เรื่องมีอยู่ว่า เราได้คบกับผู้ชายคนนึงคบได้2ปี พลาดมีลูกด้วยกัน เขากับแม่ของเขาให้เราไปทำแท้ง สารพัดจะให้ทำ เราทรมานมาก ทั้งสภาพจิตใจและร่างกาย แต่ลูกของเราไม่เป็นอะไร ตอนนั้นเราโดนกดดันมาก แย่มากจนคิดสั้น
พอหลังจากนั้น แม่ของผู้ชายได้ส่งผู้ชายไปทำงาน ไม่ยอมมาหมั้นให้เป็นเรื่องราว ปล่อยให้เราโดนสังคมตีหน้าว่าท้องไม่มีพ่อ จนมีคนให้เบอร์ป้าของผู้ชายมาให้เราติดต่อ จึงได้คุยกันและพามาคุยหมั้น แต่แม่ของผู้ชายบอกว่าไม่ให้ลูกกลับมาแล้วก็อยากท้องเองถ้าอยู่ด้วยกันจะกินอะไร จนวันหมั้นก็ไม่มากันทั้งผู้ชายและพ่อแม่เขา มีแค่ป้าและครอบครัวและตาของผู้ชายที่มา เป็นงานหมั้นที่เราก็ไม่เข้าใจ พอหลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตเราไป มีช่วงท้องได้2-3เดือน ผู้ชายได้กลับมาเจาะเลือดเรื่องฝากครรภ์ ตอนแรกจะไม่มาแต่หมอบอกมันสำคัญเลยต้องมา ค่ารถเราก็ให้ ทั้งมาและกับก็2พันได้ รวมค่ากินหมดไปหลายพันมาก เงินนี้เป็นเงินหมั้นที่เราจะไว้ให้ลูก แต่เขาก็ได้พูดว่าไม่มีเงินๆ กลับไปก็บอกไม่มีเราเลยให้ยืมเงินก่อนเห็นว่าทำงานไกล สุดท้ายก็ไม่คืน ญาติของเขาก็ได้โทรมาบอกว่าเขาได้ออกไปดึกๆทุกคืนกลับมาเช้าๆบอกเราว่าเพลีย เราเครียดมากแต่แม่บุญธรรมก็ได้เข้ามาคุยให้เรื่องมันคลี่คลาย จนเราท้องได้7เดือน ได้มีเพื่อนส่งรูปเขาถ่ายรูปกับผู้หญิงลงเฟสอีกเฟสที่บล็อคเรา เราส่งให้แม่เขาแล้วขอคำอธิบาย แม่เขาก็บอกว่าเล่นกับพี่ที่ทำงานแล้วยังบอกว่าเราจ้องจะจับผิดลูกเขา เราก็ได้ถามเขาว่ายังไงเขาบอกเมาเลยมีอะไรด้วย แต่ใส่ถุงยาง??
คือเราได้คุยกับผู้หญิงเขาบอกว่าเขาก็ไม่รู้ว่ามีลูกเมียและได้ติดขาดกันทันทีแต่ผู้ชายได้ทักหาตลอดแล้วบอกว่าอยากเลิกกับเรา แต่เรามันไม่ยอมออกจากชีวิตเขา ที่อยู่ไปก็ทนๆเพราะลูก แต่คือระหว่างท้องส่งเดือนละ500ให้ไว้กินใช้ แม่บุญธรรมได้รู้ก็ไม่ได้คุยด้วยกับเขา เขากับแม่เขาเลยมาว่าเราว่าสร้างปัญหาทำครอบครัวเขาแตก จนตอนเราไปซาวด์เราได้ถามเขาว่าตลอดที่ผ่านมาเคยนอกใจไหม เขาตอบว่าก็ตลอดเลย ทั้งมีอะไรและไปหา ทั้งเพื่อนพี่คนรู้จักหรือแฟนเก่า เขาก็ไปมีอะไรด้วย เขาบอกเพราะเราบอกเขาว่าเราทนได้ (ตอนกลับมาคบกันรอบที่2 เขาเคยบอกว่าหนูทนพี่ได้หรอ ใจเราก็ไม่ได้คิดว่าทนเรื่องนี้ เราเข้าใจว่าเรื่องใจร้อน) คือตอนนั้นเราปล่อยโฮในห้องน้ำ รพ.เลย คือเราทั้งจุกทั้งเจ็บจนตัวชา แต่เราก็ทนต่อเพราะตัวเรากำพร้าแม่ เลยไม่อยากให้ลูกกำพร้าแบบเรา ตอนที่จะไป รพ.ในเมืองเราไม่มีรถไปมีแต่มอไซต์ เราจึงแกล้งบอกให้แม่เขากับพ่อเขาพาไปหน่อย (ตอนเราท้องไม่เคยถามถึงอะไรเลย ไม่เคยมาหามาเยี่ยม) เขาก็บอกกันว่าให้เราขายทองหมั้นแล้วเหมารถไป ซึ่งเราเคยพูดว่าทองนี้จะเก็บไว้ให้ลูกยามจำเป็น จนเราใกล้คลอดก็ได้ปรึกษากันว่าให้ส่งตังมาไว้คลอดค่าของลูกค่ารถไปกลับเพราะเราไปคลอดในเมืองแล้วตอนคลอดเราไม่ได่เตรียมอะไรไปเลยเพราะแค่ไปตรวจแล้วหมอบอกให้คลอดเลย คือว่าตกลงกัน4พัน เขาก็ทะเลาะกับเราทั้งเขาทั้งแม่ว่าจะเอาแต่ตังโวยวายครอบครัวเราว่าหลอกเอาตัง เราจึงช่วยที่เรามีเพราะไม่อยากมีปัญหาจึงเอาของเขาแค่2พัน พอตอนคลอดมาก็เหมือนจะดีขึ้น ปีใหม่หยุดมาหาลูก บอกจะเอาโบนัสมาให้ แต่ก็ให้แม่เขาไปหมดเลย เราก็ไม่พูด เราไปนอนบ้านเขา1คืนตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยไปเลย จนกลับมาบ้านคือตอนนั้นดีมาก แม่เขาพาไปตรวจอะไรที่ รพ.อย่างดีตอนนั้นรู้สึกดีมาก พอหลังจากนั้นไป ผช.เริ่มไม่ติดต่อโทรไปไม่รับ กลับจากทำงานบอกเหนื่อยจะนอน แต่อยู่ๆเขาได้ตั้งสภานะว่าโสด เราจึงถามแม่เขาว่าคืออะไรเพราะถามเขาเขาเมินแชทเรา แม่เขาก็บอกไม่อยากยุ่ง จนเขาตอบเราเขาก็บอกว่าเราเลิกกันไปแล้ว เขาจะคุยกับใครก็ได้ พอเราถามเรื่องลูกเขาก็บอกจะยกให้แม่บุญธรรมไป ถ้าเราไม่มีปัญญาจะเลี้ยง เราก้เลยจบกันไปโดยที่ว่าเขาส่งมาให้ลูกวิคละ1500 ลูกเราตอนนั้น2เดือนได้ แล้วเราป่วยจึงต้องกินนมผง ค่าใช้จ่ายก็จะเยอะเราก็เอาเงินเรียนมาให้ลูกก่อน ไปเรียนเราไม่ได้เอาไป เขาก็ได้ว่าเราก่อนเลิกกันไปว่าเอาตังลูกไปแรด แต่งตัว ทั้งๆตอนนั้นเราขายเสื้อผ้า แต่เราไม่ได้บอก เราก็บอกกลับไปเขาก็หาเรื่องอื่นมาด่าต่อ จนต้องจบกันไปจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานญาติคนเดิมได้มาบอกว่าที่ผ่านมาเขาอยู่กินกับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นก็รู้เรื่องว่าเขามีลูกเมีย แต่ใครๆก็ว่าเราเพ้อเจ้อ คือเราผิดหรอคะ เรื่องที่ผ่านมาทุกคนบอกเกิดที่เราทั้งนั้น ที่ลูกกำพร้าก็เพราะเรา
ปล.ตอนก่อนเลิกเขาซื้อโทรศัพท์เครื่องละหมื่นห้า เราทะเลาะกันเพราะเราว่าไม่จำเนื่องว่าเขามีอยู่แล้ว 2 เครื่องเราว่าควรเก็บตังนี้ให้ลูก เขาก็บอกตังเขาเขาจะทำไรก็ได้ และเขาได้ตั้งข้อตกลงว่าเราห้ามใช้ตังเขาซักบาท
สรุปเรื่องนี้เราผิดใช่ไหมคะ
ทุกวันนี้มองลูกแล้วสงสารหนักมากพ่อทิ้งไปตั้งแต่2เดือนโดยไม่ติดต่อและห้ามบอกใครว่าเขาคือพ่อ🥺🥺
เราผิดไหม???
พอหลังจากนั้น แม่ของผู้ชายได้ส่งผู้ชายไปทำงาน ไม่ยอมมาหมั้นให้เป็นเรื่องราว ปล่อยให้เราโดนสังคมตีหน้าว่าท้องไม่มีพ่อ จนมีคนให้เบอร์ป้าของผู้ชายมาให้เราติดต่อ จึงได้คุยกันและพามาคุยหมั้น แต่แม่ของผู้ชายบอกว่าไม่ให้ลูกกลับมาแล้วก็อยากท้องเองถ้าอยู่ด้วยกันจะกินอะไร จนวันหมั้นก็ไม่มากันทั้งผู้ชายและพ่อแม่เขา มีแค่ป้าและครอบครัวและตาของผู้ชายที่มา เป็นงานหมั้นที่เราก็ไม่เข้าใจ พอหลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตเราไป มีช่วงท้องได้2-3เดือน ผู้ชายได้กลับมาเจาะเลือดเรื่องฝากครรภ์ ตอนแรกจะไม่มาแต่หมอบอกมันสำคัญเลยต้องมา ค่ารถเราก็ให้ ทั้งมาและกับก็2พันได้ รวมค่ากินหมดไปหลายพันมาก เงินนี้เป็นเงินหมั้นที่เราจะไว้ให้ลูก แต่เขาก็ได้พูดว่าไม่มีเงินๆ กลับไปก็บอกไม่มีเราเลยให้ยืมเงินก่อนเห็นว่าทำงานไกล สุดท้ายก็ไม่คืน ญาติของเขาก็ได้โทรมาบอกว่าเขาได้ออกไปดึกๆทุกคืนกลับมาเช้าๆบอกเราว่าเพลีย เราเครียดมากแต่แม่บุญธรรมก็ได้เข้ามาคุยให้เรื่องมันคลี่คลาย จนเราท้องได้7เดือน ได้มีเพื่อนส่งรูปเขาถ่ายรูปกับผู้หญิงลงเฟสอีกเฟสที่บล็อคเรา เราส่งให้แม่เขาแล้วขอคำอธิบาย แม่เขาก็บอกว่าเล่นกับพี่ที่ทำงานแล้วยังบอกว่าเราจ้องจะจับผิดลูกเขา เราก็ได้ถามเขาว่ายังไงเขาบอกเมาเลยมีอะไรด้วย แต่ใส่ถุงยาง??
คือเราได้คุยกับผู้หญิงเขาบอกว่าเขาก็ไม่รู้ว่ามีลูกเมียและได้ติดขาดกันทันทีแต่ผู้ชายได้ทักหาตลอดแล้วบอกว่าอยากเลิกกับเรา แต่เรามันไม่ยอมออกจากชีวิตเขา ที่อยู่ไปก็ทนๆเพราะลูก แต่คือระหว่างท้องส่งเดือนละ500ให้ไว้กินใช้ แม่บุญธรรมได้รู้ก็ไม่ได้คุยด้วยกับเขา เขากับแม่เขาเลยมาว่าเราว่าสร้างปัญหาทำครอบครัวเขาแตก จนตอนเราไปซาวด์เราได้ถามเขาว่าตลอดที่ผ่านมาเคยนอกใจไหม เขาตอบว่าก็ตลอดเลย ทั้งมีอะไรและไปหา ทั้งเพื่อนพี่คนรู้จักหรือแฟนเก่า เขาก็ไปมีอะไรด้วย เขาบอกเพราะเราบอกเขาว่าเราทนได้ (ตอนกลับมาคบกันรอบที่2 เขาเคยบอกว่าหนูทนพี่ได้หรอ ใจเราก็ไม่ได้คิดว่าทนเรื่องนี้ เราเข้าใจว่าเรื่องใจร้อน) คือตอนนั้นเราปล่อยโฮในห้องน้ำ รพ.เลย คือเราทั้งจุกทั้งเจ็บจนตัวชา แต่เราก็ทนต่อเพราะตัวเรากำพร้าแม่ เลยไม่อยากให้ลูกกำพร้าแบบเรา ตอนที่จะไป รพ.ในเมืองเราไม่มีรถไปมีแต่มอไซต์ เราจึงแกล้งบอกให้แม่เขากับพ่อเขาพาไปหน่อย (ตอนเราท้องไม่เคยถามถึงอะไรเลย ไม่เคยมาหามาเยี่ยม) เขาก็บอกกันว่าให้เราขายทองหมั้นแล้วเหมารถไป ซึ่งเราเคยพูดว่าทองนี้จะเก็บไว้ให้ลูกยามจำเป็น จนเราใกล้คลอดก็ได้ปรึกษากันว่าให้ส่งตังมาไว้คลอดค่าของลูกค่ารถไปกลับเพราะเราไปคลอดในเมืองแล้วตอนคลอดเราไม่ได่เตรียมอะไรไปเลยเพราะแค่ไปตรวจแล้วหมอบอกให้คลอดเลย คือว่าตกลงกัน4พัน เขาก็ทะเลาะกับเราทั้งเขาทั้งแม่ว่าจะเอาแต่ตังโวยวายครอบครัวเราว่าหลอกเอาตัง เราจึงช่วยที่เรามีเพราะไม่อยากมีปัญหาจึงเอาของเขาแค่2พัน พอตอนคลอดมาก็เหมือนจะดีขึ้น ปีใหม่หยุดมาหาลูก บอกจะเอาโบนัสมาให้ แต่ก็ให้แม่เขาไปหมดเลย เราก็ไม่พูด เราไปนอนบ้านเขา1คืนตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยไปเลย จนกลับมาบ้านคือตอนนั้นดีมาก แม่เขาพาไปตรวจอะไรที่ รพ.อย่างดีตอนนั้นรู้สึกดีมาก พอหลังจากนั้นไป ผช.เริ่มไม่ติดต่อโทรไปไม่รับ กลับจากทำงานบอกเหนื่อยจะนอน แต่อยู่ๆเขาได้ตั้งสภานะว่าโสด เราจึงถามแม่เขาว่าคืออะไรเพราะถามเขาเขาเมินแชทเรา แม่เขาก็บอกไม่อยากยุ่ง จนเขาตอบเราเขาก็บอกว่าเราเลิกกันไปแล้ว เขาจะคุยกับใครก็ได้ พอเราถามเรื่องลูกเขาก็บอกจะยกให้แม่บุญธรรมไป ถ้าเราไม่มีปัญญาจะเลี้ยง เราก้เลยจบกันไปโดยที่ว่าเขาส่งมาให้ลูกวิคละ1500 ลูกเราตอนนั้น2เดือนได้ แล้วเราป่วยจึงต้องกินนมผง ค่าใช้จ่ายก็จะเยอะเราก็เอาเงินเรียนมาให้ลูกก่อน ไปเรียนเราไม่ได้เอาไป เขาก็ได้ว่าเราก่อนเลิกกันไปว่าเอาตังลูกไปแรด แต่งตัว ทั้งๆตอนนั้นเราขายเสื้อผ้า แต่เราไม่ได้บอก เราก็บอกกลับไปเขาก็หาเรื่องอื่นมาด่าต่อ จนต้องจบกันไปจริงๆ หลังจากนั้นไม่นานญาติคนเดิมได้มาบอกว่าที่ผ่านมาเขาอยู่กินกับผู้หญิงอีกคน ผู้หญิงคนนั้นก็รู้เรื่องว่าเขามีลูกเมีย แต่ใครๆก็ว่าเราเพ้อเจ้อ คือเราผิดหรอคะ เรื่องที่ผ่านมาทุกคนบอกเกิดที่เราทั้งนั้น ที่ลูกกำพร้าก็เพราะเรา
ปล.ตอนก่อนเลิกเขาซื้อโทรศัพท์เครื่องละหมื่นห้า เราทะเลาะกันเพราะเราว่าไม่จำเนื่องว่าเขามีอยู่แล้ว 2 เครื่องเราว่าควรเก็บตังนี้ให้ลูก เขาก็บอกตังเขาเขาจะทำไรก็ได้ และเขาได้ตั้งข้อตกลงว่าเราห้ามใช้ตังเขาซักบาท
สรุปเรื่องนี้เราผิดใช่ไหมคะ
ทุกวันนี้มองลูกแล้วสงสารหนักมากพ่อทิ้งไปตั้งแต่2เดือนโดยไม่ติดต่อและห้ามบอกใครว่าเขาคือพ่อ🥺🥺