สมุติว่า คนเราร่วมแรงใจ อุดหนุน ร้านเล็กๆ

เช่น รถเข็น ,  ร้านตามข้างถนน , แทนการซื้อ ห้าง  

บางครั้ง ราคาอาจจะต่างกัน 1 บาท 2 บาท บวก ลบ  

จะลดความเหลื่อมล้ำในสังคมได้ไหมครับ ?  
ยิ่งในช่วงโควิด  

ในเมื่อ ถ้า ผู้มีรายได้น้อยเหล่านี้ มียอดขายเพิ่มขึ้น    

ในขณะเดียวกัน  ยังไงห้างก็ไม่เจ๊ง  เพราะมันต้องมี คนกลุ่มนึง ที่ชอบซื้อกับห้าง  

ห้างมีเงินสะสมอยู่มาก และ  
ยอดขาย ห้าง ก็คง ลดลงนิดหน่อยเท่านั้นเอง

ส่วน พนักงาน ไม่ว่า ขายได้มาก หรือ น้อย เงิยเดือนแต่ละเดือน ก็ พอๆ กัน เท่าๆ เดิม
แถมเหนื่อยน้อยลง เพราะลูกค้าน้อย
(ยกเว้น เซลล์ ขายรถ )

แต่ถ้า สินค้า Otop รายย่อยได้ประโยชน์ ทั้ง ผลิต และจำหน่าย ?  

แก้ไข

เพิ่มเติมครับ

ในกรณีที่ นอกจากรายย่อยที่เป็นค้าปลีกแล้ว  ยังรวมถึงรายย่อยที่เป็น คนผลิตด้วยนะครับ ?

ดังนั้น รายได้ของ โรงงานใหญ่ + บ.ค้าส่งใหญ่ ก็แบ่งมาให้  คนผลิตที่เป็นรายย่อยส่วนหนึ่งเช่นกัน ใช่ไหมครับ ?  

ส่วน ค้าปลีก รายย่อยนับพันราย เมื่อเริ่มขยายตัวก็ต้องจ้างลูกจ้าง จึงเพิ่มการจ้างงาน  , ลูกจ้างที่ออกจาก บ. ขนาดใหญ่ ที่ไม่รับคนเพิ่ม ก็มาสมัครงานกับ รายย่อยๆ เหล่านี้ win win  กัน ถูกไหมครับ ?

คือผมไม่ได้หมายให้ คน 100% ซื้อแต่รายย่อยไม่ซื้อห้างหรือ  ให้ฆ่ารายใหญ่นะครับ
แต่หมายถึง  ถ้าเราทำให้มันเกิด Balance มากขึ้น อุดหนุน ให้รายย่อยอยู่รอด เพื่อคนไทย , รายใหญ่ลดยอดขายหน่อยนึง  รายย่อย เพิ่ม   ถ้าในอัตราที่เหมาะสม เพื่อ ใหญ่ และ ย่อย อยู่ร่วมกัน อย่างแบ่งปัน สันติ ครับ

ผมว่าต่อให้ คนทั้ง pantip ซื้อแต่รายย่อย100%   อาจจะแทบไม่กระทบรายใหญ่เลยก็ได้นะครับ ?  

แบบนี้ได้ผลไหมครับ ?