เราทุกข์มาก
ทุกข์จนอยากจะตายแทบทุกชม.

ไม่เห็นความจำเป็นในการมีชีวิตอยู่ รู้สึกว่าชีวิตคือทุกข์หนักหนา

พยายามอยู่หลายวันแล้ว ยิ่งเจอคำปลอบโยนแบบเวรกรรม ใช้กรรม ชาติหน้า ชาตินี้ ชาติไหน เรายิ่งไม่โอเค ยิ่งรู้สึกไม่อยากอยู่เข้าไปอีก

พยายามเบนความสนใจไปเรื่องอื่นแล้ว แต่เหมือนทันทีที่หยุดนิ่ง ก็วนกลับมาคิด เราไม่สามารถทำตัวให้ยุ่งตลอด24ชม.เพื่อไม่ให้คิดได้ เพราะร่างกายเราก็เหนื่อยล้าเหลือเกิน