สวัสดีครับ พี่ๆๆๆเพื่อนๆๆๆ วันนี้ผมมาขอระบายปัญหาครับพร้อมกับของคำเเนะนำการเเก้ปัญหาครับ  ขอเริ่มเลยนะครับ พ่อกับเเม่ไม่ค่อยให้ผมไปไหนมาไหนด้วยด้วยตัวเองเลย เเทบไม่เลยจริงครับ ไปไหนมาไหนก็ต้องขออณุญาติทุกครั้งตอนนี้ผมอายุ 25เเล้ว ก็เหมือนเดิม พอโควิดมาหนักกว่าไม่ให้ออกจากบ้านไม่ให้ไปซื้อกับข้าวที่ตลาด (เขาเป็นคนจัดการเองทั้งหมดครับ) เขาสร้างบ้านให้ผม 1หลัง เเต่ผมคิดว่าเขาเอาไว้ขังผมมากกว่าไม่ให้ไปไหนมาไหนอยู่เเต่บ้าน ผมพยามเป็นลูกที่ดีเเต่ตอนนี้ผมทรมารมากครับพูดกับใครไม่ได้ได้เลยครับเพราะ ผมโดนล่อตั้งเเต่เด็กว่าเป็นไอ้ลูกเเหง่ เเต่ในใจผมไม่ได้เป็นผมไม่ได้เป็นครับ ผมเเค่อยากได้อิสระไปไหนมาไหนด้วยตัวเอง   ผมอึดอัดมากครับบางครั้งนะก็อยากจะตายให้มันพ้นๆๆๆไปๆๆๆ ทรมารมากครับผมร็ว่ามันไม่มีวันจบ ผมเเค่อยากมาระบายเเละขอคำปรึษาเเก้ไขปัญหาจากพี่ๆๆเพื่อนครับ  ขอบคุณที่รับฟังผมครับ