่กล้าทักทายเธอ ได้แต่นั่งรถเมล์กลับบ้านแยกย้ายกัน ณ จุดหมายที่ต้องลงครับ กระทู้นี้จริงๆตั้งขึ้นมาเพื่อหวังว่าเขาจะมาเห็นเฉยๆครับ แต่กฦคงเป็นไปไม่ได้ ก็บันทึกไว้เป็นความทรงจำแล้วกันครับ