ห้ามกดขำหรือสยอง หรือเม้นว่า ดูจากกระทู้ก่อนหน้านะครับ รู้ตัวดีครับ 

ผมพูดตรงๆ จากใจว่า ผมไม่มีทางออก มันตัน มันทุกข์ เหนื่อยล้าเเล้วครับ เรื่องไและไม้ได้มาดักด้วยปต่างประเทศ เป็นโรคเวรกรรมของผมจริงๆ ผมเหมือนทุกอย่างดับสิ้นไปแล้ว ...... ผมคิดได้ว่า การที่ผมหานไปจากโลกนี้คือการหลุด พ้น ทุกอย่าง ...... จบทุกปัญหา ผมแค่อยากหายไปจากโลกนี้เฉยๆ ไม่ต้องปวด ทรมาน ไม่อยากรับรู้ ไม่มีใครรู้ว่าผมหายไปไหน มันเป็นเรื่องขี้ปะติ๋วของคนอื่น ของผม มันสะสมจนกระทบการใช้ชีวิตจริงๆครับ อยากมีคนที่รู้ใจ เดินเคียงข้าง ฝ่าฝัน....... เหมือนอยู่ในที่ๆแสงไปไม่ถึงครับ พยายามเเล้วเเต่มีความสุขชั่วคราว เหมือนผมไม่มีทางออกในชีวิต ทางเลือกไม่มี......