' ' สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เราขออกตัวเป็นอย่างเเรกว่า นี่ไม่ใช่เรื่องของเรานะคะ
วันนี้เรามารับเขียนกระทู้ระบายให้เพื่อนค่ะ เนื่องด้วยจากการที่ช่วงนี้เรากำลังสอบ เเละเกิดเหตุการณ์เหล่านี้ขึ้น
ทำให้เพื่อนของเรากินไม่ได้ นอนไม่หลับ เเละเเทบจะประชดชีวิตด้วยการโซโล่ข้อสอบ ให้ติดศูนย์ประชดพ่อเเม่ซะเลย...
(เราเลยเเนะนำให้มาขอคำเเนะนำที่พันทิป เนื่องจากว่าเราเคยมาตั้งกระทู้ของตัวเองที่นี่ เเละได้รับคำปรึกษาที่มีประโยชน์ ความช่วยเหลือ เเละน้ำใจอารีจากทุกๆคนจนผ่านทุกอย่างไปได้ดี) เพื่อนเราเองก็ไม่เคยเล่นพันทิป เเละไม่ใช่คนที่เขียนประบายความรู้สึกอะไรได้มากมาย...(ไม่รู้จะปรึกษาใครเเล้ว)เขาเลยขอให้เรามาเขียนเล่าเรื่องราวของเค้าให้ผู้ใหญ่ในพันทิปได้อ่าน เเละ ได้โปรดช่วยเหลือให้คำเเนะนำเพื่อนของเราด้วยค่ะ...


สวัสดีค่ะ เรื่องที่เราจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้ คือเรื่องที่เรารู้สึกว่าเลวร้ายมากสำหรับเรา.. เมื่อเราได้รู้ความจริงว่าพ่อของเรามีกิ๊ก เเละทำเรื่องทุเรศเลวร้ายกับเเม่ของเราขนาดไหน
เริ่มจากการที่พ่อจะหายออกจากบ้านทุกๆวัน เเล้วทิ้งให้เเม่เราอยู่บ้านคนเดียว.. เเม่เราเคยเป็นพนักงานบริษัทค่ะ ส่วนพ่อเป็นผู้บริหาร(คนละบริษัทกัน)ตอนเเต่งงาน พ่อขอให้เเม่เลิกทำงานเเล้วมาเป็นเเม่บ้านเต็มตัว ตอนเเรกเเม่ไม่อยากลาออก เเต่พอพ่อรบเร้ามากๆเข้า ว่าอยากดูเเล อยากให้ความสำคัญ เเม่เลยยอมลาออกมา... ตอนนี้เเม่มีลูกให้พ่อสองคน คือเรา เเล้วก็น้องชายวัยสิบสี่ค่ะ

ช่วงนึงเเม่ของเราจะต้องอยู่บ้านคนเดียวทุกวัน เนื่อจากว่า เรากับน้องต้องไปเรียนในตัวเมือง(บ้านอยู่ในที่เจริญ เเต่เเม่อยากให้ไปเรียนอีกโรงเรียนที่อยู่ไกลเเละดีที่สุด)เเละพักอยู่หอพัก เป็นอย่างนี้เป็นเทอมๆ.. ไม่ใช่ว่าเเม่ต้ออยู่บ้านคนเดียทั้งวันนะคะ เเต่ว่า เเม่ต้องอยู่คนเดียวจริงๆค่ะ เป็นอาทิตย์... พ่อก็จะโทรมาวันละครั้ง ครั้งละไม่ถึงนาที บอกเเม่ว่า ไม่ว่างนะ... อีกสามวันกลับ...

เเม่เราก็รอเป็นนางอุสาในหอเป็นเดือนๆ ออกไปข้างนอกบ้างค่ะ เเต่ไม่ค่อยสะดวกเพราะในบ้านมีรถยนต์คันเดียว(พ่อเอาไป)  เขาก็นั่งเเท็กซี่เอา เเล้วเขาก็เป็นคนติดบ้าน เเม่เป็นคนเงียบๆ เรียบร้อย เเล้วก็ไม่คบค้าสมาคมกับใครมากนัก  มีเพื่อนสองสามคน เพราะเเถวบ้านจะมีเเต่พวกคนงาน เเม่บ้านปากตลาด เเล้วก็พวกคนต่างชาติอย่างเช่นเวียดนาม ซึ่งคนเเถวนั้นไม่ค่อยชอบเเม่เรา(เเม่เราเป็นจีน เเต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาไม่ชอบ) สมัยทำงานเเม่เราก็ไม่ค่อยมีเพื่อนร่วมงานค่ะ รวมถึงเพื่อนสมัยเรียนก็ห่างๆกันไป  ไม่รู้รายละเอียดมากนัก...

วันนึง ในช่วงเปิดเทอมซึ่งเรากับน้องไม่อยู่บ้าน พ่อก็กลับมาเเล้วชวนเเม่ไปกินข้าวนอกบ้าน ครั้งเเรกในรอบสองปี เเม่เราก็ดีใจค่ะ รีบเเต่งตัวเเล้วออกไปข้างนอกกับพ่อ  เป็นร้านอาหารเเบบโอเพ่นเฮ้าส์(ถ้าผิดก็ขออภัยด้วยค่ะ ไม่รู้ว่าจะเรียกยังไง) คนสูบบุหรี่ได้เต็มที่ ที่โต๊ะของพ่อเรา มีผู้ชายสิบสองคน(รวมพ่อเราด้วย)กับผู้หญิงธรรมดา เเละท่าทางเปรี้ยวเข็ดฟันหนึ่งคน...

เเม่เราก็นั่งลงพร้อมกับพ่อ ไม่มีใครบนโต๊ะทักทายเเม่เราเลยค่ะเอาเเต่กินเหล้า เเล้วก็คุยกันเรื่องใต้สะดือไปพลางๆ  ผู้ชายคนนึงมองหน้าเเม่เราเเล้วก็พูดลอยๆว่า "ว้นนั้นไม่ใช่คนนี้หนิ"

เเม่เรานั่งเหวอไปพักนึง ไม่มีใครบนโต๊ะสนใจเเม่เราเลย มองบ้าง ยิ้มให้บ้าง เเล้วก็คุยเล่นกันเหมือนเเม่เราเป็นส่วนเกิน โดยเฉพาะพ่อเรา หันไปรินเหล้าให้ผู้หญิงคนหนึ่งในวง ผลัดกันริน ผลัดกันหัวร่อต่อกระซิก พอกินหมดเเล้วเติมใหม่ ก็เเลกเเก้วกันกิน เเล้วเพื่อนในวงก็พากันเฮโลว่า "เฮ้ยๆ จูบทางอ้อมๆ"

เเม่เรานั่งอยู่ตรงนี้นะ...

เสร็จเเล้วเขาก็คุยกันกับผู้หญิงคนนั้น พวกผู้ชายก็พากันเเซว พาหันโห่ ประมาณว่า "ทำไมต้องกระซิบกันด้วยวะ"  "เฮ้ยๆพวกทำไรกัน" เเล้วฝั่งผู้ใหญ่ก็มีทำท่างอนซ้ายงอนขวา(ถ้าวินาทีนั้นเรานั่งอยู่นั่น จะเอาหม้อไฟสะบัดใส่ให้กรามหลุด)

พอจะกลับบ้าน พ่อเราก็ขออนุญาตผู้หญิงคนนั้นกลับก่อน นางก็ทำท่างอนๆ บอกว่าจะไปไหนอีกเเละ นัดที่เเล้วก็มาเเปปเดียวเอง ที่บ้านมีอะไรสำคัญ???

(พูดเเบบนี้จะตบเเม่เราก็ไม่ต่างเลยจริงๆ)
เเม่เราก็ยืนนิ่ง พูดอะไรไม่ออก จนกระทั่งวินาทีสุดท้าย นางก็...

หอมเเก้มพ่อเรา เเล้วเซย์กู๊ดไนท์....

เราไม่รู้ว่าเเม่เราทนได้ยังไง เหมือนพ่อเอาเเม่เราไปหยามน้ำหน้า เเสดงให้เพื่อนเห็นว่า เฮ้ย คนนี้ไม่ใช่ ตัวจริงอยู่นั่น เเล้วพวกฝูงบัดซบก็พากันเฮโลเชียร์สนั่นกันว่าเล่น...  เเม่เราเล่าให้เราฟัง ยิ้มทั้งน้ำตา ขอโทษที่เข้มเเข็งเพื่อลูกไม่ได้...ขอโทษนะที่เเม่สู้ไม่ไหว.. เเม่เรายอมเเพ้ทุกอย่าง ตอนนี้เหมือนซากศพ เคว้งคว้างไร้สติ เเม่เราไม่สู้กับอะไรเลย.... จนตอนพ่อเราพา "มัน" เข้ามาในบ้าน เข้ามากินข้าว ในขณะที่ให้เเม่เราทำกับข้าวในครัวออกมาเสิร์ฟ!!! ตอนเเรกเราไม่รู้ว่าเขามาในฐานะของอะไร เรานึกว่าเพื่อนสนิทพ่อ พ่อบอกเราว่า เรียก "เเม่ปุ้ม"ร้องไห้ขอให้เเกมาอ่านเจอในพันทิป นังผู้หญิงใจบาปเเพศยา)

(เพื่อนสนิทของเเม่เรา เราก็จะเรียกเเม่นำหน้า เลยไม่เอะใจ) เราก็เรียก เเม่ปุ้มๆๆๆๆๆ  น้องเราก็เรียกเเม่... เราเองก็ไม่เคยเเอะใจเลยว่า เวลาที่มันมาบ้าน ทำไมเเม่เราถึงไม่ออกมากินข้าวด้วย... ทำไมเอาเเต่อยู่ในครัว เเล้วค่อยๆเรียกเราเข้าไปเอากับข้าวในครั ท่าทางของเเม่ดูซูบซีด เเม่ไม่ได้ปลงตกกับชีวิต หรือว่า จะปล่อยมือหรอกค่ะ เเต่เขากำลังช็อค... เเม่เราไม่สู้คน เเล้วก็ เหมือนจะตื้อตันไปหมด เเละช่วงเเรก เขาไม่เคยเล่าอะไรให้เราฟัง

ต่อมาเราเริ่มสังเกตว่านังเเม่ปุ้มเนี่ยมาวนเวียนในชีวิตเราเยอะจัง เเบบว่า มานั่งโซฟากับพ่อเรา เเรกๆก็ก่ายขากัน เราก็นึกว่าเพื่อนกวนกัน(เเม่เราขึ้นไปนอนเเล้ว)เราก็น้องก็นั่งเล่นเกมส์ อยู่หน้าโซฟา เราเลยลองหันหลังไปดู ก็เห็นเขานั่งโอบไหล่กัน(น้องชายไม่เห็น) พอเขาเห็นเราหันกลับมา ก็รีบเอาเเขนลงเเล้วกระเถิบจากกัน.. ตอนนั้นเราก็ว่าเริ่มมีกลิ่นเน่าๆโชยมา เเต่เราคิดว่าพ่อของเราเป็นคนดี ถึงไม่ได้คิดมากอะไร...


.
.
.
.

กลับมาเล่าต่อค่ะ เพิ่งสอบเสร็จ.. หลายๆท่านบอกว่าให้เพื่อนมาเล่าเอง เจ้าตัวก็อยากทำค่ะ ลองพิมพ์กันเเล้ว เเต่ไม่รู้เรื่อง =__= เเละขอยืนกรานให้เราพิมพ์ต่อจะดีกว่า,, จะได้ไม่ขัดหูขัดตากัน

ถึงเเม้ว่าเรื่องราวที่เขียนไปข้างต้นจะยังไม่จบ เเต่ก็ได้รับคำปรึกษาดีๆมากมายที่มีประโยชน์..เพื่อนเราดีใจมากๆค่ะ เเละมีกำลังใจขึ้นมาก ตอนนี้เขาใจชื้นขึ้นเเละสมองปลอดโปร่ง เเละได้เเก้ปัญหาทั้งหมดด้วยกำลัง เรียบร้อยเเล้ว...  
ถ้างั้น ก็จะเล่าเรื่องต่อ เพื่อไม่ให้ค้างคานะคะ




เราเริ่มระเเคะระคายว่าสองคนนั้นเป็นชู้กัน ก็เมื่อวันที่เเม่เราไม่ลงมาทำกับข้าว เป็นช่วงก่อนที่เราจะมาตั้งกระทู้ไม่กี่วันค่ะ เป็นตอนเย็น เห็นพ่อกับนังปุ้มยืนทำกับข้าวในครัว หยอกล้อ เอามือถึงเนื้อถึงตัว จับเเก้มกัน...  เราถามว่าเเม่หายไปไหน? พ่อก็ตอบว่าอยู่บนห้อง

เราเดินขึ้นไปบนห้องนอนเเม่ เเม่ล็อกห้องไว้ เราเคาะเรียกเท่าไหร่ก็ไม่ออกมา รอราวๆสิบนาที เเม่ก็ค่อยๆเเง้มประตูออกมา ใบหน้าบวมเป่งจากการร้องไห้ ยิ้มถามเรา กลับมาเเล้วหรอลูก?

เราตกใจถามเเม่ว่าเป็นอะไร เเม่เราก็หัวเราะเเห้งๆ บอกว่าดูซีรี่ส์เกาหลีอยู่มันเศร้าเกินไป สงสารนางเอก โดนเเฟนทิ้ง..
เราไม่เชื่อเเม่ เเต่โดนเเม่ไล่ลงไปกินข้าว เเล้วปิดประตูลงกลอนไว้ เรียกยังไงก็ไม่ออกมา เลยลงไปถามพ่อ.. เกิดอะไรขึ้นกับเเม่ ทำไมเเม่ร้องไห้ พ่อไม่ไปดูเเม่หรอ?

พ่อตอบกลับมาว่า เเม่เขาก็เป็นงี้เเหละ เเล้วก็หันไปคุยกับกิ๊กต่อ
พ่อไม่ดูเเลเเม่หรอ?
พ่อขึ้นไปดูเเม่หน่อย
พ่อได้ยินหนูมั้ยเนี่ย????????????????

เราเขย่าพ่อ เรียก อ้อน วนไปวนมา เเบบเด็กงอเเงจะเอาของเล่น คิดว่ามันอาจจะดูตลกดี เเล้วพ่อจะเดินขึ้นไปดูเเม่ ถามพ่อว่าพ่อไม่รักเเม่เเล้วหรอ? พ่อขึ้นไปดูเเม่หน่อย....  พ่อก็ตอบเราว่า รักเเม่เหมือนเดิม รักตลอดเเหละ ปล่อยให้เขาอยู่สบายๆบ้าง อย่าไปยุ่ง
เราก็วนว่าพ่อรักเเม่จริงหรอ? เเม่เป็นไรพ่อยังไม่รู้เลย พ่อทำอะไรเเม่!! ขึ้นไปดูเเม่หน่อย

วินาทีนั้นยัยปุ้มคงฉุนขาด ตวาดเราดังลั่นว่า "จะวุ่นวายอะไรนักหนา เเม่เขายังไม่ตาย ha ซะหน่อย "

เราถึงกับหงายเมื่อเจอเเบบนั้น พ่อเราก็บอกกิ๊กว่าใจเย็น อย่าพูดเเบบนั้น

เราสงสัยว่าเขามีสิทธิ์พูดเเบบนี้กับเราได้ยังไง เราเองก็โตเเล้ว(ตอนนั้นช่วงหลังสอบปลายภาค) เราเลยถามว่าทำไมเเม่ปุ้มพูดกับเราเเบบนั้น  ยัยนั่นก็บอกว่า อย่าเครียดมากสิ เเม่เขาต้องการความเป็นส่วนตัวนะ

เราไม่พอใจ เเต่ไม่เคยเจอเหตุการณ์เเบบนี้ เลยนั่งกินข้าวกับเขาต่อไป พ่อก็บอกว่าจะไปส่งมัน เเล้วก็หายไปทั้งคืน...

เรานั่งเล่นเน็ตตอนตีสอง...(วันหยุดนะคะ) เเชทกับเพื่อนไป จู่ๆ เเม่เราก้เดินออกมา เบ้าตาลึกโหล โทรมสะโหลสะเหล เราเห็นครั้งเเรกก็สะดุ้งโหยงตกใจ.. เเล้วเเม่ก็ถามว่า พ่อไปไหน เราบอกว่า ไปส่งเเม่ปุ้ม ยังไม่กลับ...

ได้ยินเเบบนั้นเเม่เราก็ร้องไห้เเบบใจสลาย บอกเราว่า เเม่ขออย่างเดียว อย่าเรียกผู้หญิงคนนั้นว่าเเม่ได้ไหมลูก..

วินาทีนั้นเราถึงกับบางอ้อ  เเทบจะทุ่มคีย์บอร์ดลงกับพื้นด้วยความเจ็บใจ  เราถามเเม่ว่าเเม่เป็นอะไร เเม่มีอะไรเล่าให้หนูฟังได้ไหม..
เเม่เอามือถือของเเม่ ที่พ่อเคยล็อกอินไลน์ไว้เมื่อต้นปี เเล้วเเม่ไม่ได้ถอนบัญชีออก  มันเชื่อมกับมือถืออีกเครื่องของพ่อ มีข้อความไลน์ของพ่อกับผู้หญิงคนนั้น มีภาพโป๊ของสองคนนั้น เเละการนัดพบต่างๆ

ตอนเเรกเเม่ไม่อยากให้เราดู เเต่เราบอกเเม่ว่า สมัยนี้มันเรื่องธรรมดาเเล้วเเม่ หนูรับได้ เอามาเถอะ  พอเปิดอ่านก็มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูก เเต่เห็นเเม่มองเราด้วยสายตาเศร้าๆ เราเลยเก๊กว่าเราไหว ความจริงไม่ไหวค่ะ รับรู้เรื่องราวเสร็จก็เข้าห้องนอน ปิดประตูห้อง เเล้วกรี๊ดอัดหมอนด้วยความเเค้นสุมอก.. ก่อนจะจบลงด้วยความเจ็บปวดใจ...

หลังจากนั้นเป็นอาทิตย์ เราปรึกษาเรื่องนี้กับเพื่อนสนิทเรา เพื่อนเราก็ให้คำตอบหลายอย่าง เเต่เราไม่เข้าใจ เขาเลยบอกว่า ให้ไปตั้งกระทู้ถามผู้ใหญ่ในพันทิปก็ได้.. เเต่เราไม่มีเเอคเคาท์ เเละไม่รู้จะเรียบเรียงอะไรยังไง เราเลยขอให้เพื่อนเขียนให้ ผลคือ  หลังสอบวันสุดท้าย(วันศุกร์) เราก็เห็นคอมเม้นท์นึงว่า...


"คุณแม่ไม่สู้ ก็ให้คุณลูกสู้แทนคุณแม่ไปเลยค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ เราเองก็เคย fight แทนคุณแม่เรื่องทำนองนี้มาแล้ว สู้ๆค่ะ"


เราเลยกลับมารออยู่บ้านหลังเรียนพิเศษในวันเสาร์ เขาก็ทำกับข้าว ทำอาหารกันตามปกติ.. กระหนุงกระหนิง เเอบบีบก้น(คิดว่าเราไม่อยู่) เราก็เงียบเฉย สุดท้าย ตอนนั่งกินข้าวร่วมโต๊ะ เราเรียกเเม่มากินข้าวด้วย เเม่ก็ทำท่าเครียด ไม่อยากมา เราก็อกว่าหนูมีอะไรจะให้เเม่ดู...

เเม่เราก็มากินข้าว  เราเลยเอามือถือที่มีหลักฐานเปิดกลางโต๊ะ ว่านี่มันคืออะไร?

พ่อเรามองเเล้วก็หน้าถอดสี ลุดขึ้นตวาด เเล้วปัดชามเเกงจืดร้อนๆใส่เเม่เรา ว่าเป็นเเม่ประสาอะไร ให้ลูกมารับรู้เรื่องเเบบนี้
เเม่เราร้องไห้ขวัญเสีย เเม่เรารักพ่อมาก เเละไม่คิดว่าพ่อจะทำเเบบนี้ ผลคือ วันนั้นเเม่โดนพ่อซ้อม ต่อหน้าเรา น้อง นังปุ้ม เรากอดเเม่ไว้ไม่ให้พ่อตีเเม่ ครอบครัวเราไม่เคยเป็นเเบบนี้ ไม่เคยตบตี พ่อเเม่ไม่เคยทะเลาะให้เห็น ในหนังในละครมันเหมือนง่าย เเต่เมื่อเกิดเหตุการณ์เเบบนี้ขึ้นจริงๆเเล้ว มันไม่ง่ายเลย ที่เราจะมีสติ...

ผลคือคนที่ต่อกรกับพ่อในวันนั้นคือน้องชายวัยสิบสี่ของเรา
น้องเราเอาไอโฟนขว้างใส่หน้าผู้หญิงคนนั้น เเล้วชี้นิ้วไล่ออกจากบ้าน(พร้อมๆกับบอกว่า 'อย่ามาเผือก') ออกไป E เเก่  สารพัดคำหยาบๆที่เราไม่เคยคิดว่าเขาจะพูด.. น้องเราเองก็คงเหลืออดเช่นกัน  ผลคือ ทั้งโดนพ่อตบ เมียน้อยด่า สรุปคือวันนั้นเรากับน้องโก่งคอใส่พ่อกับผู้หญิงคนนั้นจนเจ็บคอ...เเม่เราที่นั่งร้องไห้มาตลอด เริ่มทนไม่ได้ที่เห็นพ่อตบเรากับน้อง ผู้หญิงคนนั้นก็ยืนหราอยู่ในบ้าน ด่าลูกเจ้าของบ้านเเละเเม่เราอย่างไม่เกรงใจ  เเม่เรายืนขึ้นเเล้ววิ่งขึ้นห้องไป.. ตอนเเรกเราคิดว่าเเม่เราจะหนี ปรากฎว่า เเม่เราขึ้นห้องไปเก็บเสื้อผ้าของพ่อ เเล้ววิ่งกลับลงมา เอามันโยนโครมลงตรงกลางบ้าน เเล้วบอกพ่อว่า ออกไปจากบ้านของเราซะ....