สวัสดีค่ะ คือตอนนี้เรามีเรื่องหนักใจอยู่เรื่องนึง คือมันเป็นเรื่องที่อยู่กับเรามา2ปีแล้วค่ะ คือเราไปชอบคนๆนึง ตอนแรกเราก็ไม่ได้อะไรแค่มองว่าเค้าเป็นคนที่มีเสน่ห์มากๆคนนึง แต่หมือนพอเวลาผ่านไปเราดันชอบเค้าขึ้นมาแล้วก็มากขึ้นเรื่อยๆอะค่ะ เหมือนเราได้เห็นเค้าในหลายๆมุมมากขึ้นในเวลาที่ผ่านมา ซึ่งมันก็ทำให้เรารู้สึกว่าเราเปลี่ยนไปอะค่ะ คือต้องบอกก่อนว่าเค้ากับเราคือคนละเรื่องกันเลย เราเป็นคนธรรมดาคนนึง ส่วนเค้าเป็นคนฮอตเลย มันทำให้เราเริ่มมองตัวเองแย่ลงไปอีกประมาณว่าทำไมไม่เจียมตัวเลย
แล้วเหมือนช่วงเวลาของเรื่องนี้เป็นช่วงโควิด มันทำให้เราอยู่แต่บ้านแล้วก็คิดฟุ้งซ่านอะค่ะ กับเพื่อนเราก็เงียบลง จนเพื่อนถามว่าเป็นอะไรแต่เราไม่สามารถตอบคำถามได้ เพราะเราก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าความรู้วึกพวกนี้มาจากไหน จนมันเริ่มหนักขึ้นตรงที่เราคิดถึงเค้าบ่อยขึ้นมากๆ โดยเฉพาะเวลากลางคืน เราจะดาวน์มากว่าทำไมเราถึงเกิดมาเป็นได้แค่นี้ แล้วสุดท้ายเราก็รับไม่ไหวแล้วก็ร้องไห้ออกมาค่ะ จนช่วง2เดือนที่ผ่านมาเราร้องไห้เกือบทุกคืน เราเริ่มไม่อยากออกไปจากบ้าน เริ่มไม่อยากกินเท่าไหร่ จนบางทีเราก็รู้สึกว่าเราไม่น่าจะไปได้เจอเค้าในวันนั้นเลย แต่สักพักเราก็จะคิดกลับมาว่าเราก็ดีใจนะที่เราได้เจอเค้า แบบนี้วนไปอะค่ะ จนช่วงนี้มีผู้ชายคนนึงเข้ามาอยากทำความรู้จักกับเราค่ะ คือตอนแรกเราก็ลองคุย แต่เราคุยไปแค่2ประโยคเราก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว ก็เลยหายๆไปอะค่ะ เพราะเราก็ยังรู้สึกชอบเค้าคนนั้นอยู่ (คือเราอยากจะบอกว่าเราไม่เคยคิดกับคนนั้นในเชิงลามกหรือโรคจิตอะไรแบบนั้นเลยนะคะ) คือเราแค่คิดว่าเราขอบรอยยิ้มเค้า เราชอบหลายๆอย่างที่เป็นเค้าในช่วงแรกเค้าทำให้เรายิ้มได้ตลอดเวลาเลย แต่แค่ตอนนี้เราดันมานั้งเสียใจกับเรื่องของเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ผิดเลยแล้วสำหรับเราเราดูเป็นคนบ้ามากๆเลยเราพยายามห้ามความรู้สึกพวกนี้แต่มันไม่เคยทำได้เลยค่ะ สุดท้ายคือเราอยากจะถามว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรอะคะ แล้วเราต้องทำยังไงดี เพราะในทุกๆวันนี้เราเหมือนจะแตกสลายไปเลยอะค่ะ
ความรู้สึกแบบนี้คืออะไรหรอคะ
แล้วเหมือนช่วงเวลาของเรื่องนี้เป็นช่วงโควิด มันทำให้เราอยู่แต่บ้านแล้วก็คิดฟุ้งซ่านอะค่ะ กับเพื่อนเราก็เงียบลง จนเพื่อนถามว่าเป็นอะไรแต่เราไม่สามารถตอบคำถามได้ เพราะเราก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าความรู้วึกพวกนี้มาจากไหน จนมันเริ่มหนักขึ้นตรงที่เราคิดถึงเค้าบ่อยขึ้นมากๆ โดยเฉพาะเวลากลางคืน เราจะดาวน์มากว่าทำไมเราถึงเกิดมาเป็นได้แค่นี้ แล้วสุดท้ายเราก็รับไม่ไหวแล้วก็ร้องไห้ออกมาค่ะ จนช่วง2เดือนที่ผ่านมาเราร้องไห้เกือบทุกคืน เราเริ่มไม่อยากออกไปจากบ้าน เริ่มไม่อยากกินเท่าไหร่ จนบางทีเราก็รู้สึกว่าเราไม่น่าจะไปได้เจอเค้าในวันนั้นเลย แต่สักพักเราก็จะคิดกลับมาว่าเราก็ดีใจนะที่เราได้เจอเค้า แบบนี้วนไปอะค่ะ จนช่วงนี้มีผู้ชายคนนึงเข้ามาอยากทำความรู้จักกับเราค่ะ คือตอนแรกเราก็ลองคุย แต่เราคุยไปแค่2ประโยคเราก็รู้สึกเหนื่อยแล้ว ก็เลยหายๆไปอะค่ะ เพราะเราก็ยังรู้สึกชอบเค้าคนนั้นอยู่ (คือเราอยากจะบอกว่าเราไม่เคยคิดกับคนนั้นในเชิงลามกหรือโรคจิตอะไรแบบนั้นเลยนะคะ) คือเราแค่คิดว่าเราขอบรอยยิ้มเค้า เราชอบหลายๆอย่างที่เป็นเค้าในช่วงแรกเค้าทำให้เรายิ้มได้ตลอดเวลาเลย แต่แค่ตอนนี้เราดันมานั้งเสียใจกับเรื่องของเค้า ทั้งๆที่เค้าไม่ผิดเลยแล้วสำหรับเราเราดูเป็นคนบ้ามากๆเลยเราพยายามห้ามความรู้สึกพวกนี้แต่มันไม่เคยทำได้เลยค่ะ สุดท้ายคือเราอยากจะถามว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรอะคะ แล้วเราต้องทำยังไงดี เพราะในทุกๆวันนี้เราเหมือนจะแตกสลายไปเลยอะค่ะ