เราลองประเมินหลายๆเว็บเขาแนะนำไปพบแพทย์ เรานำเรื่องนี้บอกกับครอบครัวแต่ไม่มีใครสนใจ บางครั้งมีการพูดหรือทำร้ายร่างกายเราด้วย เรายิ่งรู้สึกแย่มากๆ เหมือนเขามองแค่ว่ามันเป็นโรคธรรมดา ไม่มีใครสนใจความรู้สึกของเราเลยสักคน เรารู้ตัวๆเองนะคะว่าตอนนี้กำลังเครียดมากๆ และแย่มากๆด้วย เราต้องการให้ครอบครัวเราช่วยเราแก้ปัญหาของเราเพราะครอบครัวเท่านั้นถึงจะช่วยได้ แต่เรากลับได้แต่คำด่าทอจากแม่ ทุกครั้งที่เราขอเขาจะชอบพูดว่าเราเป็นตัวผลาญเงิน ทำให้ครอบครัวตกต่ำ ไม่น่าให้โตไม่น่าให้เกิดมา ประมาณอะค่ะ เราล้มแค่ครั้งเดียวเองนะ ในบรรดาลูกๆแกทุกคนแต่ก่อนเราเองเป็นคนหาเงินช่วยตลอด จนเราสามารถออกรถมอไซ ซื้อโทรศัพท์เอง และซื้อให้พ่อ แต่เขาบอกว่าเราไม่เคยทำอะไรเลยมีแต่เกิดมาผลาญ เราท้อมากๆกับคำพูดและการกระทำ เราอดทนมาตั้ง5-6ปีในเรื่องที่เขาไม่ซัพพอร์ตเราเรื่องเรียนต่างๆ ยาวเลยค่ะชีวิตที่อยากจะพูด  เราควรออกมาและแสดงจุดยืนแบบไหนดีคะ เราพยายามเข้มแข็งมากๆแล้ว แต่เราเหนื่อยแล้วกับความพยายามเราพยายามเข้มแข็งมา10เดือนแล้วจนตอนนี้ไมามีความคิดจะพยายามเลยค่ะ ท้อและเหนื่อยมาก 

ปล.เหมือนระบายเลยนะคะแต่เราอัดอั้นมาก  
ขอโทษทุกท่านด้วยนะคะถ้าเนื้อหาไม่น่าสนใจเท่าไหร่ ฃ