เรื่องมีอยู่ว่า วันนั้นจะหยิบตังออกมาจ่าย ปรากฏว่าตังเหลือแค่60บาทใบ500หายไป เราเลยบอก1ว่าเราทำตังหาย 1เลยบอกว่า เหมือน2จะเก็บได้ เราเลยไปถาม2ว่าเห็นตังเราไหมแต่2กลับเงียบไม่พูดกับเราทั้งวัน เราก็รอเดี๋ยวเขาก็เอาให้แค่แกล้งเฉยๆมั้ง พอตกเย็นจะไปซื้อกับข้าวเพื่อนก็ช่วยไปเราบอกว่าเราไม่มีตังแล้ว อุส่าเราพูดขนาดนี้เขายังไม่คิดที่จะคืน เราเลยไม่ได้ไปซื้อกับข้าวพอเพื่อนกลับมาจากตลาด แต่กลับเป็น1ที่เป็นคนเอาตังมาให้เรา แต่เราคิดว่า2จะเอามาคืนเองแล้วพูด"กูแกล้งเฉยๆ" แต่ไม่เลยเขายังเงียบ (เรื่องแรก)

   

    (เรื่องที่2) เราต้องเดินทางไปอุดร ต้องไปอยู่นู้น1อาทิตย์  แล้วเรามีก๋วยจั๊บแห้งอยู่1ห่อ เราก็นั่งคิดอยู่ว่าจะเอาไปด้วยหรือป่าว(มันอาจดูไร้สาระหน่อยนะ555) "ต่อๆๆ"  เลยว่าไม่เอาดีกว่า  พอเรากลับมาจากอุดร  เราคิดว่าต้มก๋วยจั๊บกินดีกว่า แต่พอจะต้มกินแต่กลับหาก๋วยจั๊บไม่เจอ เราก็คิดเราหลงที่เก็บรึป่าว หรือพลาดเก็บทิ้งไปแล้ว  เราไม่ได้คิดถึงเรื่องจะมีใครเอาไปกินเลยนะ พอตกเย็นเราเลยถาม1เห็นก๋วยจั๊บเราไหม 1บอกว่าไม่เห็น  เงียบสักพัก2ก็พูดขึ้นว่า "กูกินเอง" เรานี้ไปไม่เป็นเลยเราก็ได้แค่เงียบ  (จะกินเราไม่ได้ว่าเลยนะทักบอกสักหน่อยก็ได้)

ปล.มาฝึกงานไม่มีรถเราก็เอารถให้ยืมขี่ตั้ง4เดือน เราต้องขี่กับเพื่อนอีกคน ไม่ได้จะทวงบุญคุณอะไรนะ แค่งงเราดีด้วยทำไมไม่ดีกับเราบ้างละ