เราเป็นมนุษย์ทำงานวัย 30 นิดๆ วันนี้เรามีโอกาสได้สัมภาษณ์งานออนไลน์กับบริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง (ในวันที่เราป่วยเป็นโควิด)
แต่รู้สึกว่าตัวเองทำพลาดไปหมด เพราะมีเวลาเตรียมตัวแค่คืนเดียว และด้วยความที่ไม่ได้สัมภาษณ์มานานมากกกก
สุดท้ายก็รู้ว่าเราสัมภาษณ์ไม่ผ่าน ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจการตัดสินใจของผู้ใหญ่ที่สัมภาษณ์เป็นอย่างดี
เพราะเราเองยังรับสภาพตัวเองไม่ได้เลย ตอบคำถามไม่ได้สักเรื่อง
ทั้งๆ ที่รู้เนื้องานทั้งหมด แต่เหมือนสมองมัน Blank เอ๋อๆ เพราะอาการป่วย
มันรู้สึกเฟลสุดๆๆๆๆ ความรู้สึกมันฝังอยู่ในใจ ส่วนหนึ่งคือเสียดายที่ทำได้ไม่เต็มที่
และส่วนที่สำคัญคือเรารู้สึกเหมือนไปโชว์ความบื้อของตัวเอง
มันตอกย้ำให้เราคิดว่าทำไมเรามันโง่อย่างนี้ ไม่มีไหวพริบ ไม่เก่งสักเรื่อง
ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง บุคลิกแย่ น่าอายๆๆ คิดวนอยู่แบบนี้จนนอนไม่หลับ
ปล. เรารู้ว่า สิ่งที่ควรทำคือเราต้องพัฒนาตัวเอง
แต่ตอนนี้เราจะเอาตัวเองออกจากห้วงความรู้สึกนี้ได้ยังไงก่อน
เคยรู้สึกผิดหวังในตัวเองกันบ้างไหมคะ เอาตัวเองออกจากรู้สึกนี้กันได้อย่างไร
แต่รู้สึกว่าตัวเองทำพลาดไปหมด เพราะมีเวลาเตรียมตัวแค่คืนเดียว และด้วยความที่ไม่ได้สัมภาษณ์มานานมากกกก
สุดท้ายก็รู้ว่าเราสัมภาษณ์ไม่ผ่าน ซึ่งตรงนี้เราเข้าใจการตัดสินใจของผู้ใหญ่ที่สัมภาษณ์เป็นอย่างดี
เพราะเราเองยังรับสภาพตัวเองไม่ได้เลย ตอบคำถามไม่ได้สักเรื่อง
ทั้งๆ ที่รู้เนื้องานทั้งหมด แต่เหมือนสมองมัน Blank เอ๋อๆ เพราะอาการป่วย
มันรู้สึกเฟลสุดๆๆๆๆ ความรู้สึกมันฝังอยู่ในใจ ส่วนหนึ่งคือเสียดายที่ทำได้ไม่เต็มที่
และส่วนที่สำคัญคือเรารู้สึกเหมือนไปโชว์ความบื้อของตัวเอง
มันตอกย้ำให้เราคิดว่าทำไมเรามันโง่อย่างนี้ ไม่มีไหวพริบ ไม่เก่งสักเรื่อง
ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง บุคลิกแย่ น่าอายๆๆ คิดวนอยู่แบบนี้จนนอนไม่หลับ
ปล. เรารู้ว่า สิ่งที่ควรทำคือเราต้องพัฒนาตัวเอง
แต่ตอนนี้เราจะเอาตัวเองออกจากห้วงความรู้สึกนี้ได้ยังไงก่อน