เรื่องมีอยู่ว่าาาาา เมื่อก่อนเราเป็นคนเชื่อฟังป้ากับแม่นะ เราเคยทำงานข้างนอกเป็นมนุษย์เงินเดือนแหละ  เราตัดสินใจกลับบ้านเพื่อครอบครัวทิ้งงานและแฟนให้อยู่คนเดียว (แฟนเป็นญ.) วันนึง เรากับแฟนต้องเลิกกัน เพราะครอบครัวไม่ยอมรับและช่วงสถานการณ์โควิดด้วย ทำให้เราไม่เจอแฟนที่เคยตั้งใจว่าจะเจอกันทุกเดือน (แฟนเราเป็นคนชอบเที่ยวมากกก) ทะเลาะกันทุกวัน ความไม่เข้าใจ พอเรากลับมาอยู่บ้าน เงินเดือน 6 พันบาท และรถ1คัน พอๆอยู่ไปไม่มีเงินเก็บเลย กินไปวัน ทำงานแค่ตอนเย็น พอนานไป เรารู้สึกว่าอยู่ไม่มีเป้าหมายไม่มีความสุขเลย (เข้าใจนะป้ากับแม่จะให้เราสานธุรกิจต่อให้เราทำ) แต่เราไม่ชอบ ไม่แรงบันดาลใจจะทำเลย เราอยากทำธุรกิจด้วยตัวเอง หาเงินเองโดยไม่ขอเงินครอบครัว (เราเคยขอแล้วนะ เขาไม่ให้จ้าาา) เมื่อก่อนเราลองหางานแล้วนะ มีคนติดต่อมาหาตลอด เราก็ปฎิเสธ เห็นใจครอบครัวด้วยแหละ เราก็ยอมมมมมม (โดยใจเราอยากไปทำงานนี้มาก)

            พอมาวันนึงเราได้เจอกับแฟนใหม่เป็นคนต่างชาติ (กัมพูชา) เป็นผู้หญิงนะ อายุน้อยกว่าเรา 6 ปี เรากันผ่านทาง แอฟ Bigo live พอเราคุยกันทุกเรื่อง คุยกันถูกคอมาก จนมาเจอกัน ตัดสินใจคบกัน พอคุยกันมามองเห็นเป้าหมาย อยากเก็บตัง อยากแต่งงาน อยากทำธุรกิจ ฯลฯ จนเราตัดสินใจ ลองหางานใหม่เพื่อจะเก็บตังด้วยตัวเอง (เรามีหนี้สินติดตัว 6 หมื่น)

            พอเราได้งาน เราก็ตัดสินใจบอกทางบ้าน แต่ที่บ้านเราไม่ยอมเลย ไม่ให้ไป เราจึงดื้อจะไปเพราะเราทำสัญญาจ้างงานแล้ว ทำเรื่องทุกอย่างแล้ว

ที่บ้านก็ว่าเราเป็นคนไม่รักครอบครัวทิ้งครอบครัว ไปอยู่กับผญ. เราก็บอกว่าใช่ เราจะไปอยู่กับเขา เพื่อให้ตัวเองลำบากหาเงินเองโดนไม่ขอเงินครอบครัวอีก เขาก็บอกว่าเห็น ผญ.ดีกว่าครอบครัว เราเห้ยยยยยยยยยยยยหมดคำพูด ถ้าเราอยู่กับครอบครัวต่อไป จะไม่รู้จักคำ โตเป็นผู้ใหญ่ เงินมันหายากนะ 

ได้เงินจากครอบครัวมันง่าย ใช้ไปก็หมด ไม่คิดอะไร (ไม่เอาแบบนี้ดีกว่า สู้ไปลำบากดีกว่า) เพราะเรามีเป้าหมาย 3 ปีเก็บตังทำธุรกิจตัวเอง และอีก1ปีแต่งงาน 

             หลังจากนี้ฝากติดตามและจะมาอัพเดตชีวิตนะ ใครมีความคิดเห็นยังไงก็บอกเราได้นะ ว่าเราทำถูกต้องมั้ย? ที่เราเส้นทางแบบนี้